|
چه کسانی و با چه اهدافی مخالف مذاکره اند؟ |
|
بدنبال مکالمه تلفنی 5 ساعته روحانی و مکرون رئیس جمهور فرانسه بر سر تحریم ها، روزنامه های وابسته به سپاه، امامان جمعه، دست نشاندگان بیت رهبری، رئیس و مسئولان قوه قضاییه، نمایندگان دست راستی مجلس و ... بطور یکپارچه این تماس و گفتگو را زیر علامت سئوال بردند و حتی مدعی شدند که روحانی همه چیز و از جمله آب خوردن کشور را با تحریم ها گره زده است. آقایان فراموش کرده اند که اولین کسی که همه چیز را با تحریم ها گره زد خود رهبر بود که اعلام کرد توافق اتمی بدون لغو یکجای همه تحریم ها ناممکن است! تحریم هایی که قبلا گفته می شد کاغذ پاره است، کاسبان و دلالان تحریم و واردکنندگان خودروها و کالاهای لوکس و امام جمعه ها نیز تعبیر رهبر را تکرار کردند و گفتند تحریم نعمت است وعده ای دیگر آن را اسباب "خودکفایی" معرفی کردند. درحالیکه از نظر آقای خامنه ای تحریم ها آنقدر مهم بود و امروز هم هست که بدون لغو آن توافق اتمی ممکن نبود و امروز هم بدون لغو آن مذاکراتی صورت نمی گیرد. با موضعگیری وابستگان بیت رهبری و نمایندگان آیت‌الله خامنه ای در حمایت از تحریم ها و نعمت دانستن آنها این پرسش پیش آمد که آقای خامنه ای ضرورت لغو تحریم ها در توافق اتمی را برای تبلیغات و جلب نظر مطرح کرد؟ یا برای گذشتن مانع و خط قرمز تازه در برابر کوشش های دیپلماتیک دولت برای دستیابی به تفاهم اتمی؟ و امروز هم برای گذاشتن چوب لای چرخ مذاکرات و حل مشکل تحریم ها. اگر آن روز تحریم ها نعمت بود پس می شد توافق اتمی را بدون لغو یکپارچه همه تحریم ها در همان مرحله اول انجام داد و گام به گام به پیش رفت. معنای آن نیز می تواند باشد که امروز هم تحریم ها می تواند باشد و مذاکرات با امریکا شروع شود. نمیشود که هم تحریم ها نعمت باشد و هم شرط مذاکرات لغو آن. همین امروز امام جمعه ها برای دفاع از تحریم ها از نفس نمی افتند. وقتی صداقتی با مردم و احساس مسئولیتی نسبت به سرنوشت کشور در کار نباشد، این تناقض ها در اندیشه و گفتار و کردار طبیعی می شود. آنچه روشن است آن است که وضعیت کشور بسیار وخیم است و البته همه آن هم به تحریم ها مربوط نمی شود. بخش عمده این وضع ناشی از حاکمیت مافیای ثروت و قدرتی است که عمدتا وابسته به سپاه – به ویژه نهاد امنیتی آن- و بیت رهبری است. سلطه همین مافیا بر کشور، نابود کردن و وسیله نابودی قرار دادن صدها میلیارد دلار ثروت ایران، سپردن کشور به مشتی نالایق و فاسد و اختلاسگر و دزد و کودتاچی انتخابات 88 و امید داشتن به ادامه این فاجعه و بر موج نارضایی مردم سوار شدن و قدرت را بطور کامل قبضه کردن است. تحریم های جهانی علیه ایران یکی از پیامدهای آن مدیریت به اصطلاح "اصولگرا" با شعارهای توخالی انقلابی است که ضمنا به پیامدهای فساد و سوء مدیریت و بی برنامگی ابعادی بیسابقه داده و اجازه حل آنها را نمی دهد. کسانی مانند علم الهدا که می گویند تحریم ها نعمت است و موجب خودکفایی ظاهرا فراموش می کنند که اتفاقا در دوران تحریم های پیش از برجام بود که بیشترین حجم بریز و بپاش و آتش زدن ثروت ملی و سفرهای استانی و توزیع ضبط صوت و دوچرخه و پول میان جمعیت و وارد کردن کالاهای لوکس و غیرلوکس در تاریخ ایران انجام شد. در همین دوران تحریم ها بود که نظام حکومتی در ایران شد "عربستانی" و کمیته امدادی. بجای ایجاد کار و اشتغال و تشویق تولید و صنعت، مردم تشویق شدند که به احمدی نژاد نامه بنویسند تا وی صدقه ای به آنها بدهد و رایی بدست آورد و این وسط عده ای هم بخشی از این پول های بی حساب و کتاب را به جیب خود بریزند. مشکل ایران بیش از آنکه تحریم ها باشد کاسبان تحریم و مخالفان سینه چاک مذاکرات است. عده ای که کشور را به تحریم کشاندند و سپس بر سفره آن نشستند. آنها که هم تحریم را نعمت می دانند و هم امروز لغو آنها را تبدیل به شرط و خط قرمز مذاکرات می کنند. آنها که خود را نماینده وحدت ملی جا می زنند اما زندانها را پر کرده اند از زن و مرد، پیر و جوان فعال مدنی، تولید کشور را با واردات به نابودی کشاندند و حالا برای ساکت کردن مردم گرسنه از "اقتصاد مقاومتی" دم می زنند. آنان که سرنوشت خود را با مخالفت با مذاکرات و ادامه تحریم ها گره زده اند و امیدوارند در اینصورت خواهند توانست مجلس شورا و ساختمان ریاست جمهوری را تصرف کنند.
تلگرام راه توده:
تلگرام راه توده:
|
راه توده شماره 706 - 14 شهریور ماه 1398
اشتراک
گذاری:
