اجرای پروژه "یک مدار- یک گزینه" (احیای جاده ابریشم) جمهوری خلق چین، ایالات متحده آمریکا را با این کشور در حالت "جنگ ایدئو لوژیک - دید گاهی" قرار داده است. گوینده این سخنان راندل شیریور، معاون وزارت دفاع آمریکا است.

با وجود توپخانه تبلیغاتی آمریکا، دومین اجلاسیه "یک مدار- یک گزینه" قرار است در روز های پایانی ماه آوریل، با شرکت حدود 40 رهبر کشورهای جهان از آن جمله ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، همچنین 124 میهمان از کشور های مختلف تشکیل شود. اگر ما در نظر بگیریم که تقریبا 200 کشور جهان با برنامه ابتکاری پکن همکاری می کنند، این بدین معنا است که حدود 60 در صد جهان در این برنامه شرکت دارند. بنا براین دلایلی وجود دارد که آمریکایی ها نمی توانند سکوت پیشه کنند. دلائل آمریکا مبتنی است بر این عقیده: کل سیاره را رقیب استراتژیک ما خواهد برد و جهان از دست ما به در خواهد آمد.

 نظر آمریکا را در مورد رقیب می توان بدین ترتیب فرمول بندی کرد: "اقتصاد وحشی است" و قدرت نظامی را نیز در پی خواهد داشت. در این صورت رقیب، جهان را به فساد آلوده خواهد کرد و حق حاکمیت کشورهای کوچک و حقوق بشر در نظر گرفته نخواهد شد و در نهایت منجر به تضعیف سیستم تجارت جهانی میشود.

این نظریات همواره از طرف راندل شیریور، میکل پنس، معاون پیشین رئیس جمهور و دیگر مقامات ایالات متحده آمریکا به تکرار بیان شده اند.

این سخنان از یک واقعیت انکار ناپذیر نشات می گیرد و آن هم اعلام برنامه "یک مدار- یک گزینه"  در سال 2013 می باشد که توسط جمهوری خلق چین شروع شده است. استراتژی جدید پکن در کمتر از شش سال، دست آورد های انکار ناپذیری به همراه داشته است. به عنوان مثال، پایتخت جدیدی در شرق قاهره در مصر ساخته شده است با آسمان خراشی که ارتفاع آن به 386 متر می رسد. شرکت های مهندسی چین، از تکنولوژی جدیدی استفاده کرده اند که نوع سیمان به کار برده شده متناسب با مناطق بیابانی و گرم این کشور است.

شاید باور آن مشگل باشد اما واقعیت دارد. یک خط جدید متروی مسکو، (جنوبی – غربی) توسط شرکت راه آهن جمهوری خلق چین ساخته و راه اندازی شد. این اولین بار است که یک کشور خارجی در ساختن مترو در روسیه مشغول کار شده است. چینی ها با استفاده از پیشرفته ترین تکنولوژی تونل زنی، موفق شدند پروژه مترو را در وقت تعیین شده به انجام برسانند و چندین سفارش دیگر نیز دریافت کنند. همچنین پروژه برق آبی "بلو منتو" در برزیل با خط انتقال برق با ولتاژ بسیار بالا که در نوع خود بی نظیر می باشد. نمونه ها فراوان هستند و نیازی به ذکر آن ها نیست. یعنی نمونه هایی که نه غرب و نه ایالات متحده قادر به انجام آن نخواهند بود.

باید توجه داشت که معنای "یک مدار- یک گزینه" احیای راه تجارت جهانی است که توسعه ده ها کشور را با زیر ساخت های اساسی، ارتقا بسیاری از بنادر، بزرگ راهها، خطوط راه آهن، فرودگاه  و راههای دریایی از طریق کشورهای ارو- آسیا، به قاره های آفریقا و آمریکای لاتین مرتبط می کند. البته هر کشور بطور مستقل عملیات اجرایی را خود مستقلا انجام خواهد داد اما با امکانات مالی و نظارت چین در انجام پروژه ها. ضمن این که بیشترین بهره برداری نصیب بزرگترین تولید کننده جهان که از راه تجارت با کشور های شریک سود خواهد برد- جمهوری خلق چین!

حال این سئوال مطرح است که آیا این پروژه ها نتیجه بخش خواهند بود؟

 از سال 2013 تا 2017 تجارت جهانی دچارافت شدید شد. در حالی که چین با اجرای برنامه "یک مدار- یک گزینه" 4.88 در صد رشد داشته است. در اجلاسیه آینده که در پایان ماه آوریل تشکیل خواهد شد، نتایج واضح و سودمندی برای هر 124 کشور، بیشتر روشن خواهد شد.

تا آن جا که به "جنگ ایدئولوژیک" مربوط می شود، ما یاد آوری می کنیم که پکن بدون تبلیغ ایدئولوژی، پروژه های خود را به مرحله اجرا در آورده است، اما با توجه به انجام زیر ساخت ها و پروژه های ساختمانی، تمایلات سیاسی و ایدئولوژیک خود را پیوند می دهد: جهان بزرگ است و پیچیده، اساس سیاست جمهوری خلق چین، عدم دخالت در امور داخلی دیگر کشورها است و هر کشوری  بر اساس ملزومات خویش، سبک و روش سیاسی خود را انتخاب می کند، حد اقل در تعالیم و مجموعه قواعد.

البته گام بلند چین، یک چالش ایدئولوژیک بزرگی بود در مقابل ایالات متحده و دیگر کشورهای غربی که طی دهها سال، دیگر کشورها را به نابودی کشاندند. کشور اکراین را می توان نمونه روشنی از سیاست های تخریبی کشورهای غربی مثال آورد. در حالی که پروژه های چین، توجه به زیر ساخت های دیگر کشورها و توسعه تجارت و گرمی بازار کار است و نه توقعات سیاسی.

ایالات متحده "جنگ ایده" را شروع کرده و پاسخ در خوری را نیز دریافت خواهد کرد. چرا که به گفته لنین، راه کارهایی ( راه کار های اقتصادی. م) از نوع پروژه های همگرایی اقتصادی هستند که می توانند از خود دفاع کنند و راهگشا باشند.

ایالات متحده بر اساس عادت و روش خود، دیگر کشورها را تحریم می کند و هر کشوری با دیدگاه دیگری که در مقابل آن مقاومت کند، خواه نا خواه، در کنار چین قرار می گیرد. به یاد داشته باشیم که ایران عملا تحت تحریم های آمریکا می باشد و اروپایی ها نیز دست روی دست گذاشته اند و تهران هنوز نمی داند با کدام یک از کشورهای اروپایی حساب و کتاب مالی خود را سر و سامان دهد.

طرح "یک مدار- یک گزینه" جمهوری خلق چین، مسیری را گشوده است تا کشور"قربانی" راه تنفسی برای توسعه و بازرگانی خود داشته باشد. در این رابطه کشورهای میانمار، روسیه و چند کشور دیگر راه خود را یافته اند.

این سوالی است در مقابل جمع شرکت کنندگان در اجلاسیه آینده "یک مدار- یک گزینه" و ایدیولوژی: چه کاری می توان همراه با اعضا و شرکت کننده گان در این پروژه انجام داد و آن چه که اساسا غیر ممکن می باشد. این بدان معنا است که حرکتی شروع شده است و باید در مقابل تحریم ها مقاومت کرد.

https://ria.ru/20190419/1552823930.html

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده