هنوز محتوای شعار "اقتصای مقاومتی" که رهبر جمهوری اسلامی آن را اعلام کرد و سپس نام آن را جبهه مقاومت در برابر جنگ اقتصادی قلمداد و فرمان ستاد جنگ اقتصادی را هم صادر کرد و مسئولان کشور را موظف به پیشبرد آن معلوم نیست. اگر منظور مقاومت دربرابر تحریم هاست که باید پرسید برای چه اصلا کار کشور به تحریم کشیده شد که اکنون برای مهار پیامدهای آن به "اقتصاد مقاومتی"‌ نیاز باشد. ضمن اینکه در سال های گذشته نان عده ای در کشور ما در تنور تحریم پخته شده و زیر همین عنوان "مقاومت" در برابر تحریم ها هزاران میلیارد سرمایه کشور در اختیار عده ای معدود قرار گرفت و به اتلاف ثروت ملی و فساد عظیم و بی سابقه در کشور انجامید.

اگر منظور مقاومت در برابر قدرت های بین المللی در خارج و کاسبان تحریم در داخل است که در این زمینه اراده سیاسی بیش از برنامه اقتصادی لازم است. در اینصورت آقای خامنه ای و بیت رهبری باید دست خود را از پشت آن دسته از نمایندگان مجلس و امامان جمعه و مسئولان نهادهای انتصابی و فرماندهان سپاه که دستشان با دست کاسبان فاجعه غارت اقتصادی کشور در یک کاسه است بردارد و بجای ادامه سیاست جنگی در مسیر برقراری وحدت و تفاهم ملی و پایان دادن به حبس ها و حصرها گام گذارد.

شعار اقتصاد مقاومتی هم خیلی زود در حد دیگر نامگذاری های رهبر در طی دو دهه اخیر باقی ماند. همانطور که سال 91 که سال "تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی" نام گذاری شده بود سالی بود که بیشتر میزان اتومبیل لوکس وارد ایران شد و تولید ملی در همه زمینه ها زیر فشار واردات کمرکشن نابود گردید. یا سال 90 که بعنوان سال جهاد اقتصادی عملا به جهاد برای فساد و غارت در کشور تبدیل شد. یا "همت مضاعف و کار مضاعف" و از اینگونه عناوین دهان پرکن و بی محتوا که در دو دهه اخیر توسط ایشان باب شد و اقتصاد مقاومتی هم یکی از همانها شد.

باید چند مسئله را از یکدیگر جدا کرد. واقعیت وضع وخیم اقتصادی در کشور که نیازمند تدابیر و برنامه های ویژه برای غلبه بر آن است.

در واقع اقتصاد مقاومتی مجموعه تدابیری است که برای برون بردن کشور از بحرانی که توسط دولت احمدی نژاد بوجود آمده اتخاذ شده ولی برای آنکه بر وضع وخیم اقتصادی ناشی از عملکرد دولتی که آقای خامنه ای تمام قد به دفاع از آن برخاسته بود سرپوش گذاشته شود نام "اقتصاد مقاومتی" گذاشته شده تا چنین وانمود شود که گویا مشکلات کشور نه پیامد بی سیاستی ها و برنامه های داخلی و وجود یک قشر فاسد سود برنده از وضع بلکه در درجه اول ناشی از سیاست های خارجی است که ضرورت مقاومت در برابر آن وجود دارد.

اینکه آقای خامنه ای چه نامی بر روی این سیاست ها قرار داده و چه هدفی از این نامگذاری در سر دارد به معنای آن نیست که این سیاست ها و تدابیر الزاما و در پی تشدید دم به دم تحریم ها بی فایده و بی خاصیت و بی نتیجه خواهد بود. امروز به هر حال دولت روحانی برای مقاومت در برابر تحریم های امریکا عزم جدی دارد که اوضاع اقتصادی کشور را سر و سامان بدهد، با فساد اقتصادی مقابله کند و شرایط سیاسی داخلی و خارجی را برای برون بردن کشور از وضع کنونی تامین کند. بنابراین یک عامل مثبت در جهت برنامه های "اقتصاد مقاومتی"‌ و حل نسبی مشکلات اقتصادی کنونی از طریق دستگاه دولتی در حال عمل است که کشور و جامعه را می تواند به نتیجه کار امیدوار کند.

ولی این بشرطی است که از سوی بیت رهبری و نهادهای انتصابی در برابر دولت کارشکنی نشود چرا که نیروهای قدرتمندی نیز وجود دارند که سود آنها در ادامه وضع کنونی است و همانها هستند که حتی به بهانه "اقتصاد مقاومتی" خواهان باز بودن دست فاسدان اقتصادی و کاسبان تحریم هستند.

ابهام اینگونه نامگذاری ها که شگردی برای فرار از مسئولیت است و بجای آنکه بطور روشن مسایل و مشکلات و ریشه های آن را بیان کند، آن را در هاله ای از ابهام و واژه های دهان پرکن و از محتوای تهی شده می پوشاند خود می تواند در طول زمان به مانعی در کارایی سیاست ها و تدابیری تبدیل شود که زیر نام "اقتصاد مقاومتی"‌ تدوین شده اند.

        پیج فیسبوک راه توده