آیا اقیانوس آرام با هزاران جزیره جذاب و آبهای فیروزه ای هنوز هدف یک سفر رویائی برای مردم است؟ هنوز همه مردم چنین تصوری دارند، اما «آنتونیو گوترش» دبیر کل سازمان ملل متحد در طول سفر اخیر خود به جزایر اقیانوس آرام برای بحث با مقامات محلی در مورد تغییرات آب و هوائی نگرانی خود را در مورد یک مسئله مهم پنهان نکرد. او گفت «اکنون یک تابوت بزرگ بتنی برای ذخیره  ضایعات هسته ای که توسط ایالات متحده در جزایر مارشال ساخته شده محل نگاهداری زباله های رادیو اکتیو است. این ساختار «گنبد»ی شکل بسیار آسیب دیده است و در حال تخریب است و با یک طوفان ممکن است ضایعات هسته ای مرگبار آن اقیانوس آرام را به باتلاق مرگ تبدیل کند. در اثر گرم شدن کره زمین جزایر مارشال بسیار آسیب پذیر شده اند و زمین لرزه و سونامی کل مجمع الجزایر را تهدید میکند. در مجموع جزایر مارشال با ارتفاع «10 متر» از سطح دریا درمعرض غوطه ور شدن است.»

باید افزود پس از آزمایش هسته ای فرانسه در جزایر «پلینیزی» در سال1996 و نشست ذرات رادیو اکتیو در فاجعه فوکوشیما در ژاپن این خطر تکمیل شد و بزرگترین اقیانوس کره زمین بشدت تحت  تاثیر قرار گرفت. دبیر کل سازمان ملل تاکید کرد که همه آزمایشات هسته ای توسط ایالات متحده از سال 1946 تاکنون حجم ضایعات اتمی را به شدت افزایش داده است .

در دوران جنگ سرد تقریبا صد بمب در فضا و زمین جزایر«بیکینی و یونیتاک» آزمایش شد که اثرات مخرب آن هنوز باقی است.67 آزمایش هسته ای در جزیره «بیکینی» صورت گرفت که انرژی تولید شده 25 آزمایش هسته ای  در منطقه معادل 5000 بمب هیروشما ارزیابی شده است.

وزیر بهداشت جزایر مارشال توضیح میدهد «اول مارس سال 1954 اولین آزمایش هسته ای در ساعت 6.45 دقیق انجام شد و ما شاهد انفجار بزرگ و بلافاصله یک قارچ غول پیکر در آسمان جزیره «بیکینی» بودیم». این نخستین بمب هیدروژنی بود که توسط ایالات متحده مورد ازمایش قرار گرفت. چند ساعت بعد جزیره با ذرات پودری سفید  پوشانده شد. هیچکس نمیدانست این مواد رادیو اکتیو است، کودکان تصور می کردند برف می بارد. با این وجود لازم بود تا سال 1977 مردم جزایر در انتظار بسر برند تا  تمام آوارهای رادیو اکتیو پاکسازی شود. در مجموع 95 هزار متر مکعب جمع آوری و با بتن مخلوط و در محوطه هسته ای «کاکتوس» درساختاری گنبدی شکل ذخیره شد. چهار هزار سرباز امریکایی به مدت 3 سال در این پاکسازی شرکت داشتند. اما متاسفانه در حال حاضر بدنه بتنی این گنبد با ضخامت 45 سانتیمتر فرسوده شده و رو به نابودی است.

در واقع با امضای توافقنامه «اتحاد آزاد» ایالات متحده در اول اوت 1979 با جمهوری جزایر مارشال مقامات متوجه شدند چه خطری در انتظار است. فاجعه ای که با آزمایشات هسته ای ایالات متحده آغاز شد. حالا مسئولیت خطرات این فاجعه بر عهده کیست؟ آزادی که برای جمهوری جزایر مارشال بسیار گران تمام شد. امریکا از ابتدا همه چیز را پیش بینی کرده بود .

چندی پس از پایان کار تاسیسات ساختار«گنبد ضایعات هسته ای» دولت امریکا اعلام کرد جزایر صدمه دیده امن هستند و ساکنان میتوانند به مسکن خود باز گردند. اما مردم محلی  پس از بازگشت به مسکن خود متوجه شدند که گنبد فرسوده شده است و در حال نابودی است.

 . https://www.humanite.fr/comment/reply/672601

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده