قطعنامه پایانی کنفرانس «حفظ محیط زیست» که روز یکشنبه ۲۴ آذر (۱۵ دسامبر) در مادرید منتشر شد، بحث بر سر مهم ترین موضوع‌های مناقشه ‌برانگیز این نشست را به کنفرانس سال ۲۰۲۰ موکول کرده است. نمایندگان حدود 200 کشور فقط توانستند به این نتیجه برسند که لازم است و باید برای حل بحران محیط زیست بروز کرده همکاری داشته باشند.

«مجیب لطیف» یکی از فعالان سخت کوش مرکز تحقیقات اقیانوسی در شهر کیل آلمان به «عدم هماهنگی عملی» شرکت کنندگان کنفرانس اذعان کرد با خروج دولت ترامپ از قرار داد همکاری برای حل بحران محیط زیست که در سال 2014 توسط اوباما رئیس جمهور وقت آمریکا امضاء شده بود عملا برنامه های پیش بینی شده در این رابطه معلق مانده و با توجه به اینکه دو کشور آمریکا و چین پذیرفته اند که عامل تولید 40 درصد گاز کربنیک آلوده کننده اتمسفر کره زمین می باشد، اکنون تمام امیدها برای رهبری حل این مشکل به چین بست شده است.

«فرصت های از دست رفته»، «آبروریزی»، « خیانت» نتیجه کارشکنی در کنفرانس مادرید است کشورهای آمریکا، برزیل و استرالیا از همکاری برای حل بحران محیط زیست سر باز زده اند. «مارتین کای» مسئول رهبری «گرین پیس» می گوید:«طمعکاران بد بین، فسیل های صنعتی که سودجویان سرمایه داری هستند، دست به دست هم داده تا این مبارزه بین المللی بخاطر حفظ سلامت محیط زیست را به سود خود به شکست بکشانند.» «طمعکاران صنعت فسیلی»؟ آیا بهتر نیست آنان را سودجویان بنامیم؟ سرمایه داران سودجو؟

«هانس مدرو» آخرین رئیس شورای وزیران جمهوری دمکراتیک آلمان سابق در سال 1990 که اکنون عضو «حزب چپ آلمان» است، در رابطه با سفر خود به چین و دیدار از شهر تحقیقاتی کینگدائو گفتگوئی با «یونگه ولت» انجام داده که در زیر متن آن را می خوانید شهر کینگدائو از نظر بسیاری از چینی ها زیباترین و تمیزترین شهر کشور است. این شهر حدودا ۳٫۵ میلیون جمعیت دارد و بزرگترین شهر استان شاندونگ (Shandong) محسوب می شود. نام کینگدائو به معنی جزیره سبز- آبی است و در سال ۲۰۱۲ به عنوان زنده ترین شهر چین شناخته شده است.

متن گفتگوی مدرو با یونگه ولت:

یونگه ولت:از سال 2017 در شهر بندری گیندائو چین علاوه بر مراکز تحقیقاتی «چین ـ بریتانیا» و «چین ـ ژاپن ـ کره جنوبی» و «چین ـ روسیه» و «چین ـ سوئیس»، «چین ـ فنلاند» عملیات تحقیق و تفحص در باره محیط زیست را پیش می برند اما در عمل تمامی سنگینی این پروژ به گردن چین افتاده است، یک کشور به تنهائی چگونه می تواند بار سنگین رهبری چنین مسئولیتی را تحمل کند.

هانس مدرف: در این شهر بندری بزرگ تعداد متعددی مرکز تحقیقات و نوآوری مستقر است. هر کدام از گروه های نام برده در اصل خود مرکز مستقل نوآوری وتحقیقات می باشند. جمهوری خلق چین مجموعه ای بین المللی برای نوآوری های علمی را در این شهر عظیم تحقیقاتی فراهم آورده است. تمرکز این مجموعه علمی علاوه بر تحقیقات در علوم مختلف، بلکه بر تحقیقات برای بازسازی محیط زیست زیان دیده در سطح جهان متمرکز است.

س: چرا این مرکز عظیم تحقیقاتی ـ صنعتی در شهر گیندائو مستقر شده و دقیقا در این مرکز چه پروژه هائی در حل انجام است؟

ج: آیا دلیل انتخاب این شهر به عنوان مرکز تحقیقات به دلیل تاریخ استعماری آلمان است یا نه، من اطلاعی ندارم ،اما میدانم که شهر گیندائو از سال 1893 تا 1918 به عنوان «کیتائوشو» نامیده می شده که در برلین به عنوان « مستعمره» اطلاق می شد. از آن زمان در این شهر نوعی  آبجوی آلمانی تولید می شود که «تسینتائو» نامیده شده است که نه فقط در چین نوشیده می شود، بلکه به صد ها کشور دیگر نیز صادر می شود. مرکز آبجو سازی که در سال 1903 ساخته شده است امروزه با 80 میلیون هکتولیتر تولید سالانه یکی از ده مرکز بزرگ آبجوسازی دنیا است. پارک محیط زیست آلمانی ـ چینی که از سال 2010 راه اندازی شده است، در عرصه های مختلفی در حال تحقیق است که مثلا تحقیق در امر ساختمان سازی با رعایت حفظ محیط زیست یک مورد آن است. در این رابطه برای رعایت و حفظ محیط زیست آینده، از زاویای مختلف تحقیقات، آزمایشات و بحث و بررسی ها دائما در حال انجام است. چینی ها مجموعه فعالیت های مربوطه را یک همکاری هوشمندانه می نامند.

س: چگونه می توان این شهر را تصور کرد. مشاهدات شما از این شهر چگونه بود؟

ج: 40 درصد از این شهر که عملا یک مجتمع عظیم تحقیقاتی است به فضای سبز اختصاص داده شده است.مجموعه ای از انستیتوها، مجتمع هایی که بر بسترهای صنعتی ویژه استقرار داده شده اند، آنچه که ما به عنوان «پلات فرم» می نامیم، شهرک های تولیدی متعددی که بر بستر همکاری های بین المللی در حال تحقیق و بررسی و آزمایش هستند و مرکز ثقل تمامی این تحقیقات، کوشش برای راه حل یابی جهت حفظ و پاک سازی محیط زیست درسالهای پیش رو است. به همین دلیل نیز حتی ساختمان هائی که حتی شش سال قبل بنا شده اند کاملا از لحاظ آرشتکتی، طراحی و دکوراسیون با اشکال سنتی موجود فرق دارند.خود چینی ها حدود 6 میلیارد یورو در این امر سرمایه گذاری کرده اند. تعداد حدود 500 شرکت بین المللی در شهر مستقر و در حال تحقیق و فعالیت متقابل با یکدیگر هستند. در عمل چهار مبحث اصلی مورد بررسی است: علوم زیستی، علوم بهداشتی، هوش مصنوعی، انواع انرژی جدید از جمله انرژی تولیدی، دستگاههای خودکارهوشمند و تاسیسات عظیم صنعتی. ازجمله مراکز بنام در شهر 204 هکتار کیلومتر «مجتمع تحقیقاتی.اکو پارک زینوـ گرمن» می باشد که بزرگترین مجتمع تحقیقاتی بین المللی همکاری بین آلمان و چین است و قرار است نمایشگر بی نظیرهمکاری های جهانی باشد.

س: بعنوان یک تبعه سابق جمهوری دموکراتیک آلمان با مدل هائی که برای مجموعه های جهانی در نظر گرفته می شوند چندان موافق نیستم، اما شاید در رابطه با محیط زیست اینگونه نباشد. مثلا در رابطه با تکنولوژی برای حفظ محیط زیست، تکنیک های جدید انرژی، بخش بیولوژی و داروسازی و صنعت جدید ماشین سازی و حتی در صنعت تدارکات، مراسلات کالائی و حمل و نقل. نظر شما چیست؟

ج: آنها مجمتع های مسکونی با ظرفیتی برای « 3هزار فامیل» بنا می کنند که در آن بطور مثال مدرسه ای ابتدائی با 360 کلاس مستقر است. قرار است تا این نوع مجتمع ها که مرکز ثقل آنها بربستر تکنیک های اکولوژی مستقراست، پس ازبررسی نتایج و بازده های آن در تمامی کشور چین بنا شوند. به ما خانه های مسکونی را نشان دادند که در آنها انرژی گرمازا فقط از گرمای خورشید و گرمای حاصل ازدستگاه های مصارف خانگی تامین می شوند. این نوع خانه ها را خانه های مسکونی دارای «انرژی خنثی» نامگذاری کرده اند. این گونه موارد در بخش های اقتصادی،علوم، بویژه آموزشی، فرهنگی، ورزشی، خدمات و اندیشکده های نیز مورد نظر است. همکاری های متقابل دولت های چین و آلمان اما با امور سیاسی دولت آلمان متاسفانه مغایر است. در اجلاس اخیر ناتو در لندن متاسفانه بر ضدیت علیه چین تاکید شده است. من شاهد نوعی از استراتژی دوگانه از طرف دولت آلمان هستم. از نظر اقتصادی به بازار چین نیاز داریم و در این رابطه بسیار خوش رفتار و خوش کردار است اما از نظر سیاسی روش رویاروئی با چین را پیشه کرده است و این مدت ها است که عملی بی معنی است. لازم است تا رفتار سیاسی آلمان با رفتار اقتصادی اش هماهنگ باشد. آلمان همیشه رابطه اقتصادی با چین داشته است، مخالفت های اخیر دولت ترامپ در این رابطه بی مورد است. چین بی تردید نیازمند آلمان نیست، اما آلمان بی تردید نیازمند چین است.همکاری های اقتصادی چین و آلمان اعتمادهای متقابل را ارتقاء می دهد و سیاست خارجی آلمان نیز لازم است در این راستا باشد.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده