مسئله حجاب زنان و دخالت‌های حکومتی در آن بتدریج دارد به یکی از بزرگترین معضل‌های حکومت تبدیل می شود. از واکنش‌هایی که خود حکومت نسبت به مسئله حجاب نشان می دهد و تهدیدها و بگیر و ببندها، گذاشتن قوانین سفت و سخت هر روزه برای بازرسی درون ماشین‌ها و ارسال پیامک‌های تهدید آمیز از سوی پلیس، و این اواخر حتی محکومیت دهسال حبس برای متظاهران به بی حجابی و غیره همه نشان می دهد که خود حکومت در مورد مسئله حجاب زنان در وضعیت قرمز قرار دارد و خطر آن را برای نظام و آینده آن بیش از آن می بیند که بنظر می رسد.

بخشی از مقاومتی هم که دربرابر حضور زنان در ورزشگاه‌ها می شود برآمده از همین غفلت و  وحشت است چرا که می خواهند ورزشگاه را زنانه – مردانه و زنان را از مردها جدا کنند. وحشت از جمع شدن شماری زن در کنار همدیگر و تظاهرات و برداشتن روسری و غیره در شرایط خاص دل نگرانی مخالفان حضور زنان در ورزشگاههاست.

امروز شواهدی بیشمار وجود دارد که نشان می دهد حتی بخشی از زنان مذهبی و به اصطلاح محجبه نیز در لجاجت با حکومت به سمت بی حجابی گرایش پیدا کرده‌اند. نظیر همان حادثه‌‌ای که در اواخر حکومت شاه روی داد و بسیاری از زنانی که بدون حجاب بودند برای نشان دادن مخالفت خود با رژیم به حجاب روی آورده بودند. نتیجه همه اینها این شده که در کنار سیاست بگیر و ببند و تهدید، چگونگی مقابله سیاسی با مسئله حجاب که بالقوه می تواند طومار اقتدار حکومت را در هم بپیچد و همراه خود بزرگترین عقب نشینی‌ها را در همه عرصه‌ها به آن تحمیل کند بحث‌های جدی در گرفته است. یکی از کسانی که در این زمینه صریح تر از دیگران سخن می گوید دکتر ابراهیم فیاض جامعه شناس و استاد دانشگاه است که به گرایش به "اصولگرایی" شهرت دارد. ایشان در گفتگویی با روزنامه همشهری نسبت به پلیسی شدن مسئله حجاب هشدار داده و از دخالت پلیس در این امر و گشت ارشاد انتقاد کرده است. به گفته آقای فیاض چادر سیاه از ترکیه در دوران قاجارها به ایران آمده و ما چیزی بنام چاقوره داشته ایم. پیشنهاد ایشان آن است که "دانشگاه‌ها بحث مسائل جنسی و حجاب را بطور جدی شروع کنند. بخشی از زنان جامعه ما افسرده و پرخاشگر شده‌اند. رشد طلاق در تهران 67 درصد است. تا چند وقت دیگر خودکشی زنان هم اوج می گیرد." او می گوید که حتی رئیس پلیس و فرمانده نیروی انتظامی هم پذیرفته اند که آنها را درگیر حجاب کرده و از برخورد با اوباش و دزدان و جیب بردها و زورگیرها که امنیت مردم در برخورد پلیس با آنهاست غافل کرده است.

از این سخنان پیامدهای هولناک مسئله حجاب در آینده جمهوری اسلامی را می شود فهمید. زنانی که از یکسو پرخاشگر و افسرده و آماده خودکشی هستند یا کارگر و سرپرست خانوار و در زیر انواع فشارها قرار دارند و آماده عصیان هستند و مخالفت با حجاب حکومتی دسترس ترین راه برای نمایش عصیان آنهاست؛ در کنار زنانی که وارد بازار کار و مستقل شده‌اند و حقوق خود را طلب می کنند، و همچنین زنانی که در عرصه ورزش و هنر و فرهنگ و ادبیات همپا و همدوش مردان عمل می کنند و برخوردهای تحقیرآمیز را نمی پذیرند ... همه اینها حتی اگر خود هم با حجاب مسئله‌‌ای نداشته باشند، برخوردهای پلیسی آنها را به واکنش وا می دارد و به مخالفت و مقاومت می کشاند و نگرانی آقای فیاض هم از همینجا و تناقض و استیصال حکومتی هم در همینجاست. چگونه هم می شود زنان را ترساند و تهدید کرد و هم بیش از اینها آنها را تحقیر و تحریک نکرد؟ آن هم در جامعه‌‌ای که نگرش آن نسبت به حجاب و حجاب اجباری معکوس نگاه حکومتی به آن است؛ در جامعه‌‌ای که آنقدر از طرف متولیان مذهب دروغ و آلودگی و فساد و نامردمی دیده که در همه بنیادهای مذهبی و اخلاقی حاکم شک کرده است.

همه شواهد و پیش از همه واکنش‌های ضدونقیض و هراس زده خود حکومت نشان می دهد که مسئله حجاب اجباری اگر به همین شکل ادامه یابد در پیوند با بحران اقتصادی و اجتماعی و سیاسی و فرهنگی و سیاست خارجی زودتر از آنچه گمان آن برود کمر حکومت را خواهد شکست. پیشنهاد آقای فیاض درباره ضرورت پایان دادن به پلیسی کردن حجاب و تبدیل آن به بحثی دانشگاهی راه حلی برای این خطر است، اگر با این ملوک الطوایفی و هزاران آخوند و امام جمعه و مرجع تقلید و نظامی و سردار و آتش به اختیار که هر کدام حکومت و پایتخت و شکارگاه اختصاصی خود را تشکیل داده‌اند بتوان در این کشور برای هیچ مسئله‌‌ای راه حلی خردمندانه و مبتنی بر قانون برای سرتاسر کشور و همه شهروندان یافت.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده