در ماه‌های اخیر روز به روز بیشتر نقش خصوصی سازی‌ها در نظامی سازی اقتصاد و ویرانی صنایع و بحران اقتصادی و وابسته شدن کامل کشور به درآمدهای نفتی یعنی افزایش وابستگی اقتصادی کشور برای مردم اشکار شده است. افزایش نقش نظامیان و تجار و اتاق بازرگانی در اقتصاد، صنایع تعطیل شده و بحران های کارگری و بسته شدن کارخانه های خصوصی سازی شده یا فروختن زمین و اموال آن و فرار سرمایه های آنها و سرنوشت هپکو و کشت و صنعت ها و کارخانه های پتروشیمی که به محل خروج ارز از کشور تبدیل شده اند و غیره و غیره همگی به معضلاتی تبدیل شده که مخالفان خصوصی سازی ها از روز اول آنها را پیش بینی کرده و نسبت بدان هشدار می دانند. در این شرایط برخی جناح‌های حکومت وحشت زده از گسترش آگاهی‌ها در میان مردم و تبدیل شدن پایان دادن به خصوصی سازی‌ها به یک خواست ملی با تمام قوای خود در دفاع از ادامه خصوصی سازی به میدان آمده‌اند. از جمله روزنامه بی نیاز از توصیف "کیهان" در تیتر بزرگ صفحه اول 26 مرداد 98 گزارشی را منتشر کرد با عنوان " خصوصی‌سازی ضروری است اما دولت وارونه اجرا می‌کند!" در این گزارش گفته می شود: "خصوصی‌سازی از نیازهای ضروری اقتصاد است اما طی قریب به دو دهه گذشته دولت‌ها عمدتا خلاف جهت خصوصی‌سازی واقعی حرکت کرده‌اند."البته کیهان شریعتمداری مانند دیگر مدافعان خصوصی سازی توضیح نداد که اگر خصوصی سازی خلاف جهت بوده چرا مخالف آن بوده و هستند که جلوی آن را بگیرند و در "جهت درست"‌ بیاندازند. در واقع نگرانی کیهان و همه سودبرندگان از خصوصی سازی ها و غارتگران ثروت مردم در اینجاست که می دانند به محض آنکه اصل خصوصی سازی ها زیر سئوال رود روند بررسی و برگشت اموال خصوصی سازی شده نیز آغاز خواهد شد و بخش مهمی از دستی که سپاه و نظامیان در اقتصاد کشور پیدا کرده اند بریده خواهد شد. بنابراین هیچ راهی جز ادامه این مسیر وجود ندارد.

کیهان پس از اشاره به ابلاغ سیاست‌های نقض اصل چهل و چهار قانون اساسی توسط رهبر که به ویرانی اقتصاد کشور انجامیده و با اشاره به بازداشت رئیس سازمان خصوصی سازی می نویسد: "حالا پس از گذشت بیش از 10 سال از ابلاغ این سیاست‌ها مخالفان خصوصی‌سازی که عمدتا حامی تصدی‌گری هرچه بیشتر دولت در عرصه‌های اقتصادی هستند اعتقاد دارند اصل خصوصی‌سازی فسادزاست و مشکل اصلی در نفس این اقدام است، حالا هم که اقدامات رئیس‌سابق سازمان خصوصی‌سازی مزید بر علت شده و عده‌ای با شور و حرارت بیشتر به نادرستی خصوصی‌سازی‌ اشاره می‌کنند."

وحشت از مخالفت با خصوصی سازی‌ها از اینرو نیز بیشتر شده که به گفته ابراهیم فیاض - استاد دانشگاه متمایل به اصولگرایان- ادامه سیاست‌های اقتصاد سرمایه داری موجود موجب منزوی شدن بسیج دانشجویی در دانشگاه‌ها شده است. وی می گوید: "در این شرایط بچه‌های بسیج دانشجویی می خواهند از چه دفاع کنند؟ از اسلام سرمایه داری حاکم؟ واقعیت این است که بسیج دانشجویی اصولگرایی که دارای تفکرات خیلی تند بود امروز در حال پیوستن به نظام سرمایه داری است." به گفته وی: "ایران با توان ۹۰ درصدی خود به سمت سرمایه داری در حال حرکت است حال چطور با این شرایط ما می توانیم از شکل‌گیری تفکرات کمونیستی و سوسیالیستی در دانشگاه‌ها جلوگیری کنیم. ... امروز تنها دانشجویان مارکسیست و چپ شعار عدالت طلبی سر می دهند. در این میان بسیج دانشجویی خود را باخته است، در واقع بسیج دانشجویی در دانشگاه به مجموعه هیات دار تبدیل شده و ماموریتش تنها به برگزاری هیات (سینه زنی) محدود شده به طوریکه حتی یک بحث علمی و فکری هم برگزار نمی‌کنند که البته اگر هم بگذارند کسی شرکت نمی کند."

همین واقعیت‌ها موجب فشار تشکل‌های دانشجویی به رهبر شده و در هر دیدار با رهبر همین پرسش‌ها مطرح می شود، چنانکه کیهان می نویسد: "اول خرداد سال جاری در دیداری که رهبر معظم انقلاب اسلامی با دانشجویان داشتند، یکی از دانشجویان نسبت به خصوصی‌سازی و مشکلاتی که در پی آن برای کشور به وجود آمده انتقاداتی انجام داد، اما در آن جلسه رهبری ضمن تایید مشکلات و اجرای‌ اشتباه خصوصی‌سازی در برخی موارد، اصل آن را مجددا مورد تایید قرار دادند. ایشان با‌اشاره به خطاهای بزرگ انجام‌شده در زمینه خصوصی‌سازی، گفتند: «بنده در این خصوص مکرراً تذکراتی داده‌ام که در برخی موارد منجر به اصلاح یا توقف کار نیز شده است، اما اصل خصوصی‌سازی نیاز مبرم اقتصاد و کشور ما است و نباید جلوی آن گرفته شود، بلکه باید جلوی لغزشها و خطاها درخصوصی‌سازی گرفته شود.»

کیهان به آن دلیل سخنان رهبر را تکرار می کند که هم از بالا گرفتن مخالفت با خصوصی سازی ها در میان تشکل‌های مذهبی دانشجویی که با شعار عدالت جذب به اصطلاح اصولگرایی شده اند جلوگیری کند و بقول ابراهیم فیاض آنها را در چارچوب اسلام سرمایه داری نگه دارد و هم نگران بالا گرفتن مخالفت با خصوصی سازی‌ها در میان اصلاح طلبان است. زیرا بخش بزرگی از اصلاح طلبان هم احساس می کنند که با ادامه دفاع از خصوصی سازی‌ها و انتقاد از شیوه اجرای آن مانند کیهان عملا مرز میان آنها با جناح راست حکومتی در زمینه سیاست‌های اقتصادی مخدوش شده است و برخی می گویند دیگر مرزی وجود ندارد: یک گروه خواهان آن است که اموال مردم را خصوصی سازی کنند و بدهند به اتاق بازرگانی و دیگری می خواهد خصوصی سازی کنند و بدهند دست سپاه. اینگونه اختلاف اقتصادی میان اصلاح طلبان و اصولگرایان از نظر مردم دارد تبدیل می شود به اختلاف میان اتاق بازرگانی و سپاه بر سر غارت ثروت ملی.

ادامه خصوصی سازی ها و اجرای سیاست های نابودی اصل 44 قانون اساسی که رهبر ابلاغ کرده است اکنون دارد به چشم اسفندیار هر دو جناح حکومت تبدیل می شود. یگانه راه آن است که هواداران اصلاحات و تحولات بتوانند برنامه مشخص تغییر را ارائه دهند و از تهدیدهای کیهان در مورد دفاع رهبر از خصوصی سازی هراسی نداشته باشند. در اینصورت است که هم می توان درون راس و بدنه جناح راست شکافی بزرگ ایجاد و آن را خلع سلاح کرد و هم مردم را به صداقت اصلاح طلبان امیدوار کرد و هم راه را برای بازپس گرفتن اموال خصوصی سازی شده از سپاه و نظامیان باز کرد و با حمله به قدرت اقتصادی، زمینه کودتا و قدرت سیاسی آنان را نیز کاهش داد.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده