کارگران قزاقستان قربانیان خصوصی سازی روزنامه پرواودا- ترجمه آزاده اسفندیاری
|
طبق آمارهر ساله، صد ها نفر در قزاقستان بر اثر آسیب های ناشی از کار جان خود را از دست می دهند. صاحبان کارخانه ها و شرکت های مختلف بدون در نظر گرفتن شرایط ایمنی کار، کارگران و کارمندان خود را مجبورمی کنند تا در وضعیت نامساعد و غیر انسانی کارکنند. قابل توجه است که مقامات دولتی بر ستمی که بر زحمتکشان این کشور می رود، چشمان خود را بسته اند. سطح آسیب های شغلی در قزاقستان که عمدتا ناشی از شرایط نا مساعد کار می باشد، کسی را شگفت زده نمی کند. هر روزه برخی از مطبوعات خبر کشته و زخمی شدن تعدادی از زحمتکشان این کشور را منتشرمی کنند، گویا چنین حوادثی امری است کاملا عادی. دفتر دادستانی شرق قزاقستان از تشدید حوادث کار در این منطقه خبر می دهد. بر اساس تحقیقات انجام شده در دو شرکت بزرگ معدن این کشور به نام«کازسینک» و «واستوک سویتام» در استخراج مس، روی، سرب، طلا و نقره تقریبا 20 هزار نفر مشغول به کار هستند. طبق برآورد دادستانی، سال گذشته در این معادن، هزار و پانصد فقره تخلف انجام شده است. این معادن هنجار های ایمنی کار در محل های صنعتی را نادیده گرفته اند. حقیقت آسیب ها را پنهان کرده و برای مدرنیزه کردن تجهیزات هیچ بودجه ای را اختصاص نداده اند. هر کارگر باید به جای سه نفر در شرایطی کار کند که با قواعد ابتدایی کار در معدن انطباق ندارد. به همین دلیل همواره حوادث بد فرجام جان کارگران را مورد تهدید قرار می دهد. سال گذشته فقط در یکی از معادن، به علت حوادث ناشی از کار و نبودن امکانات ایمنی 19 نفر کشته و صد ها نفر زخمی شدند. گزارش دادستانی نمونه های روشن خیانت به حقوق زحمتکشان قزاقستان را نشان می دهد. در شرکت معدن «واستوک سویتام» معدنچیان مجبور هستند در دمای 65 درجه کار کنند، در حالی که بر مبنای اصولی، درجه حرارت از میزان 26 درجه نباید فراتر باشد. غلظت دی اکسید گوگرد 20 مرتبه از حد مجاز بیشتر است. در این معادن 15 مکان بالقوه خطرناک وجود دارد، جایی که هر لحظه امکان ریختن توده های سنگ بر سر کارگران وجود دارد. سال گذشته بر اثر ریزش سنگ یک کارگر کشته و 7 تن مجروح شدند. دستگاه های تکنولوژی حفاظتی معادن کهنه و فرسوده شده اند و با شرایط سخت استخراج همخوانی ندارند به همین مناسبت خطر مرگ هر لحظه جان کارگران را تهدید می کند. تقریبا همه جا دستگاه های تهویه مطبوع و روشنایی در حد لازم و ضروری ضعیف است و یا اصلا وجود ندارد. با تحقیقات دادستانی، معلوم شد در این معدن هفت راه خروج اضطراری دیگر برای نجات کارگران کم تر از حد معمول می باشد، به همین دلیل دادستان تصمیم به توقف کار را صادر کرد. مدیریت معادن همواره قول می دهد که کمبود ها و نواقص کار را رفع کند اما قول و قرارها مانند همیشه در حرف باقی می مانند. آن ها از جانب مقامات دولتی مطمئن هستند که در کارشان دخالت و نظارتی نخواهد شد و خسارتی هم به کسی پرداخت نخواهند کرد. مقامات به روشنی گزارش ها را دریافت می کنند و ناظر بر حوادث هستند. به عنوان مثال وزارت ایمنی صنعت بیش از یک هزار تخلف در شرکت های مورد نظر دریافت کرده است اما تا به حال از دست زدن به هرگونه اقدام عملی سر باز زده اند. جای تعجب دارد که حوادث ناشی از کار در قزاقستان، یکی از بالا ترین سطح تلفات در جهان را دارد. به گزارش کمیته کار و مهاجرت در وزارت کار و رفاه اجتماعی این کشور، سال گذشته 1678 نفر در موسسات مختلف در حین کار، دچار آسیب جسمی شده اند که از این تعداد 244 تن به علت شدت آسیب ها در گذشته اند. ارقام منتشر شده نشان می دهد که کارفرمایان به وضعیت کارگران و کارمندان بی توجهی می کنند و به سرنوشت آن ها اهمیت نمی دهند. امر روشن است که صاحبان موسسات بدون زد و بند با مقامات دولتی نمی توانند چنین ستم هایی را بر زحمت کشان روا دارند. اگر در قزاقستان روند بی توجهی نسبت به کارگران معادن همچنان ادامه یاید بعید نیست که فاجعه کشته شدن معدنچیان در سال های 2006 و 2008 تکرار شود. در آن سال ها در معادن منطقه «کاراگاندا» دهها معدنچی کشته شدند. باید توجه داشت که شرکت «کازسینک» متعلق به شرکت دولتی« گلنکروه» سوئیس است و صاحب شرکت «واستوک سویتام» اولک نواچوک است که با سرمایه 352 میلیون دلار در ردیف پانزدهمین ثروتمند قزاقستان قرار دارد. بنا بر این، در عمل، بر خلاف زمان اتحاد شوروی قوانین نئولیبرالیسم هر گونه انتقاد به کارفرما و یا هر نوع توجه به سرنوشت کارگران را برنمی تابد. برای سرمایه دار در هر شرایطی سود هر چه بیشتر ملاک است و در قبال جان انسان ها از هرنوع وظیفه و مسوولیت سرباز می زند. موج دوم خصوصی سازی در قزاقستان، مهر و نشان های خود را بر زندگی میلیون ها نفر از زحمتکشان این کشور زده است.
http://gazeta-pravda.ru/issue/101-30744-18-19-sentyabrya-2018-goda/kapital-trebuet-zhertv/
تلگرام راه توده:
|
شماره 662 راه توده - 5 مهر ماه 1397