به عقب است!

حجت الاسلام مصباحی مقدم عضو جامعه دست راستی روحانیت مبارز در گفتگو با روزنامه آرمان ضمن اظهار امیدواری به انتخاب قالیباف و انتقاد از دولت روحانی در ماجرای افزایش بهای بنزین گفت : "دوران احمدی نژاد قیمت بنزین ۷ برابر شد و آب از آب تکان نخورد. روحانی باید از مردم عذرخواهی کند. در اعتراضات اخیر برخی افراد تهیدست، از این فرصت برای بدست آوردن غنیمت، فروشگاه‌ها را غارت کردند."

مصباحی مقدم به واقع ته دل دست راستی‌های حکومتی را بیان کرد. نه گران شدن بهای بنزین برای آنها کمترین اهمیتی دارد، نه فقر و تهیدستی و استیصال مردم. مسئله این است که چرا نتوانستند مانند دوران احمدی نژاد بهای بنزین را هفت برابر کنند و آب از آب تکان نخورد؟ روحانی هم بدلیل اینکه آب از آب تکان خورده و مردم به خیابان آمده و اعتراض کرده‌اند باید عذر خواهی کند.    

این نکته ایست که بخشی از اپوزیسیون و منتقدان روحانی به آن دقت ندارند. آنها چنین تصور یا ادعا می کنند که وجود دولت روحانی باعث حل و فصل شدن این بحران و عدم گسترش آن شده است. در حالیکه امثال مصباحی مقدم برعکس می گویند این وجود دولت روحانی است که اصلا ظرفیت و اجازه و امکان اعتراض را در جامعه ایجاد کرده است. بزعم طیف راست حکومتی اگر دولتی مانند احمدی نژاد سر کار بود که همه ارکان قدرت با آن همسو بودند می شد بهای بنزین را هفت برابر کرد و صدا از کسی هم در نیاید. همانگونه که یارانه‌ها را در دوران احمدی نژاد حذف کردند و باز هم آب از آب تکان نخورد. تنها اقتصاددانی هم که به این موضوع اعتراض کرد، شبانه دستگیر و به دلیل مخالفت و کارشکنی دربرابر شعار "انرژی هسته‌‌ای حق مسلم ماست" به پنج سال زندان محکوم شد.

البته ادعای مصباحی مقدم درباره اینکه بنزین را احمدی نژاد گران کرد و آب از آب تکان نخورد فقط نیمی از ماجراست. درست است که با هماهنگی مجلس و شوراها و مجمع تشخیص و بیت رهبر و نظامیان و فشار روی روزنامه‌ها و بگیر و ببنند توانستند جلوی راه افتادن یک موج اعتراضی مانند اعتراض‌های اخیر را بگیرند ولی در ساختار اقتصادی و اجتماعی کشور و عمق جامعه آنچنان خشم و نارضایتی خفته ای ایحاد شد که اگر آن زمان امکان و جرات بروز و ظهور نداشت در انتخابات سال 92 خود را نشان داد و جریان را تغییر داد. ضمن اینکه حوادث دی ماه 96 و حتی آبان 98 را باید بنوعی ادامه همان آب از آب تکان نخوردن هفت برابر کردن بهای بنزین و حذف یارانه‌ها در دوران احمدی نژاد و به باد دادن هفتصد میلیارد دلار درامد نفت و فساد و ایجاد انواع و اقسام مافیاهای‌های تجاری و نظامی دانست. در آن زمان آب از آب تکان نخورد ولی زیر پای نظام و حکومت به بهایی بسیار سنگین برای ایران و مردم ایران خالی شد.

مردم با انتخاب دولت روحانی در واقع فضایی را برای بیان اعتراض‌ها و خواست‌های خود گشودند و  دستی هم در حاکمیت برای امکان بیان خواست‌ها و اعتراض‌های خود گشودند. این فضا فقط این نیست که مردم برای اعتراض به خیابان بیایند. بلکه تضادیست که در حکومت و  امکانی است که در جامعه برای آگاهی و همبستگی وجود دارد. در این شرایط نه جریان تاریخ را می توان به عقب باز گرداند، نه می توان این اگاهی و همبستگی را به کلی خفه کرد. از این جهت تکرار دوران احمدی نژاد این بار به فاجعه‌‌ای بسیار بزرگتر برای ایران و حتی خود نظام خواهد انجامید.

همه اینها به شرطی است که ما یک گام به پیش برداریم یعنی در انتخابات آینده از امروز جلوتر برویم. اگر دو گام به پس برداریم می شود با سرنوشت پیامدهای انتخابات شورای شهر دوم مواجه می شویم که با عدم شرکت در انتخابات، شخصی مانند احمدی نژاد ابتدا شهردار و سپس رئیس جمهور شد و بعد با کودتا دوباره ابقا شد و کشور ما را با گام‌های بلند و سریع به سمت فاجعه‌‌ای برد که اکنون با آن مواجهیم. در آن زمان برخی از "آینده درخشانی" سخن می گفتند که کشور ما با عدم شرکت در انتخابات شوراها و بعدها انتخابات 88 به سمت آن خواهد رفت. این "آینده درخشان" ظاهرا همان هفت برابر شدن بهای بنزین و حذف یارانه‌ها و رفتن ایران به زیر فصل هفتم منشور سازمان ملل و تحریم‌ها و خطر نزدیک حمله نظامی بود که برای هیچکدام از آنها هم آب از آب تکان نخورد. کسانی که در خارج از حکومت به مردم ما توصیه می کنند در انتخابات شرکت نکنند دنبال تکرار همان شرایط هستند؟ اگر نه باید دقیقا به مردم توضیح دهند که با عدم شرکت در انتخابات چه اتفاق خاص و مهمی روی خواهد داد و چگونه و براساس کدام دلایل، کدام نیرو، کدام تناسب قوا، کدام رسانه‌ها، کدام نهاد مدنی و ... آینده دیگری متفاوت از دوران احمدی نژاد و پس از آن ساخته میشود؟

  تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده