هفته گذشته دولت ترامپ معافیت‌های اعلام شده خرید نفت ایران را لغو کرد. این بدان معناست که امکان‌های ایران برای فروش نفت به بهای جهانی کاهش خواهد یافت و فشار اقتصادی بر کشور که متکی به صادرات نفت و مشتقات نفتی است شدتی بیشتر خواهد گرفت. با اینحال هنوز در ایران و جهان امکانات وسیعی برای مقابله با تحریم‌ها وجود دارد تا جایی که بتوان آن را به فرصتی برای توسعه ملی تبدیل کرد. یکی از این امکانات جهانی طرح احیای جاده ابریشم است که دولت چین آن را از سال 2013 آغاز کرده و تا به امروز حدود 200 کشور و شصت درصد جهان به آن پیوسته‌اند و این در حالیست که ایران که خود در مسیر کهن جاده ابریشم قرار دارد در این میانه بلاتکلیف است. نه روحانیون حکومتی، نه جناح راست، نه بخشی از اصلاح طلبان حاضر نیستند بر مدار دفع خطر و حل مشکلات حرکت کنند و پیشداوری‌ها و شرطبندی‌های سیاسی خود را بر منافع ملی ترجیح می دهند. نمونه این را می توان با کوبیدن بر طبل تنش میان ایران و آمریکا و اروپا، از یکسو، یا تشدید روسیه ستیزی و چین ستیزی در رسانه ها، از سویی دیگر، دید که عملا همه امکانات ایران برای بهره گیری از امکانات جهانی را به بن بست کشانده است. نمونه دیگر آن اختلاف‌ها و تعلل‌ها در حکومت در تصویب فاتف است.

در حالیکه عده‌‌ای نان خود را در تنش با آمریکا و اروپا می بینند، عده‌‌ای دیگر آینده خود را در گرو نشان دادن مخالفت خود با روسیه و چین می بینند. در حالیکه روسیه ستیزها و چین ستیزهای حرفه‌‌ای که شیفته واردات و مصرف کالاهای اروپایی و آمریکایی هستند توجه ندارند که ما اگر بخواهیم با روسیه و چین هم همکاری جدی کنیم باید تنش خودمان را با اروپا و آمریکا کم کنیم. بنابراین همکاری با چین و کوشش برای حضور و شرکت در طرح جاده ابریشم به معنای ابزاری در جهت حفظ تنش با آمریکا و اروپا نیست، راهی برای ضرورت آغاز گفتگوست. 

بنابراین اکنون سه مانع دربرابر همکاری گسترده میان ایران و چین و پیوستن ایران به بازرگانی جهانی از طریق طرح جاده ابریشم و "یک گزینه، یک راه" وجود دارد.

مانع اول جناح راست حکومتی است که می داند شرکت در این طرح مستلزم خروج ایران از انزوای جهانی و کاهش تنش از جمله با آمریکا و اروپاست.

مانع دوم بخشی از اصلاح طلب‌ها هستند که مخالف همکاری ایران با چین هستند و علیه کالاهای "بی کیفیت" چینی تبلیغ می کنند و به مردم نمی گویند که خود آمریکا و اروپا هم با همین کالاهای چینی اشغال شده اند.

سوم خود چین و کشورهای شرکت کننده در این طرح هستند که خواهان آن هستند که تنش‌های ایران با دیگر کشورهای جهان به داخل طرح "یک راه، یک گزینه"‌ کشیده نشده و آن را از درون مختل نسازد.

بدیهی است منظور ما از شرکت در این طرح ورود بیشتر کالاهای چینی یا غیرچینی به داخل ایران نیست. ما خواهان حمایت از تولید ملی و داخلی در برابر هر نوع کالای خارجی هستیم. شرکت ایران در طرح بزرگ احیای جاده ابریشم به معنای حضور ایران در بازرگانی جهانی است برای طرح های بزرگ ابعاد است که می تواند از یکطرف تحریم‌های آمریکایی را تا حدودی خنثی و آن کشور را به عقب نشینی وادار کند و از سوی دیگر جایگزینی دربرابر تجارت جهانی ناعادلانه و بحران ساز کنونی باشد که در اینصورت نه تنها با آینده ایران که با آینده کل بشریت در ارتباط خواهد بود.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده