چهار سال قبل چه کسی فکر می کرد و یا حتی این  تصور را داشت که در سال 2019 ، سه کشور قدرتمند شرق، در آنکارا گرد هم آیند و درباره قانون اساسی سوریه مشورت کنند و در مورد خروج نیروهای آمریکایی از این کشور به توافق برسند و در عین حال یک صدا خواهان قطع بمباران سوریه، توسط اسرائیل شوند؟ همچنین بشار اسد، محکم در دمشق بنشیند و مخالفان حکومت سوریه، در قاره دیگری به دنبال ماوا بگردند و در اردوگاه های پناهندگی اروپا پراکنده شوند. شکی نیست که مقیاس ها تغییر کرده‌اند و  آرامش به خاور میانه چهره خواهد گشود.

 جشن گرفتن برای برندگان نشست آنکارا هنوز به زمان  بیشتری نیاز دارد اما یک نقطه عطف مهمی است که در سرنوشت منطقه حک شده است. خصوصا از این منظر جای خوشحالی است که مخالفینی که 8 سال با دمشق جنگیدند، به این نتیجه رسیده‌ اند که راهی جز تسلیم شدن به نشست آستانه (اولین نشست در باره جنگ سوریه، اوایل سال 2017 در پایتخت قزاقستان تشکیل شد.م) ندارند. تسویه حساب برای هیچ‌ کس خوش آیند نیست اما همین که مخالفین تن به راه حل سیاسی داده‌ اند جای خوشحالی است. یعنی همان نتیجه‌ ای که روسیه در تمام این سال‌ها در پی آن بوده است.

رئیس جمهوری روسیه و دو رئیس جمهور دیگر، از شرق (ایران و ترکیه)، درس ایلیاد را به خوبی آموخته اند: ما باید به مصالحه ای دست یابیم که برای طرفین قابل قبول باشد، نه یک پیروزی بی قید و شرط. سازش هایی که به خودی خود، بهترین پیروزی را در پی دارد.

حوادث سوریه تا حد زیادی صحت استراتژی دیپلماتیک و سیاسی روسیه را به اثبات رسانده است.

خبرگزاری های الجزیره و رویتر، همچنین ناظران اسرائیلی بر این نظر هستند که در حوادث سوریه،  برنده واقعی در خاورمیانه روسیه است.

در عین حال اردوغان، در سیاست‌ های قبلی خود نسبت به سوریه تجدید نظر کرد و این کشور توانست وحدت خود را حفظ کند. رؤسای جمهور سه کشور، با وجود اختلاف نظر و سلایق متفاوت، توانستند در یک جبهه واحد عمل کنند و یک دستاورد بزرگ را به نام خود و به نام صلح به ثبت برسانند.

مسئاله حل نشده دیگری در پیش رو قرار دارد و آن مسئله ادلب است که تروریست ها از سراسر سوریه به آنجا منتقل شده‌ اند و مردم را سپر خود قرار داده اند. رئیس جمهور ترکیه از آن هراس دارد که در صورت یک درگیری همه جانبه جنگی، میلیون‌ ها نفر به ترکیه سرازیر شوند. در همین رابطه ولادیمیر پوتین قول داده است تروریست ها را از لانه هایشان در آورد و آرامش را به این منطقه بازگرداند.

مسئله مهم دیگر، محکوم کردن اسرائیل در بمباران سوریه  توسط پوتین، اردوغان و روحانی بود، به ویژه دربرهه زمانی حساس آستانه انتخابات آن کشور.

همزمان با اجلاسیه سه رئیس جمهور، ضربات قابل توجهی به میدان های نفتی عربستان وارد شد که منجر به بالا رفتن قیمت نفت شد و نگرانی‌های جهانی را در پی داشت. اگر چه این موضوع در این اجلاسیه مورد گفتگو قرار نگرفت اما اردوغان در مصاحبه مطبوعاتی خود اعلام کرد، عربستان سالهاست که مردم بی‌ دفاع یمن را بمباران می‌ کند. در ادامه رئیس جمهور ترکیه گفت، اگر جنگ در یمن خاتمه پیدا کند به راحتی استخراج نفت ادامه خواهد داشت. به یاد بیاوریم، این عربستان بود که بمباران یمن را شروع کرد، پس می‌ توان پاسخ آنچه در تأسیسات نفتی سعودی ها رخ داده است را پیدا کرد.

از ویژگی‌ های دیگر اجلاسیه، تلاش برای دستیابی به صلح در یمن بود. هر چند ایالات متحده آمریکا همواره در پی آتش افروزی در خاورمیانه است، سه رئیس جمهور همه تلاش‌های خود را در جهت آرامش در این منطقه بکار بردند. صلح بین عربستان و یمن نه تنها برای کشور فقیر یمن بلکه برای ثروتمندان عرب امری است امکان‌ پذیر و لازم.

 در این مذاکرات رئیس جمهور ایران جواب مردم یمن به بمباران های ائتلاف به رهبری عربستان سعودی را به حق دانست. در فراز دیگری حسن روحانی، خواستار آشتی بین ترکیه و سوریه بر مبنای شرایط قبل از آغاز جنگ در سوریه شد. رئیس جمهور روسیه در مورد میانجیگری بین یمن و عربستان سخنی به میان نیاورد و در این زمینه، طرفین نیز از ولادیمیر پوتین پرسشی نکردند.

https://russian.rt.com/opinion/669107-shamir-ankara-tryohstoronnii-sammit-siriya-itogi

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده