|
|
|
شرکت یا عدم شرکت در انتخابات دو دیدگاه آلوده به رویا در میان اصلاح طلبان
در میان کسانی که خود را طرفدار اصلاحات و تحولات می دانند ولی با مشارکت در انتخابات آینده مجلس مخالفند دو دیدگاه عمده وجود دارد: یک گروه معتقدند که کشور در وضعیت خطرناکی قرار دارد و بخشی از این وضع برآمده از تقابل نهادهای قدرت انتصابی با مردم و نهادهای انتخابی است، تقابلی که کشور را به بن بست کشانده و به سمت فاجعه می برد. بنابراین بهتر است برای مدتی اصلاح طلب‌ها و تحول خواهان کشور کنار بکشند و اجازه دهند گروه‌های راست خود به تنهایی کشور را اداره کنند تا فعلا کشور از این وضعیت خطرناک بن بست خارج شود. گروه دوم ضمن اینکه با تحلیل فوق تا حدودی موافقند بر این نکته نیز تاکید می کنند که اصلاح طلبان و تحول خواهان با شرکت در نهادهای حکومتی بخشی از مسئولیت بحران را برعهده می گیرند بدون اینکه قدرت واقعی داشته باشند. یعنی فقط در خسارت‌ها و خرابی‌ها شریک هستند بدون آنکه سهمی در ایجاد آن یا توان رفع آن را داشته باشند. بنابراین بهتر است همان گروه‌های راست همه قدرت را در اختیار داشته باشند تا مسئولیت هم متوجه خود آنها باشد. در هر دو این دیدگاه‌ها جنبه‌های درستی وجود دارد ولی یک نکته بنیادین را در نظر نمی گیرد، این که تقابل میان نهادهای انتصابی با انتخابی، تقابل جریان‌های راست حکومتی با اصلاح طلبان و تحول خواهان دلیل بحران نیست، پیامد بحران است. دلیل بحران این نیست که اصلاح طلبان یا تحول خواهان با برنامه‌های راست حکومتی مخالفند، دلیل بحران در این است که مردم با این برنامه‌ها مخالف هستند. بنابراین هر حکومت یکپارچه و یکدستی هم که تشکیل شود بلافاصله و پس از مدتی زیر فشار مردم تکه تکه و چند پاره می شود و نه تنها بن بست سیاست کشور حل نمی شود که تشدید هم می شود. ما نمونه دولت احمدی نژاد را داشتیم. هم ریاست جمهوری، هم مجلس، هم شوراها در دست جناح راست حکومتی قرا گرفت. آیا یکی از مسائل کشور حل شد؟ یا برعکس در همه زمینه‌ها اوضاع بشدت وخیم تر از گذشته شد؟ اینها فقط در برابر مردم است که با هم متحد هستند واگرنه انواع و اقسام منافع باندهای مافیایی و گروه‌های قدرت و ثروت در درون خود آنها وجود دارد که در شرایط بحرانی که کشور ما امروز با آن روبروست هر روز شدت بیشتری هم خواهد گرفت. با این تفاوت که اگر حضور تحول خواهان در نهادهای حکومتی می تواند در سوق دادن راه حل این بحران‌ها درسمتی مثبت اثر گذارد، در زمان حکومت یکدست این بحران‌ها همگی در سمت منفی و به زیان مردم پیش خواهد رفت. باز هم در دوران احمدی نژاد دیدیم که این حکومت یکدست ایران را به زیر فصل هفتم منشور سازمان ملل برای حمله نظامی به ایران کشاند و شش قطعنامه علیه ایران تصویب شد و تحریم ها گسترده شد. آیا اینها نتیجه حضور اصلاح طلب‌ها در نهادهای حکومتی بود؟ فراموش نکردیم که این حکومت "یکدست" وزیر امور خارجه خود (منوچهر متکی) را در میانه سفر رسمی از کار برکنار کرد. منافع ملی قرار است اینگونه حفظ شود؟ بنابراین، کسانی در میان هواداران اصلاحات که مدعی هستند با کنار کشیدن اصلاح طلبان، حکومت یکدست تشکیل می شود و کشور از بن بست کنونی برآمده، از تقابل نهاهای انتصابی با نهادهای انتخابی خارج می شود، سخت در اشتباهند. هر حکومتی در ایران سر کار بیاید، هر رئیس جمهوری، هر مجلسی، همه آن هم از یک جناح باشد، باز میان آنها با بیت رهبر و نهادهای انتصابی دیگر اختلاف می شود و به جان هم می افتند. اصلا همه حکومت را هم بدهند دست بیت رهبر، همان بیت رهبری دوباره به دار و دسته هایی تجزیه می شود و به روی هم تیغ می کشند. زیرا ریشه بحران در جامعه است. این بحران جامعه، بحران نارضایتی‌هاست که بصورت انشقاق و چنددستگی در حکومت خود را نشان می دهد و نه برعکس. این که گفته می شود اگر یک جناح یعنی راست قدرت را بدست بگیرد مسئولیت هم به گردنش خواهد افتاد برآمده از اندکی ساده بینی است. درست به همین دلیل که درون حکومت یکدست دودستگی و چنددستگی به وجود خواهد آمد تکلیف مسئولیت‌ها هم روشن نخواهد شد. آیا آقای احمدی نژاد همین امروز مسئولیت دوران خود را می پذیرد؟ یا بقیه جناح راست مسئولیت دوران احمدی نژاد را می پذیرد؟ خیر! احمدی نژاد می گوید آنها به من اجازه نمی دانند کار کنم. آنها هم می گویند احمدی نژاد به ما اجازه دخالت نمی داد. تنها راه برونرفت کشور از بن بست، افزایش نقش و اثرگذاری مردم است و نه اینکه کشور بدست یک جناح بیفتد. اگر می خواهیم کشور از بن بست خارج شود اتفاقا باید فشار آورد که مردم نقش بیشتری در حاکمیت و تصمیم گیری‌ها داشته باشند. حضور و نقش مردم در حاکمیت خود یک عامل بازدارنده در برابر سیاست‌ها و برنامه‌هایی است که می تواند کشور را به سمت بن بست بیشتر هدایت کند. تجربه دوران احمدی نژاد این واقعیت را بطور کامل به مردم ما نشان داد. اجازه ندهیم آن تجربه تکرار شود!
تلگرام راه توده:
|
راه توده شماره 722 - 12 دیماه 1398
اشتراک
گذاری:
