در برخی مسائل، هر اندازه هم که حاکمان سر را زیر برف کنند، باز هم دم خروس آن مسائل از برف بیرون می ماند. از جمله این مسائل، دو شورش دیماه و آبانماه 96 و 98 است که ادعای نابودی آنها را می کنند اما اگر نابود و تمام شده است، پس چرا این همه نگران سر باز کردن دوباره آن هستند؟ و مرتب به یکدیگر هشدار میدهند که ممکن است "فتنه" تکرار شود. خود نیز خوب میدانند که یک جنبش اجتماعی زیر پوست ایران وجود دارد، نه تنها وجود دارد بلکه روز به روز رشد می کند و به نقطه انفجار نزدیک می شود. این جنبش علیه فقر و بیکاری، اختلاس و دزدی های حکومتی، دروغگوئی شبانه روزی مقامات، فریبکاری لانه کردگان در بیت رهبری و استبداد و زورگوئی است. این جنبش علیه روحانیون حکومتی و نهادهای وابسته به بیت رهبری است، علیه نقش سپاه در سرکوب مردم، علیه ارتجاع دینی و دهها دلیل و انگیزه دیگر است. بنابراین، تا این پدیده ها وجود دارند جنبش نیز وجود دارد و هر زمان که فرصت یابد به خیابان می آید. مهم این نیست که رنگ آن سبزاست و یا زرد و یا صورتی، چرا که مسئله اصلی رنگ نیست، مسئله زمینه اجتماعی موجود در کشور برای شورش علیه نظام حاکم است. ساده لوحی است اگر تصور شود با نبودن موسوی در صحنه و یا حتی در حیات، این جنبش هم دیگر سری نخواهد داشت. این جنبش تا زمینه های آن (همان ها که دربالا بر شمردیم) هست، زنده است.

نگاه کنیم به انتخابات مجلس که چگونه جنبش مردم از صندوقی که بیت رهبری و شورای نگهبان از قبل آنها را عملا و با دوپینگ استصوابی پر کرده بودند فاصله گرفتند.

همیشه این جنبش از صندوق سر در نمی آورد، زیرا ادامه خیره سري حکومت در تقابل با رای مردم و ادامه بحران بی اعتباری حکومت و تداوم پدیده های اقتصادی و اجتماعی و سیاسی که دربالا به آنها اشاره شد می تواند باز هم سر از خیابان ها در آورد.

 نام این جنبش را گذاشته اند "فتنه". بسیار خوب، نام که تعیین کننده هویت و ماهیت نیست. ماهیت مسئله و یا بقول قدرت "فتنه" یک جنبش اعتراضی است و این نه تنها تمام نشده بلکه خشمگین تر از سال 88 و دو شورش 96 و 98 در زیر پوست کشور است. این را آنها که مردم اگر فرصت پیدا کنند لحظه ای در طردشان غفلت نمی کنند خوب می دانند و با علم کردن مترسک سلطنت طلب ها و مجاهدین خلق دردی از حکومت درمان نمی شود. مردم ایران ابله نیستند که از مار اسلام جمهوری اسلامی به افعی مجاهدین خلق پناه ببرند و آنچه که درباره سلطنت طلب ها و شعار"رضاشاه روحت شاد" هم می توان گفت آنست که این شعار به آن دلیل سر داده می شود که رضا شاه روحانیون را پس از بهره گیری از آنها برای رسیدن به قدرت، مانند دستمال یکبار مصرف طردشان کرد و به گوشه حوزه های مذهبی فرستاد. کسی با فریاد زنده باد سلطنت به خیابان نیامده و نمی آید. بنابراین بزرگ کردن دو مترسک سلطنت طلب ها و مجاهدین خلق خود فریبی حکومتیان است زیرا مردم فریب نمی خورند.

دلیل اصلی فیلترینگ و ادامه آن نیز معنائی جز پافشاری بر ادامه وضع موجود و وحشت از شورش دوباره و گسترده تر مردم نیست.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده