ترجمه - کیوان خسروی

بتازگی «ساندی تایمز» و «بی بی سی» نتایج تحقیقات روزنامه نگاری درمورد جنایات جنگی ارتش انگلیس در خارج کشور را منتشر کردند. اما رسانه ها سکوت کردند. نیروهای نظامی انگلیسی مدتهاست که در درگیری های نظامی‌ای که توسط آمریکا راه انداخته می شوند مشارکت می کنند. در مواردی چنین عملیاتی به حملات هوایی و اقدامات گروه های کوچک نیروهای ویژه و در موارد دیگر به معنای ورود به خاک این یا آن دولت در حد اشغال آنها محدود می شوند. گسترده ترین درگیری هایی که در آنها آمریکا و انگلیس بطور وسیع از نیروهای زمینی خود استفاده کردند جنگ در عراق و افغانستان است. بلافاصله پس از آغاز این عملیات جنگی اطلاعاتی درباره حملات هوایی به اهداف غیر نظامی، شکنجه اسیران جنگی، کشتار مردم غیر نظامی در رسانه ها پخش شدند. آمریکایی‌ها را بویژه در ایجاد سیستم شکنجه در زندان «ابوغریب»عراق(آویختن، اذیت و آزار توسط سگ، ایجاد هرم از اسیران برهنه و عریان و غیره) متهم کردند. رسوایی هایی رخ دادند و 12 سرباز نظامی آمریکا به مجازات های مختلف محکوم شدند، اما فقط برای سه نفر از آنها این مجازات بیش از یک سال زندان بود. بقیه با جریمه یا چند ماه زندان رها شدند. در زمینه رسیدگی به پرونده «ابوغریب» در انگلستان برنامه های ویژه ای برای رفتار نیروهای نظامی انگلیسی ظاهر شدند. در سال 2010 با تصمیم دولت «گروه اتهامات تاریخی عراق» بوجود آمد و در سال 2014 عملیات «نورثمور» در مورد  تحقیق جنایات جنگی در خاک افغانستان آغاز شد. اما پس از سه سال کار را تعطیل کردند و «گروه اتهامات تاریخی عراق» مورد توهین و تهمت علنی  قرار گرفت.

هرچند محققین و بازرسان 3500 (!) رویداد عمل جنایی ارتش انگلیس را در عراق شناسایی کردند اما مقامات انگلیس گفتند که در اکثر این موارد هیچ مدرکی وجود ندارد. اعضای «گروه اتهامات تاریخی عراق» متهم شدند به اینکه آنها تحقیقات درمورد  اشخاص شرکت کننده و درگیر در این عمل را در موقعیت «استرس» انجام داده اند. برای هیچ یک از فاکت های شناسایی شده پرونده جنایی تشکیل نشده است. ولی برخی از اعضای «گروه اتهامات تاریخی عراق» که مواد تحقیقاتی چندین رویداد را پیش خود نگه داشته بودند در اختیار رسانه ها  گذاشتند. در مورد برخی از این موارد پیش آمده اکنون توضیح داده خواهد شد. یکی از این موارد، قتل یک پلیس عراقی بنام «ریدالموسوی» در سال 2003 توسط یک سرباز انگلیسی است. تحقیقات داخلی که طی 24 ساعت در یک واحد نظامی انجام شد، نشان داد که سرباز انگلیسی گویا در دفاع از خود عمل کرده و آتش وی متقابل بوده است. ولی محققان «گروه اتهامات تاریخی در عراق» روشن کردند که این پرونده جعلی بوده است. شاهدان در گفتگو با بازرسان اظهار داشتند که پلیس عراقی کلاً به کسی شلیک نکرده بوده. برای نمونه روزنامه نگاران همچنین شکنجه های وحشیانه زندانیان عراقی در اردوگاه « کمپ استیون» را ذکر می کنند، که توسط نظامیان گردان «بلاک واچ» ارتش انگلیس که از اسکاتلندی ها تشکیل شده اند صورت گرفته است. بر اساس داده‌های «گاردین» سربازان این گردان عادت داشتند به اسیران تجاوز کنند. محققان همچنین قتل کودکان12 و جوانان 17 ساله در افغانستان توسط نظامیان را مستند کردند. مرگ این عده در اثر اقدامات تروریستی اعلام شدند. حقایقی که به صفحات رسانه های انگلیس راه یافتند تنها بخشی از اطلاعات گسترده ای است که توسط محققان جمع آوری شده بودند. به نوبه خود مطالبی که بدست محققان افتاده، تنها قسمت کوچکی از جنایات جنگی رخ داده توسط سربازان انگلیسی را تشکیل می دهد. دولت انگلیس اعلام کرد که این اتهامات با حقیقت مطابقت ندارند چرا که ارتش انگلیس در عراق و افغانستان «شجاعانه و بطور حرفه ای» جنگ کرده است. با این حال دادگاه کیفری بین المللی به شواهد منتشر شده علاقمند شد و معتقد است که فاکت های تشریح شده نیازمند بررسی هستند. اگر داده های روزنامه نگاران صحیح و معتبر باشند، دولت انگلیس از جنایت ارتکابی توسط ارتش و نظامیان خود آگاهی داشته ولی عاملان و مجرمین را با جعل واقعیات تحت پوشش قرار داده اند. کل برنامه های دولت به دلیل تلاش برای شناخت بی طرفانه با آنچه روی داده، منحل شد. در ماه نوامبر مسائل این رویدادها مطالبی ارزنده برای رسانه ها شد. این موضوع برای چندین روز مورد بحث قرار گرفتند اما بعد از صفحات نشریات ناپدید شدند. ظاهرا همه چیز  مانند پرونده شکنجه گاه آمریکایی «ابوغریب» بطور مضحک با احکام زندان برای چند نفر و دیوار سکوت در موضوع دست داشتن مقامات نظامی انگلیس در آنچه اتفاق افتاده، پایان می گیرد. دولت انگلیس تجربه پناه دادن به مجرمین را برای چندین دهه دارد. ساکنان مالزی از سال 1948 نمی توانند در پرونده قتل عام و کشتار دشته جمعی ساکنان یک روستا در نزدیکی شهر«باتانگ کالی» که توسط سربازان گارد اسکاتلندی انجام گرفت به عدالت دست یابند. در آن زمان 24 نفر بدون هیچ گونه دلیلی کشته شدند. قاتلان با اجساد قربانیان عکس یادگاری می گرفتند. طی هفتاد سال دولتهای انگلیس نه تنها کسی را مسئول این قتل عام اعلام نکردند، حتی زحمت پرداخت غرامت به خویشاوندان کشته شدگان را نیز بخود ندادند.

https://www.fondsk.ru/news/2019/12/13/britancy-v-irake-3500-epizodov-voennyh-prestupleni-i-ni-odnogo-ugolovnogo-dela-49679.html

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده