روزهای 25 و 27 آوریل دومین اجلاسیه "یک مدار – یک گزینه" طرح ابتکاری جمهوری خلق چین، در پکن با موفقیت برگزار شد. اولین روز افتتاحیه کاملا مشخص شد چه شخصیت هایی، با چه دیدگاهی برای روشن کردن مسائل حاد جهان پر آشوب در اجلاسیه شرکت کرده اند.

در بدو امر باید به سه موضوع اساسی این نشست توجه کرد. هر چند زوایای دیگری نیز در اجلاسیه خود را نشان می دادند اما شرکت دولت های مختلف در نشست "مدار و گزینه" که سال های متمادی با بزرگ ترین اقتصاد جهانی (ایالات متحده آمریکا) در ارتباط بودند بسیار پر معنا بود. ضمن این که حضور در گردهمایی برای شرکت کنندگان انگیزه های اقتصادی بود اما امروزه دیگر نمی توان رو در رویی دنیای چینی را با دنیای آمریکایی انکار کرد.

موضع اول، شرکت ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه به عنوان نماینده "مشارکت بزرگ ارو-آسیا" در اجلاسیه پکن بود. پوتین، در مصاحبه با روزنامه "ژن مین ژیبائو" به تفصیل درباره نقش کشور خود در مرتبط کردن قاره های آسیا و اروپا توضیح داد.

واقعیت این است که پروژه های متعدد روسی- چینی مربوط به "مدار و گزینه" در دست اجرا هستند. یکی از پروژه ها مربوط است به آوردن گاز روسیه از دریای شمال به سمت چین و دیگری کشیدن خط راه آهن مهم اقتصادی مغولستان- روسیه و دهها پروژه دیگر. معنی دیگر استراتژی "مدار و گزینه" نه تنها توجه به توسعه اقتصاد ملی، بلکه توسعه اقتصادی دیگر شرکای روسیه در فضای کشور های ارو- آسیا است.

به راحتی می توان گفت همه چیز به خوبی پیش خواهد رفت و یا روسیه یا دیگر کشورها از پروژه های "مدار و گزینه" بهره مند خواهند شد اما چگونگی همکاری و پیوند پروژه ها در یک استراتژی واحد، کاری است جدی و ما تنها در آغاز راه قرار داریم.

آنجا که ساخت برخی از تاسیسات بندری، جاده ها و سیستم های ارتباطی جدید در پیوند با پروژه " مدار و گزینه" شروع شده است بازتاب سیاسی آن قابل رویت می باشد. در این صورت می توان آن را دومین موضوع یعنی "ربودن اروپا" قلمداد کرد.

در این رابطه باید توجه کرد که دولت جدید ایتالیا با وجود نگاه بد بینانه اروپا، قرارداد پیوستن این کشور به پروژه "مدار و گزینه" را با جمهوری خلق چین امضا کرد. در آن زمان ایتالیا تنها کشور اروپایی بود که اولین قدم را بیرون از چهار چوبه اتحادیه اروپا برداشت.

در ادامه پیوستن دیگر کشورهای اروپایی به جمع پروژه جمهوری خلق چین، یونان است که با ساخت و راه اندازی بندرگاه بزرگ "پیرایوس" توسط چین، موافقت کرد. در ادامه لیست می توان از کشور های اتریش، لوکزامبورگ هم نام برد. ضمن این که درآستانه نشست پکن، اعلام شد "اولی نورر"، رئیس جمهور سوئیس نیز حاضر شده است تا اسناد همکاری با "مدار و گزینه " را امضا کند.

موضوع سوم، تذکر ایالات متحده آمریکا به کشورهای شرکت کننده در اجلاسیه "مدار و گزینه" است که هشدار می دهد: اگر چین وام در اختیار شما قرار می دهد در پی آن است تا پروژه های خود را محقق گرداند، تله و وابستگی به پکن غیر قابل تردید است! در این جا اگر تنها به آمار کشورهای آفریقایی گیرنده وام توجه شود، معلوم می گردد ارقام وام ها گویای چه مسائلی هستند: در سال 2018 این قاره 36 در صد وام های خود را از بانک جهانی و صندوق بین المللی پول دریافت کرد، در حالی که از جمهوری خلق چین این رقم تنها به 1.8 در صد رسید. حال باید پرسید چه کشورهایی دام و تله را برای دیگر کشورها گسترده اند، ضمن این که وام های پکن هم از نظر مقدار سود بانکی ناچیز است و هم باز پرداخت های آن بسیار طولانی مدت می باشند. 

واقعیت انکار نا پذیر دیگر این که جمهوری خلق چین برای احیای راه طولانی "جاده ابریشم" و اجرای برنامه "مدار و گزینه" تخمین زده می شود، یک تریلیون دلار اختصاص داده است و ایالات متحده آمریکا که در جهان با نفوذ پکن مبارزه می کند 60 میلیارد دلار برای دادن وام به دیگران آن هم با توقعات سیاسی و ساختار های معین با شرط و شروط هایی در نظر گرفته است.

https://ria.ru/20190426/1553051395.html

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده