|
پیمان ناگسستنی مردم ویتنام با هوشی مین! پیوتر تسویتوف- روزنامه پراودا ترجمه - آزاده اسفندیاری
جمهوری سوسیالیستی ویتنام به مناسبت هفتاد و چهارمین سال استقلال این کشور در ماه سپتامبر جشن ها و آئین های ملی برگزار می کند. مردم ویتنام همراه با حزب کمونیست در فضایی ویژه در بزرگداشت ایدئولوژی و مبارزات سیاسی فعالانه شرکت می کنند. امسال در ماه سپتامبر پنجاه سال از درگذشت هوشی مین، بنیانگذار استقلال ویتنام و رهبر حزب کمونیست این کشور گذشت. همچنین پنجاه سال نیز از انتشار وصیت نامه عمو هو می گذرد. خلق ویتنام با برگزاری مراسم ویژه، خاطره بستن عهد و پیمان خود، با ایده ها و آرزوهای هوشی مین، در سال های دشوار گذشته کشور را گرامی می دارند. هوشی مین، وصیت نامه خود را در شرایطی به نگارش درآورد که امید به پیروزی بر ماشین جنگی آمریکا و اتحاد و یکپارچگی کشور ویتنام که به دو قسمت شمال و جنوب تقسیم شده بود را نوید می داد. هنگامی که عمو هو، با مردم خود تجدید عهد می کرد از زمین و آسمان بر سر مردم و سرزمین این کشور، توسط امپریالیسم آمریکا آتش می بارید. با این وجود، رهبر ویتنام با اعتماد به نفس و اعتقاد کامل به ییروزی در جنگ نوشت: مردم ما پیروز میدان جنگ هستند و سرزمین مادری ما به یگانگی خود خواهد رسید. در سال های پس از جنگ، مردم ویتنام با رهبری حزب کمونیست، در عرصه های اقتصادی و اجتماعی به رشد عظیمی دست یافته است. ویتنام از یک کشور عقب مانده کشاورزی، به یک کشور متوسط توسعه یافته با صنعت پیشرفته تبدیل شده است. در سه دهه اخیر ویتنام بالاترین نرخ رشد تولید ناخالص ملی را داشته است. شش ماهه اول امسال رشد ناخالص ملی این کشور به 6.76 و رقم خصوصا در صنعت به 5 .9 رسید. در دهه 1960 ویتنام بیشترین مواد غذایی مورد نیاز کشور را از خارج وارد می‌کرد اما اینک، یکی از بزرگترین تأمین کنندگان برنج در سطح جهان است. تنها در سال جاری ویتنام توانسته است سه میلیون تن برنج به خارج صادر کند. ایدئولوژیست های حزب کمونیست ویتنام بر این باورند که گفته زیر در عهد نامه هوشی مین، نشانه ای برای انجام تحولات اجتماعی- اقتصادی است: «حزب باید برنامه درخوری برای توسعه اقتصاد و فرهنگ داشته باشد تا به طور دائم سطح زندگی مردم را بهبود بخشد.» با این حال در سرفصل عهد و پیمان با وصیت نامه هوشی مین، تأکید بر حفظ وحدت و انسجام صفوف حزب کمونیست و برنامه روشن و نقش آن در زندگی اجتماعی کشور است. تجربه 89 ساله حزب همواره با بحث و گفتگو درباره تاکتیک و استراتژی و پیشرفت انقلاب ویتنام توأم بوده است... متن وصیت نامه هوشی مین با این جمله خاتمه می یابد: «آخرین آرزوی من این است که پیوند نا گسستنی حزب و مردم کشور به صلح، اتحاد، استقلال، دمکراسی و رفاه اجتماعی منجر شود.» حزب کمونیست و مردم ویتنام با وفاداری به سنت مبارزاتی و وصیت نامه هوشی مین، طی سال‌های گذشته با موفقیت به آرزو های رهبر فقید کشور جامه عمل پوشانده است. وصیت نامه هوشی مین، به طور کامل تا اواخر سال 1980 در اختیار عموم قرار نگرفته بود. در متنی که در سال 1969 منتشر شد قسمتی از وصیت نامه حذف شده بود ( متن کامل وصیت نامه در تاریخ 10 دسامبر سال 1969 به زبان روسی در روزنامه پراودا منتشر شد). هوشی مین، در وصیت‌نامه خود نوشته بود، پس از مرگم جسد مرا سوزانده و در سه بخش تاریخی و جغرافیایی کشور، شمال، جنوب و مرکز پخش کنید. همان‌طور که روشن است رهبری حزب کمونیست و دولت به این قسمت از وصیت نامه توجه نکردند و بلا فاصله به کمک متخصصین اتحاد شوروی جسد را مومیایی کردند. در سال 1975 با کمک اتحاد شوروی مقبره هوشی مین ساخته شد و در آن زمان برای اولین بار بسیاری از بازدید کنندگان، رهبر استقلال کشور خود را دیدند. به سختی می‌توان افرادی که به یکی از بخش‌های وصیت رهبر کشور خود عمل نکرده اند را سرزنش کرد. هر چند هوشی مین، از نظر فروتنی و سادگی بی‌نظیر بود، رهبری حزب و دولت از اقتدار و تحسینی که مردم ویتنام نسبت به عمو هو داشتند، از این مزیت و تصویر رهبر در جهت درست بهره گرفتند. این عمل حزب و دولت منجر به آن شد تا مردم جهت استقلال و حاکمیت ملی و به دست آوردن زندگی برازنده و شاد با جانفشانی بجنگند. در 50 سال گذشته تجربه نشان داد که تصمیم آن زمان رهبران، درست و به جا بوده است. جریان هر روزه بازدید کنندگان مردم از مقبره عمو هو، مانند رودی زنده است و جاری. با ایده های هوشی مین خلق ویتنام پیروزی را از پی پیروزی در آغوش می گیرد.
تلگرام راه توده:
|
راه توده شماره 707 - 21 شهریور ماه 1398
اشتراک
گذاری:
