امتیازهای استراتژیکی که ج.اسلامی از دست داده
|
بیژن زنگنه، وزیر نفت، در گفتگویی طولانی با خبرگزاری مجلس شورای اسلامی ضمن تاکید بر اینکه "این دوره از تحریمها با تحریمهای دوره گذشته بسیار متفاوت است" گفت: "اکنون با شدیدترین تحریمهای سازمان یافته تاریخ مواجه ایم". به گفته وی "فرق این دوره با زمان جنگ در این است که آن زمان اگر صدام بمباران نمیکرد ما میتوانستیم هر میزان، نفت مورد نظر خود را بفروشیم، از نظر تامین کشتی نیز مشکلی نداشتیم و البته میتوانستیم پول نفت را از هر بانکی در جهان دریافت کنیم و با آن، هر کالایی را هم خریداری کنیم ولی اکنون در فروش نفت، تامین کشتی و جا به جایی پول و حتی خرید بسیاری از کالاها با مشکل رو به رو شده ایم." به گفته زنگنه در این دوره از تحریمها "حتی میعانات گازی نیز به لیست تحریمها اضافه شده و تحریمهای کشتیرانی و بانکی هم شدیدتر از دوره قبل شده است." وی با اشاره به دلایل عدم افزایش بهای نفت در این دوره تحریمها گفت: "افزایش نفت در دولت قبلی به دلیل تحریم ایران نبود، بلکه مسائل دیگری وجود داشت که قیمت جهانی نفت در دنیا افزایش داد، اما در حال حاضر نفت شیل امریکا تقویت شده و وضعیت آمریکا با ۱۰ سال قبل تفاوت زیادی دارد و وابستگی ایالات متحده به واردات نفت بسیار کم شده است." در واقع نه تنها وابستگی امریکا به نفت خلیج فارس کاهش یافته بلکه به گفته سردار حسین علایی فرمانده سابق نیروی دریایی سپاه، امریکا می رود که روزانه سه میلیون بشکه نفت تولید کند و به یکی از بزرگترین صادرکنندگان نفت جهان تبدیل شود. آقای علایی در سخنرانی هفته گذشته در جلسه پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات با اشاره به سیاستهای امریکا پس از پیروزی انقلاب برای مقابله و محاصره ایران از جمله به "تخلیه ظرفیتهای ژئوپولیتیک ایران" و "کاهش وابستگیهای استراتژیک امریکا به نفت خلیج فارس" اشاره کرد. به گفته وی امریکا با ایجاد خطوط نفتی که ایران را دور می زند یا انتقال مرکز پروازهای هوایی اروپا و آسیا به ترکیه و قطر و امارات بخشی از ظرفیتهای ژئوپولتیک ایران را از بین برده است. همچنین نظام اقتصادی کشور و منطقه به شکلی سازماندهی شده که نه ایران به همسایگان خود مانند افغانستان و ترکیه و عربستان و آذربایجان و ترکمنستان و پاکستان نیازی دارد و نه آنها به ایران. بنابراین هیچکدام از آنها منافع و زیان خاصی در ثبات یا بی ثباتی در ایران ندارند و خطر جنگ وجود دارد. در زمینه کاهش وابستگی استراتژیک به نفت نیز سردار علایی تاکید کرد که امریکا وابستگی نفت خود به خلیج فارس و تنگه هرمز را به صفر رسانده و برعکس اکنون نفت و امنیت خلیج فارس به نگرانی کشورهایی مانند چین و ژاپن و هند و غیره که دوست یا خریدار نفت ایران محسوب می شوند شده است. بعبارت دیگر تهدید به بستن تنگه هرمز بیش از هرکس به سود امریکاست. ضمن اینکه امریکا اکنون می رود که به بزرگترین صادر کننده نفت جهان تبدیل شود. بنحوی که دربرابر اعتراض چین به چگونگی تامین جایگزین نفت ایران؛ امریکا اعلام کرد که آن کشور حاضر است نفت خود را به چین بفروشد. بدینسان هم سخنان بیژن زنگنه و هم سردار علایی نشان می دهد که امریکا نه تنها امروز به نفت خلیج فارس وابسته نیست و نگران بسته شدن تنگه هرمز که زمانی اوج تهدیدهای ایران بود نیست، بلکه بخشی از فشار به ایران و احتمالا ونزوئلا برای پیدا کردن بازار برای همین تولید نفت امریکا نیز می تواند باشد. این نکتهای بود که راه توده همان زمان که ترامپ به کاخ سفید راه پیدا کرد نوشت و متذکر شد که سیاست ترامپ ایجاد امریکایی امن در جهانی ناامن است. خروج امریکا از پیمان محیط زیست و ناامن کردن تنگه هرمز بخشی از این سیاست است که البته تضادهای خود را دارد که می شد بر روی این تضادها تکیه کرد و به مقابله آنها رفت، بشرط آنکه هدایت کشور در اختیار هادیانی ملی و خواهان پیشرفت و توسعه بر کشور ما بود. تلگرام راه توده:
|
راه توده شماره 696 - 20تیر ماه 1398