دولت ایالات متحده آمریکا، با تحریم های جدید علیه ایران، اقتصاد این کشور را نشانه گرفته است. در بدو امر، قرار است فروش نفت که تاثیر مهمی بر اقتصاد ایران دارد به حد اقل ممکن برسد. تا چندی پیش کشورهای هند، جمهوری خلق چین، ژاپن، ایتالیا، تایوان، یونان و ترکیه به خرید نفت از ایران ادامه دادند اما آمریکا تصمیم دارد با فشار بر این کشور ها در روز های آینده، لیست خریدارن نفت این کشور را کاهش دهد. بر اساس این طرح قرار است دیگر کشور های خاورمیانه جایگزین نفت ایران شوند.

اگر ایالات متحده زمانی به بهانه گسترش "برنامه هسته" ای، ایران را شامل تحریم های همه جانبه می دانست، امروز دیگر آن بهانه وجود ندارد. آمریکا بدون هیچ دلیل و برهانی خواهان تحریم ایران است، چرا که خواست دولتمردان آمریکا است.

از جانبی دیگر، کشورهایی که بیشترین جمعیت جهان را در خود جای داده اند به خرید نفت از ایران ادامه خواهند داد. اگر به واقعیت های تولید در جهان توجه کنیم، جمهوری خلق چین، دارای مقام اول اقتصاد جهانی و یکی از کشورهای عمده هسته ای است. هندوستان، به سرعت در تلاش به دست آوردن فن آوری های پیش رفته و توسعه برنامه های فضایی بومی است. به علاوه دارای رشد اقتصادی باور نکردنی می باشد. به همین مناسبت، ایران و روسیه با دیگر متحدان خود از آن توانمندی برخوردار هستند که هیچ نیرویی قادر نخواهد بود حتی فکر تهاجم نظامی را در سر بپروراند. در عین حال اگر کشورهای ژاپن، کره جنوبی، ایتالیا، ترکیه، یونان و تایوان از خرید نفت ایران سر باز زنند نشان از آن دارد که به تحریم های ایالات متحده، تن داده اند.

به هر ترتیب ایالات متحده همچنان خواهان هژمونی بر جهان است. آمریکایی ها بر این ادعا هستند که نفت ارزان قیمت و با کیفیت را خریداری نکنید، نفت گران قیمت را بخرید! غافل از آن که مکانیسم بازار و اقتصاد جهانی از قوانین خاص خود تبعیت می کنند.

فشار ایالات متحده به متحدین خود، در یک روند معین، منجر به سر پیچی بعضی از آن کشورها خواهد شد. هر چند باید توجه داشت که وضعیت ژاپن، کره جنوبی و تایوان در ارتباط با ایالات متحده متفاوت هستند اما ایتالیا و ترکیه با وجود عضویت در سازمان نظامی ناتو، مدت ها است ساز مخالف میزنند. خرید سیستم های دفاعی اس. 400 توسط ترکیه را باید شروع جدایی از متحدان قبلی این کشور دانست (قراردادهای میلیاردی ایتالیا با جمهوری خلق چین را هم باید به این روند افزود.م)... تغییر و تحول سال های اخیر زمانی که با اقتصاد ناامید کننده آمریکا کنار هم گذاشته شوند، به دلائل عصبی بودن نخبگان آمریکایی می توان پی برد.

اخیرا مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا از کشورهای جمهوری خلق چین، هند و شش کشور دیگر خواسته است تا خرید نفت ایران را متوقف کنند. با لحظه ای درنگ می توان به گفته های پمپئو فکر کرد: آیا این کشورها سر خود را به زیر خواهند انداخت و یا به چاره اندیشی می نشینند و به مقابله بر خواهند خاست؟ مطمئنا کشورهایی بزرگ با اقتصادی پیش رو و فرهنگ های عالی و تمدن های هزاران ساله قیومت آمریکا را نخواهند پذیرفت (جابجایی اوراق قرضه، ترک مبادلات تجاری با دلار، بستن بازار و استفاده از ارز های ملی). در این صورت چه چیزی از غرور و استبداد آمریکایی باقی خواهد ماند.

واقعیت های عینی گواهی می دهند، عمر هژمونی و تک قطبی جهان توسط ایالات متحده آمریکا به تاریخ پیوسته و شرایط چند قطبی به روشنی نمایان شده است. هر چند با به ریاست جمهوری رسیدن دونالد ترامپ، این روند شتاب بیشتری به خود گرفته است.

دیگر وقت آن رسیده است تا به قدر قدرتی و تفکر آسیب ناپذیری ایالات متحده خاتمه داده شود. آمریکا و متحدانش یک اقلیت مطلق را در جهان تشکیل می دهند. در عین حال، 80 در صد تولید نا خالص جهانی را مصرف می کنند و نقش بزرگی در آلودگی محیط زیست دارند.

وقت آن رسیده است تا بشریت قوانین جهانی را مورد باز بینی قرار دهد: غرب اقلیتی است که جایگاه خود را در این جهان پهناور باید بداند. تجربه تاریخی نشان داده است که یک اقلیت غربی، مصرف کننده هزینه های عظیم اکثریت بشریت می باشد.

جهان چند قطبی مستلزم عدم انحصار و تمرکز همه چیز است. تصمیم گیری سیاسی جمعی برای امنیت جمعی. ایجاد مراکز مختلف مالی، ایجاد شبکه های متعدد اینترنتی شبیه اینترنت آمریکایی و مراکز مختلف برای حفظ تمدن و امنیت جهانی... تنها با اجرای چنین تصمیماتی است که بشریت می تواند به یک نظم عادلانه برسد و کسی نتواند با صدور فرمان بگوید از چه کسی چه مقدار و چه نوع نفتی را باید خریداری کند.

 https://russian.rt.com/opinion/617986-korovin-ssha-soyuzniki-iran-neft-

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده