30 سال پس از خروج ارتش اتحاد شوروی از افغانستان، که طی آن 14 هزار نظامی اعزامی به آن کشور کشته شدند، نگرش بد بینانه جامعه روسیه، نسبت به حضور نیروهای نظامی اتحاد شوروی در جنگ افغانستان، بتدریج به واقع بینی های نوینی منجر شده است.

در دهه 90 میلادی قرن گذشته "لیبرال ها" در روسیه تخم بد بینی را مبنی بر: عملیات شرم آور و کشته شدن ده ها هزار نفر از فرزندان میهن، جنگ تجاوزکارانه، نیروهای اشغالگر ما در افغانستان...مطرح کردند. آندری ساخاروف، دانشمند اتحاد شوروی، اولین فردی بود که در کنگره نمایندگان خلق مجلس اتحاد شوروی از "ماجرا جویی در افغانستان" نام برد.

حرکت قطار کمک های نظامی اتحاد شوروی به مردم افغانستان، با پایان کار کنگره متوقف شد. با تصویب قطعنامه کنگره، ورود سربازان اتحاد شوروی به خاک افغانستان محکوم شد. اگر در گذشته برای مردم ما خدمات نظامی نیروهای رزمنده اتحاد شوروی در خارج از کشور، کمک های برادرانه و افتخار آفرین بود، با موضع گیری جدید "دمکرات ها" دخالت در امور داخلی کشورها و به بی عدالتی تعبیر شد.

قبل از گورباچف، گروه های نظامی از ماموریت باز گشته از افغانستان به عنوان قهرمانان و نیروهایی که قهرمانانه می جنگیدند، در میهن با استقبال مردم مواجه می شدند. آن ها سربازان و قهرمانان واقعی بودند که در شرایط سخت در کوه های دور و محیط نا آشنا و خطرناک اما به حکم وظیفه جنگیدند. با آمدن گورباچف، آخرین دبیر کل حزب کمونیست اتحاد شوروی وضعیت بطور چشم گیری تغییر کرد. با فراخوان نیروهای نظامی از افغانستان توسط "دموکرات ها" و زیر اسلحه دوربین های کشورهای غربی این قهرمانان نبودند که به میهن باز گشتند بلکه "اشغالگران" از یک ماموریت "شرم آور" باز می گشتند.

این وضعیت "شرم آور" برای جانبازان جنگ افغانستان، مدت طولانی ادامه یافت. زمان یلتسین، یک دوران سیاه برای شرکت کنندگان در جنگ های افغانستان بود. افسران و سربازانی که در اثر جنگ معلول شده بودند، از دست دادن پا و دست یا هر نوع آسیب دیدگی جسمی، از کمک های دولتی محروم شدند. جهت تقاضا و دریافت کوچک ترین کمک های دولتی، آماده ترین و شایع ترین پاسخ به این رزمندگان: "اگر ما بودیم، شما را به آن جا نمی فرستادیم" بود.

ایدئولوژی تهاجمی لیبرال های داخلی تغییرات اساسی را در کشور ما در بر گرفت: دولت روسیه نباید در خارج کاری را انجام دهد. ما باید تمدن غرب را پیگیری کنیم و دستور العمل های آن ها را جهت عقب نماندن از قطار فرهنگ و تمدن، در کشور خود جاری سازیم.

بسیاری از شهروندان افغانستان، خدماتی که دولت اتحاد شوروی انجام داد، مانند ساختن مدارس، جاده سازی در مناطق کوهستانی صعب العبور، بیمارستان، کارخانه و... را فراموش نکرده اند. سال 2000 میلادی چند ماهی در افغانستان اقامت داشتم، در این مدت از برخورد صمیمانه مردم این کشور با یاد آوری خاطرات نظامیان اتحاد شوروی شوکه می شدم. پس از فراخواندن نظامیان شوروی از افغانستان، این کشور به دست رادیکال های اسلامیست وابسته به غرب افتاد که با مردم با بی رحمی تمام رفتار کرده و می کنند.

اکنون وضعیت به صورت چشمگیری تغییر کرده است. اگر چه زمان را آنچنان که بر جانبازان سپری شده است نمی توان برگرداند اما تعداد زیادی از آن ها هنوز زنده هستند و به کمک و مراقبت و توجه ویژه نیاز دارند.

دو روز قبل هنگام افتتاح نمایشگاه اختصاصی 30 سالگی خروج نیروهای نظامی اتحاد شوروی از افغانستان، ویچسلاو والودین، رئیس مجلس دومای دولتی فدراسیون روسیه گفت، کمیسیون زیر نظارت من همه امکانات ممکن جهت یاری رساندن به سازمان مبارزین و جانبازان ما در افغانستان را به کار خواهد گرفت. برای نظامیانی که در آن دوران 18 الی 20 ساله بودند و بنا بر تصمیم دولت وقت، برای کمک به مردم افغانستان فرستاده شدند، هر آنچه که ضروری باشد انجام خواهیم داد. وظیفه دیگر ما نمایندگان مردم رسیدگی و کمک به خانواده هایی است که در این رابطه پدران و یا فرزندان خود را از دست داده اند.

به نکته بسیار با اهمیتی باید توجه داشت. فرزندان افغانستان میهمانان سال های پیش خود را فراموش نکرده اند. حتی با وجود تغییرات فاجعه باری که در روسیه پدید آمده است. حضور سربازان اتحاد شوروی یک امر بیهوده و شرم آور نبود بلکه ماموریت تاریخی مردم شوروی بود تا اجازه ندهند همسایه شان اسیر ظلم و بی دادگری و تعصب دینی حاکمان زر و زور شود.

ورود روسیه به عرصه مبارزه در سوریه، بازگشت به اجرای نقش اساسی خود در عرصه جهانی است. روسیه نشان داد که جهان باید شرایط چند رنگی و چند قطبی گذشته خود را مجددا احیا کند. اگر اتحاد شوروی در زمان حیات خود همواره از استقلال دیگر کشورها دفاع کرده است، روسیه نیز با تکیه بر این سنت دیرینه تاریخی و به یاد ماندنی، در مقابل تجاوزات ایالات متحده آمریکا و متحدین، از حقوق خلق های جهان دفاع خواهد کرد.

 در همین راستا، مجلس دومای دولتی روسیه بر آن است تا در اسرع وقت، مصوبه کنگره نمایندگان اتحاد شوروی مبنی بر فراخوان ارتش از افغانستان زمان گورباچف را لغو کند. فراخوان نیروهای  نظامی اتحاد شوروی، منجر به ستم و ظلم بی حساب به مردم افغانستان شد و در پی آن  خشم مردم آن کشور را بر انگیخت.

روسیه به همه سربازان خود که در دور دست ها، با تحمل هر گونه محدودیت و به خطر انداختن جان خود به کمک دیگر کشور ها رفته اند به نام فرزندان قهرمان میهن خود احترام می گذارد.

 https://russian.rt.com/opinion/602786-babickii-afganistan-sovetskii-soyuz-voiska-vyvod

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده