بامداد روز یکشنبه در پی انفجارهایی مشکوک در بندر فجیره امارات متحده عربی چند کشتی تجاری و نفتکش طعمه حریق شدند. این خبر در همان روز توسط شبکه المیادین وابسته به حزب الله لبنان ساعت به ساعت مخابره شد و رادیو پیام جمهوری اسلامی نیز آن را ابتدا منتشر و سپس تکذیب کرد. دولت امارات پس از چند ساعت سکوت این انفجارها را تایید و خواهان بررسی واقعه توسط یک هیئت بین المللی و مشارکت امریکا در تعیین دلائل این انفجارها شد که بخودی خود به معنای متهم شدن جمهوری اسلامی در این حادثه است. در عین حال اکنون این شایعه قوت گرفته است که احتمال دارد اسرائیل برای ایجاد بهانه لازم برای حمله به ایران در این انفجارها دست داشته باشد و از داخل ایران نیز کسانی با آن همکاری کرده اند!

این حادثه چند نکته را نشان داد. نخست اینکه این انفجارها قطعا هم توجیه کننده اعزام نیروهای نظامی امریکا به منطقه بوده و می شود و هم توجیه کننده مشارکت و همراهی عربستان سعودی و امارات در کنار امریکا و اسرائیل خواهد بود، همراهی که در حالت عادی با مخالفت افکار عمومی داخلی و مردم مسلمان و عرب منطقه روبروست. وقوع انفجارها همچنین نشان داد که اگر منطقه حالت "آرایش جنگی" بخود بگیرد پیدا کردن بهانه برای حمله نظامی کاری دشوار نیست و به راحتی می توان آن را یافت، بخصوص که امریکایی ها در این کار تخصص دارند و هزینه یافتن این بهانه را هم باید کشورهای منطقه بپردازند. یافتن بهانه حمله از این جهت نیز آسان است که عناصر جاسوسی غرب در سراپای ارکان نظام نفوذ کرده اند و آنها به راحتی می توانند در لحظه معین زمینه و بهانه لازم برای درگیری و حمله نظامی به ایران را فراهم کنند. در قدرت این نفوذی ها همین بس که اوضاع کشور را گام به گام تا بدینجا کشانده اند و در این اواخر فعال تر از گذشته شده اند. اراده ای در مقابله با آنها نیز دیده نمی شود که نمونه آن بازداشت فعالان محیط زیست یا حکم زندانی یک دانشجوی هنری بعنوان جاسوس است که رسما معنایش این است که برخلاف همه جای دنیا که بدنبال جاسوس در حکومت ها هستند، در ایران جاسوس ها را در مردم عادی جستجو می کنند.

نکته دیگر شکاف و بی صداقتی است که در داخل حکومت و در حکومت نسبت به مردم وجود دارد. در حالیکه وزارت امور خارجه ایران این حادثه را مشکوک و هرگونه دخالت ایران را در آن تکذیب کرد از داخل ایران کسانی مانند رئیس خبرگزاری سپاهی تسنیم در خراسان علنا جمهوری اسلامی و بقول خودش "بروبچه های مقاومت اسلامی" را به دست داشتن در این حادثه مفتخر و متهم کرد. وی در عین حال اعلام کرد که "جنگ مدتهاست که آغاز شده است" و این در حالیست که رهبر جمهوری اسلامی چندی پیش به مردم تعهد و تضمین داده بود که جنگی درنخواهد گرفت و در افطاری سه شنبه شب خود نیز این تعهد را تکرار کرد. پرسش اینجاست که اگر مردم مخالف جنگ هستند تا جایی که آقای خامنه ای ناگزیر شده در این زمینه به مردم تضمین دهد، رئیس خبرگزاری سپاهی به چه حقی می گوید که جنگ مدتهاست آغاز شده است؟ این ضدونقیض گویی ها نشانه بی صداقتی و بازی دو طرفه با افکار عمومی مردم ایران نیست که به حق مخالف جنگ هستند؟ یک سوی این بازی امریکایی ها و رسانه های غربی هستند که مردم ایران و جهان را بر سر اختلاف بین ترامپ و بولتن و کنگره خواب می کنند، چون احساس می کنند حکومت ایران ظرفیت بهره برداری از این اختلاف ها را اگر واقعی هم باشد، ندارد. یک سر دیگر هم حکومت و بیت رهبر است که مردم را با دادن تعهد به اینکه جنگ نخواهد شد خواب کرده و اجازه حضور و دخالت در سرنوشت خود را به آنها نمی دهند.

برای اینکه جنگی در ایران در نگیرد یک راه بیشتر وجود ندارد و آن هم تن دادن به گفتگو و وحدت ملی است. آنچه ایران در هر مذاکره ای می تواند بر آن تکیه کند بیش از برُد موشک ها، وجود گفتگوی ملی و انسجام و وحدت داخلی است. اعزام نیرو و انفجارهای مشکوک و سرعت گرفتن رویارویی ها در منطقه برعکس نشان می دهد که امریکایی ها از داخل حکومت ایران و بیت رهبر اطلاعات دقیق دارند که آنها تن به وحدت ملی و پایان حصر و محدودیت ها نمی خواهند بدهند. اگر امریکایی ها یک درصد هم احتمال می دادند که رهبری کشور به وحدت ملی تن خواهد داد هزینه لغو برجام و اعزام این همه نیرو به منطقه را به خود نمی داد. در این شرایط تعهد و تضمین های مکرر رهبر به اینکه جنگ نخواهد شد در واقع هدفش توجیه نپذیرفتن تقسیم قدرت و گفتگو و وحدت ملی است، به همانگونه که گریزش از مذاکره از آنروست که شاید موشک در اختیار داشته باشد ولی ابزار اصلی مذاکره یعنی انسجام ملی را در اختیار ندارد. بدینسان فرار رهبر و اطرافیان او از مذاکره برخلاف آنچه نشان می دهند ناشی از شهامت و اقتدار نیست، برامده از وحشت است، وحشت حکومتی که دست آن در مذاکره به کلی خالی است، زیرا ملت خود را در پشت خود ندارد.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده