همانگونه که گمان میرفت، مایک پومپئو وزیر خارجه ی ایالات متحده درخواست آمریکا را برای فعال کردن «مکانیسم ماشه» با هدف بازگرداندن همه ی تحریمهای پیشین سازمان ملل علیه ایران به ریاست دوره یی شورای امنیت این سازمان ارائه کرد. دولت آمریکا ادعا میکند که ایران به تعهداتش در چارچوب برجام پایبند نبوده است، حال آنکه خود از برجام خارج شده ولی همچنان حق استفاده از «مکانیسم ماشه» را برای خود قائل است. با وجود آنکه همه ی دیگر طرفهای برجام یعنی آلمان، فرانسه، بریتانیا در نامه یی و همچنین روسیه و چین در نامه یی جداگانه به سازمان ملل اعلام کرده اند که درخواست ایالات متحده پشتوانه ی قانونی ندارد، اما آمریکا اصرار دارد که شمارش معکوس برای بازگرداندن تحریمها آغاز شده و پس از ۳۰ روز همه ی تحریمهای پیشین علیه ایران باید اجرا شود.

از شواهد اینطور برمی آید که پس از موعد ۳۰ روزه، آمریکا یکجانبه تحریم های پیشین را علیه ایران اعمال و حتی شرکتها و کشورهایی را هم که به زعم آمریکا از اجرای تحریم ها «تخطی» کنند، با تیغ تحریم تهدیدشان خواهد کرد. این را مایک پومپئو در گفتگو با برنامه ی تلویزیونی «گزارش ویژه» به روشنی اذعان کرده است: «ایالات متحده کشورهایی را که سد راه آمریکا برای بازگرداندن تحریم های ایران شوند، بی تردید و بی درنگ تحریم خواهد کرد.»

به این ترتیب مصاف آمریکا و ایران بر سر برجام کم کم به یک رودررویی بین المللی میان قدرت های بزرگ می انجامد. به احتمال زیاد آمریکا تا انتخابات ریاست جمهوری این کشور که در آبان ماه برگزار میشود همچنان در مسیر «مکانیسم ماشه» و بازگرداندن تحریم های پیشین علیه ایران گام بر خواهد داشت. ترامپ نشان داده است که نمایش چهره یی مقتدر و سرسخت بهتر رای دهندگان آمریکایی را جلب میکند. او همواره چنین چهره یی از خود به نمایش گذاشته است چه در برابر چین (جنگ تعرفه ها)، چه در مقابل معترضانی که در جریان اعتراض های اخیر ضد خشونت پلیس مردم «اراذل» خوانده شدند و پلیس مدح شد و چه در برابر مخالفان دموکرات و جز آن ...همواره قدرتمند ظاهر شده است. بنابراین در برابر ایران نیز دست کم تا پس از انتخابات موضع سرسختانه ادامه خواهد داشت. این موضع همچنانکه با سیاست های پیشین ترامپ همخوانی دارد. برای مثال در جریان جنگ تعرفه ها با چین به نتایجی هم رسید و دو کشور در ژانویه ی گذشته پای میز مذاکره نشستند. در مورد ایران نیز تحت فشار گذاشتن دیگر طرف های برجام بوسیله ی «مکانیسم ماشه» و تحریم های پیامد آن احتمالا آنها را ناچار از فشار به ایران برای نشستن پای میز مذاکره خواهد کرد. پیشنهاد اخیر پوتین برای برگزاری نشستی با حضور همه ی امضاکنندگان برجام از جمله ایران از بیم پیچیده تر شدن کلاف رابطه ی ایران و آمریکا بر سر برجام و تنش های احتمالی پیامد آن بود. نزدیکی به انتخابات در آمریکا و موقعیت خاص ترامپ در داخل آمریکا در برابر دموکرات ها در عمل محقق شدن نشست هایی از این دست را تا پیش ار انتخابات منتفی کرده است. پیگیری سیاست فشار حداکثری و «مکانیسم ماشه» در این مقطع زمانی پیش از انتخابات - بویژه با توجه به ناکام ماندن وعده ی ترامپ برای مذاکره با ایران - نیز خود از سیاست داخلی آمریکا و موقعیت ترامپ اثر پذیرفته است. بنابراین پس از انتخابات آمریکا، با وضعیتی روبرو خواهیم بود که ناشی از تحریم های بیشتر علیه ایران، تحریم علیه شرکت ها و موسسات گوناگون پس از سر رسیدن موعد ۳۰ روزه «مکانیسم ماشه» و فشار بر دیگر طرف های برجام به ایران برای مذاکره با آمریکا با هدف کاستن از فشار اقتصادی و سیاسی آمریکا به خودشان خواهیم بود. در چنین شرایطی و در صورت پیروزی ترامپ، پیشنهاد پوتین بعنوان برونرفت از چنان وضعیتی مطرح و ایران در موقعیتی ضعیف برای مذاکره خواهد بود. اگر ایران از هنگام خروج آمریکا از برجام روی تحمل تحریم ها به امید باخت ترامپ در انتخابات پیش رو سرمایه گذاری کرده باشد، آنرا جز یک خطای فاحش استراتژیک نمی توان خواند.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh 

        پیج فیسبوک راه توده