"مادورو" رئیس جمهور ونزوئلا در اقدامی که امریکا را غالگیر کرد، اعلام داشت که در این کشور انتخابات پارلمانی زودهنگام برگزار خواهد شد تا جهان ببیند اکثریت مردم این کشور چه می خواهند. این انتخابات که زیر نظر ناظران بین المللی برگزار خواهد شد در صورت پیروزی طرفداران انقلاب بولیواری سرمایه امریکا روی اپوزیسیون وابسته به خود در ونزوئلا برباد خواهد رفت. این همان نکته ایست که "مادرور" با آگاهی از آن انتخابات زودهنگام را اعلام کرده است.

در فوریه سال 1999، «هوگو چاوز» رئیس جمهور پیشین ونزوئلا رهبری « انقلاب بولیواری» را در ونزوئلا بدست گرفت. هویت انقلاب بولیواری بعنوان ارث انقلابی «سیمون بولیوار» قهرمان ملی آمریکای جنوبی، سال 1999 در قانون اساسی ونزوئلا مندرج است.«سیمون بولیوار» مبارز برجسته آمریکای لاتین در قرن نوزدهم جنگید و آمریکای جنوبی را از یوغ استعمار اسپانیا آزاد کرد. او یکی از مبارزان اولیه آزاد سازی کشورهای ونزوئلا، کلمبیا، اکوادور، بولیوی و پرو بود که اتحاد عملی ما بین این کشور ها ایجاد کرد.

«هوگو چاوز» نیز در ادامه مبارزات گذشتگان کوشید تا ساختاری بین المللی از مجموعه کشورهای مناطق آمریکای لاتین و کارائیب ایجاد کند. هدف از ایجاد چنین اتحادیه ای بنای مجموعه ای از اصول همکاری منطقه ای و بین المللی بود نه پایه گذاری یک اقتصاد نئو لیبرال.

بدین ترتیب «هوگو چاوز» در سال 2004 میلادی با همکاری رئیس جمهور آن زمان کوبا «فیدل کاسترو»، آلترناتیو بولیواری برای خلق های آمریکا «اتحادیه آلبا» را بنا گذاشت. که امروز به آن اتحاد بولیواری ـ قرارداد تجاری خلق ها «آلبا. ت.س.پ» اطلاق می شود. سال 2005 در ادامه این همکاری قرارداد نفتی ونزوئلا با کشورهای فقیر منطقه کارائیب نیز منعقد شد تا نفت ارزان از طریق ونزوئلا به کشور های مورد حمایت منطقه با قیمتی نازل ارسال شود.

سال 2008 «قرارداد اوناسور» منعقد شد و سال 2010 «قرارداد همکاری کشورهای آمریکای لاتین و کارائیب» با هدف همکاری و اتحاد عمل با کوبا، جهت بالا بردن کیفیت بخش پزشکی، آموزش بهداشت، آموزشی، فرهنگی و ورزشی نیز منعقد شد.

اکنون موجودیت این قرارداد های ابتکاری با بازگشت دولت های راستگرا به عرصه سیاسی کشورهای منطقه مورد تهدید قرار گرفته است.

با به قدرت رسیدن رئیس جمهور راستگرای اکوادور« مورنو» تحرک او برای برهم زدن قرارداد ها شروع شد. رسانه خبری «افه» اسپانیا گزارش کرده است که در ماه مارس گذشته رئیس جمهور اکوادور اعلام کرده است که این کشور از «قرارداد اوناسور» خارج می شود. همچنین «ژوزوالنسیا» وزیر امورخارجه اکوادور نیز اعلام کرده است که این کشور به دلیل ورود تعداد زیادی از مهاجران ونزوئلائی و «نبود دمکراسی در ونزوئلا» از «قرارداد همکاری کشور های آمریکای لاتین و کارائیب» خارج می شود.

موضوع از آن جهت حائز اهمیت است که محل برگزاری اجلاس «قرارداد اوناسور» همیشه در شهرتاریخی «کویتو» که در نزدیکی پایتخت فعلی اکوادور قراردارد بوده است. به گفته رئیس جمهورجدید اکوادور ساختمان همیشگی برگزاری اجلاس «قرارداد اناسور» برای اجرای امر دیگر در نظر گرفته شده است. در ساختمان مذکور همچنین پس از روی کار آمدن جریان راست مجسمه رئیس جمهور چپگرای سابق آرژانتین «نستور کیرشنر» نیز برچیده شد. روزنامه اکوادوری «ال کومرسیو» در تاریخ 14 ماه مارس گذشته از قول رئیس جمهور راستگرای اکوادور نوشت رئیس جمهور بر این باور است که «سوسیالیسم قرن بیست و یکم» مورد نظر روسای چپگرای کشورهای منطقه «بشدت زیان آور» است و بعضی از روسای کشور های مذکور می خواهند از این طریق در عرصه سیاسی «لنگر» بیندازند.

همزمان هفت کشور از مجموعه 12 کشور عضو «قرارداد اوناسور» تعلیق و یا خروج خود از قرارداد مذکور را اعلام کرده اند و همزمان تعدادی از همین دولت های راستگرا با رهبری دولت های شیلی و کلمبیا در حال تدارک ایجاد قراردادی با عنوان «انجمن برای پیشرفت آمریکای جنوبی ـ پروسور» با اهداف نئو لیبرالی وتحت قیود سرمایه مالی و علایق سیاسی ـ تجاری ایالات متحده آمریکا هستند.

در ماه فوریه گذشته در شرایطی که قرار بود تا اعضای قرارداد جدید (پروسور) که مورد نظر دولت های راست منطقه است ماه مارس در شهر سانتیاگو شیلی برگزار شود، رئیس جمهور شیلی «سباستیان پینرا» که پس از خانم «میشل باچلت» چپگرا به قدرت رسیده است در توییتر خود نوشت که قرارداد جدید (پروسور) باید از هر نوع ایدئولوژی «آزاد» باشد و «دموکراسی» و «حقوق بشر» در اجرای آن رعایت شود. همچنین رئیس جمهور کلمبیا در یک برنامه رادیوئی که از شهر «کالی» پخش می شود گفته است که هدف از «قرارداد جدید پروسور» متلاشی کردن «قرارداد اوناسور» و «دیکتاتور ونزوئلا» می باشد.

با وجود برنامه های تخریبی ـ نیابتی نیروهای راست در منطقه، کشورهای کوبا، ونزوئلا، بولیوی، نیکاراگوئه و تعداد زیادی از دولت های کارائیب همچنان به همکاری های خود در جهت اهداف «انقلاب بولیواری» ادامه می دهند. از طرف دیگر حکومت آمریکا هدف تاکتیکی خود را در متلاشی کردن مناسبات مابین کوبا و ونزوئلا متمرکز کرده است. هدفی که از طریق رسانه های وابسته بین المللی به آن دامن زده می شود.

بدین ترتیب دولت دونالد ترامپ پس از بی نتیجه ماندن توطئه کودتای سازماندهی شده روز سی آپریل گذشته همچنان بر طبل اتهام و توطئه علیه رئیس جمهور قانونی و منتخب ونزوئلا «نیکلاس مادورو» می کوبد. خبرگزاری رویتر از قول ترامپ نوشت «امیدوارم که نظامیان کوبائی هر چه زودتر به خانه های خودشان بازگردند.» اما بلافاصله دولت کوبا توسط وزیرخارجه خود حضور نظامیان کوبائی را در ونزوئلا تکذیب کرد. او گفت ما در ونزوئلا نیروی نظامی نداریم اما تعدادی غیر نظامی کوبائی در ونزوئلا حضور دارند. دولت کوبا اعلام کرده است که تعداد 30 هزار تن از کوبائی ها در کلیه بخش های بهداشتی و درمانی و آموزش بهداشت از جمله در مدارس و دانشگاه های ونزوئلا در حال خدمت می باشند.

تحریکات سیاسی و القائات رسانه ای فقط بخشی از تهاجم آمریکا و دولت ترامپ برعلیه ونزوئلا و انقلاب بولیواری است. این تحریکات در بخش های اقتصادی و پولی و نیز از طریق بلوکه کردن دارائی های بانکی و تحریم ها و... بر علیه مردم ونزوئلا اعمال می شود.

وقیح ترین نوع تهدیدات آمریکا تهدید های نظامی است که دائما از طرف رسانه های کاخ سفید تکرار می شود: «تمام گزینه های نظامی بر علیه ونزوئلا روی میز است.»

به این تهاجم باید با اتحاد عمل و همبستگی بین المللی پاسخ داد. «ارنستو چگوارا» مبارز نامدار آمریکای جنوبی سال 1964 در نامه ای متذکر شده است:

«رفیق واقعی کسی است که با مشاهده هر بی عدالتی در جهان از خشم به خودش بپیچد.»

عکس:دانیل اورتگا(نیکاراگوئه)، نیکلاس مادورو(ونزوئلا)، میگوئل دیاز کانل (کوبا) و اوه مورالیس (بولیوی) در اجلاس چهاردهم ماه نوامبر سال گذشته.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده