ترجمه - آذرنگ

با تشدید تحریم ها ایرانی های زیر 40 سال که پس از آیت الله خمینی متولد شده اند افق تاریکی را  روبروی خود می بینند. بسیاری از آنها به فکر ترک کشور هستند زیرا فکر می کنند حکومت اصلاح پذیر نیست.

سقف بامهای شهر با نور خورشید درخشان است. باد ملایمی بر چهره ها بوسه میزند، جوانان مضطرب لبخند زیر لب از کوچه ها عبور میکنند. کاسبان کرکره دکانها را یکی بعد از دیگری بالا می برند، اما بازار همچنان کساد است و پرنده پر نمی زند. مردم پس از تظاهرات متعدد و متوالی به اینجا رسیده اند که آزادی وعدالتی در این کشور وجود ندارد. همه چیز به دست یک حکمران می چرخد و زلف مو غوغا بر پا  می کند .

از زمان خروج دونالد ترامپ از معاهده بین المللی هسته ای که در ماه مه 2018 و حذف معافیت های ایالات متحده برای 8 کشور برای خرید نفت ایران افق ها در ایران تیره شده است. جناح محافظه کار میخواهد نشان دهد که مسیری را که دولت روحانی انتخاب کرده، بن بست است .

زیبا نوشین دانشجوی دانشگاه هنرهای زیبا در یزد میگوید: «من دیگر بی خیال هستم. من همان رویاها و سرگرمی های مشابه همه جوانان سراسر جهان را آرزو میکنم اما میدانم به ما اجازه  نمی دهند. هیچ نهادی ما را درک نمیکند، حتی در میان انجمن ها من نمیتوانم به آزادی صحبت کنم. هنگامی که درمورد مشکلات صحبت میکنم از ما خواسته میشود آرام باشیم. اگر از خط قرمز فراتر رویم ما را از دانشگاه اخراج میکنند». 

با توجه به توافق هسته ای تاریخی که در سال 2015 به امضاء رسید، میلیونها زن ومرد امیدوار هستند به پایان مصیبت های اقتصادی و زندگی بهتر و احترام به حقوق زنان و غیره. دوست نوشین، مریم دانشجوی معماری میگوید: «ما میخواهیم آزاد در کشورمان در کنار خانواده مان زندگی کنیم. آیا ممکن است جوانی رویاهای خود را فراموش کند؟ اکنون جوانان آرزو می کنند کشور را ترک کنند اما اگر درختی را از زمین بردارید و به زمین دیگری منتقل کنید ایا مطمئن هستید دوباره میوه میدهد؟ آنها فکر میکنند زنان در زیر حجابشان چه چیزی را پنهان میکنند؟ طبیعی است و بر کسی پنهان نیست که در زیر این حجاب اجباری چه میگذرد. آرایش ها غلیظ تر و رنگین تر میشود و لباسها کوتاه تر و رنگین تر. نرم افزارهای روی «ای فون» به ما اجازه میدهد تا از ممنوعیت شبکه های اجتماعی در امان باشیم. حتی قادریم که نقاشی های عاشقانه خود را در زیر حجاب مخفی کنیم .  به همین دلایل جنگ و گریز ماموران بی نتیجه است و دیگر تاثیری ندارد.»

در اثرتظاهرات گسترده مردم علیه هزینه های سنگین زندگی و بی توجهی مقامات بتدریج خواست های مردم چهره سیاسی به خود گرفته است. در عرض یکسال پول ملی ایران حدود 70 درصد ارزش خود را از دست داد و طبق نظراقتصادانان ایرانی نرخ تورم از 40 درصد به 50 درصد افزایش یافت و نرخ بیکاری به مرز 15 ـــ 20 در صد رسید. یک جنبش اعتراضی معروف به جنبش سبز در سال 2009 مردم را در خیابانهای پایتخت و شهرهای بزرگ کشور بسیج کرد و در ماه های اخیر نیز موج اعتراضات بی سابقه مردم کارگران را هم به خیابان کشاند. ما شاهد اعتصابات کارگران بودیم. در شهرهای کوچک و روستاها بسیاری از مردم از رویدادها با خبرند. در اواخر ماه دسامبر 2018 اعتراضات علیه هزینه های زندگی بویژه افزایش قیمت تخم مرغ و بنزین دو چندان شد و چهره سیاسی جدیدی گرفت. مردم چهلمین سالگرد  جمهوری اسلامی را با تظاهرات خود پاسخ دادند. باید در انتظار رویدادهای آینده بود.

. https://www.humanite.fr/comment/reply/671498

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده