فرانسه با حمایت خود از «مارشال حفتر» برای تصرف تریپولی پایتخت سیاسی لیبی امیدواراست مداخله نظامی فاجعه بار خود در لیبی در سال 2011 که کشوررا  متلاشی و در هرج ومرج فرو برد  را باز سازی کند.

 در 15 دسامبر سال 2011 نیکولا سارکوزی رئیس جمهور وقت فرانسه ازهیئت شورشیان بنغازی به رهبری «مصطفی عبدالجلیل» رئیس شورای ملی دولت انتقالی لیبی پس از قدردانی و تقدیر از جنگجویان بنغازی در پاریس استقبال کرد. در این دیدار نخست وزیر الن ژئوپه و متحدان فرانسه از جمله نخست وزیر بریتانیا «دیوید کامرون» و«ویلیام هنگ» وزیر امور خارجه امریکا و«برنارد هنری لوی» معمار بین المللی، مداخله نظامی فرانسه ـ بریتانیا تحت حمایت ناتو حضور داشتند گفت «جوانان بنغازی، لیبی و عرب! فرانسه میخواهد دوستی و همبستگی خود را به شما اعلام کند. شما خواهان صلح و آزادی و پیشرفت اقتصادی هستید. فرانسه و بریتانیا و کشورهای اروپائی همیشه در کنار مردم لیبی هستند.»

پس از شکست «انقلاب تونس» که طی آن فرانسه بطور رسمی به دیکتاتور«بن علی» تجربیات ومهارت خود را در اجرای قانون و اداره کشور ارائه داد، رئیس جمهور تصور میکرد که دروازه های لیبی اکنون برای ورود او باز است. او به همراه متحدان خود و شرکت های چند ملیتی در ردیف اول برای بلعیدن نفت لیبی پیشگام شدند. فرانسه و شرکای انگلو ساکسون جنگ را در کنار شورشیان لیبی که اکثرا از اسلامگرایان نزدیک به القاعده بودند برای سرنگونی رژیم معمرقذافی و کشتن او آغاز کردند. با این وجود، پس از وقایع کوتاه 15 سپتامبر لیبی غرق هرج ومرج جنگ داخلی شد. از سال 2011 سه دولت و یک دسته از گروه های شبه نظامی برای کنترل قلمروخود و ایستگاهای نفتی باهم به رقابت پرداختند. دولت و مجلس نمایندگان به عنوان «دولت توبروک» در شرق کشور تحت سلطه ارتش «مارشال حفتر» مستقر شد و دولت کنگره عمومی ملی به عنوان «دولت طرابلس» تحت نظارت اخوان المسلمین که از سوی قطر و ترکیه حمایت مالی می شد حاکم شد. دولت سوم  «اتحاد ملی» نام دارد که تحت رهبری «فائز السراج» است. بخشی از مدیریت این دولت در تونس مستقر است.  25 ژوئیه 2017 «فائز السراج» و «مارشال حفتر» در حومه پاریس با هم ملاقات کردند و متعهد به برگزاری انتخابات عمومی در اواخر سال 2018 شدند، اما در ماه نوامبر «مارشال حفتر» در کنفرانس بین المللی که در اواخر سال 2018 در« پارلرمو» برگزار شد انتخابات را تحریم کرد .« مارشال حفتر» که توسط فرانسه و امارات عربی و مصر پشتیبانی می شود موقعیت خود را به عنوان مرد قدرتمند لیبی با چند حمله تثبیت کرد. در ژوئن 2018 کنترل دو پایگاه اصلی نفتی در شمال شرقی منطقه به نام «هلال نفتی» و سپس در ژانویه سال 2019 میدان بزرگ نفتی «الخارا» را در صحرای جنوبی به تصرف در آورد. در اثر فرسایش های سیاسی و دیپلماتیک دائمی این پیشرفتهای نظامی سرانجام به حمله به طرابلس و جنگ میان نیروهای «مارشال حفتر» و دولت وحدت ملی ختم شد.

«خلیفه حفتر» خود را«ژنرال دوگل لیبی» میداند.

حتی قبل از سقوط رژیم معمر قذافی شرکت های چند ملیتی فرانسه از جمله شرکت نفت «توتال» قرار دادهای زیادی با دولت وقت داشتند. پس از سقوط قذافی این شرکت ها متعهد شدند که بخشی از درآمد خود از نفت لیبی را بعنوان کمک در اختیار دولت موقت بگذارند. اما این وعده ها هرگز تحقق نیافت.

درکنار مداخلات متعدد از  خارج در امور داخلی لیبی، اختلافات پاریس و رم قرار دارد که به قلب هرج و مرج تبدیل شده است.

ایتالیا نفوذ خود را با سقوط قذافی در لیبی از دست داد.  طبق گزارش روزنامه ایتالیایی «استامپا» به شهادت یک مزدور مصری که در جنگ لیبی دستگیر شد، فرانسه برای تصرف طرابلس و استقرار متخصین و تجهیزات نظامی خود در خاک لیبی از مارشال «حفتر» حمایت میکند.

در سال 2011 فرانسه بدستور رئیس جمهور وقت "سارکوزی" با حمایت قطر، پیش از آغاز عملیات بمباران ناتو برای سقوط قذافی وارد عملیات نظامی شده بود. و حالا امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه به حفظ ارثیه ای می اندیشد که سرکوزی برایش گذاشت.

https://www.humanite.fr/libye-un-fiasco-francais-670924

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده