در شرایطی که کارشناسان از احتمال کشتار یک میلیون تن در جریان شیوع بیماری کرونا خبر می دهند، روز دوشنبه اعلام شد که آقای خامنه‌‌ای پس از چندین هفته تعلل سرانجام با تقاضای حسن روحانی برای برداشت یک میلیارد دلار از ذخیره ارزی به منظور مبارزه با این بیماری موافقت کرده است. بدینسان و در شرایطی که بزرگترین ابزار مبارزه و مهار بیماری کرونا سرعت عمل است، کشور ما چندین هفته پراهمیت را از دست داد.

تا به امروز آمار رسمی کرونا مدعی حدود 60 هزار مبتلا و نزدیک به 4000 کشته است. در حالیکه برآوردهایی که منابع معتبر انجام داده‌اند و براساس خبرهایی که از شهرها و بیمارستان‌ها و پزشکان و پرستاران می رسد میزان واقعی مبتلایان در حدود 600 هزار تن و جان باختگان حداقل 60 هزار تن تخمین زده می شود. این تخمین‌ها با نتایج مشاهدات ساده درباره میزان و درصد قرنطینه در کشور در مقایسه با دیگر کشورها تائید می شود. یعنی ایران اکنون در پیشاپیش ایالات متحده وخیم ترین کانون ابتلا به کرونا در سراسر جهان است. اگر وضع به همین شکل و با همین سرعت ادامه یابد پیش بینی کشتار هولناک یک میلیون ایرانی خود به برآوردی حداقلی و خوش بینانه تبدیل می شود.

آیا ایران می تواند و چگونه می تواند جلوی فاجعه کشتار میلیونی را بگیرد؟ موافقت رهبر با درخواست حسن روحانی برای برداشت از ذخیره ارزی که هیچ توضیحی هم درباره دلایل این همه طولانی شدن آن به مردم و افکار عمومی داده نشده هنوز به معنای آن نیست که این مبلغ در اختیار دولت قرار گرفته و می تواند از آن برای مبارزه با کرونا بهره گیرد، همانطور که میزان ذخایر ارزی ایران و محل نگه داری آن از مردم پنهان است و دلایل آنکه اختیار ثروت ملی کشور به یک فرد غیرانتخابی و نه به مجلس یا یک ارگان انتخابی سپرده شده هیچکدام معلوم نیست. ظاهرا آقای خامنه‌‌ای خود به تنهایی حق دارد درباره شمار کشتگان تصمیم بگیرد و مثلا با اجازه دادن یا ندادن به برداشت یک یا دو یا سه میلیارد دلار، میزان کشتگان را از چند میلیون به چند ده هزار کاهش دهد یا برعکس آن را افزایش دهد.

همین بازی و تعلل در موافقت با برداشت از ذخیره ارزی کشور برای مبارزه با فاجعه گسترش کرونا نشان می دهد که برای داشتن توانایی غلبه بر کرونا و جلوگیری از کشتار میلیون‌ها ایرانی ابتدا باید بر بحران حکومتی و تقابل بیت رهبرو دولت غلبه کرد. آقای خامنه‌‌ای با دخالت‌های پی در پی خود در طی سه دهه گذشته و از جمله در ماه‌های اخیر نه تنها مانع آزادی انتخاب و انتخابات در ایران شده، نه تنها با همه روسای جمهور درگیر شده، نه تنها مجلس و نمایندگان مردم را مسلوب الاختیار کرده، که همین دو ماه پیش برای تحمیل یک مجلس انتصابی هشدارهای متصدیان سلامت کشور را نادیده گرفت و با خبررسانی به مردم یا تعویق زمان انتخابات مخالفت کرد. بدینسان آن زمان که می شد سرچشمه را با بیل گرفت گذشت و نطفه بحران و غیرقابل مهارشدن گسترش بیماری در این نظم استبدادی فردی و خودکامه بسته شد.

اکنون تنها راه مقابله با کرونا و جلوگیری از قتل عام میلیونی مردم بکارگیری سفت و سخت سیاست قرنطینه است. ولی قرنطینه در خانه یعنی تامین مایحتاج مردم و بخش مهمی از این مایحتاج یا منابع مالی تامین این مخارج یا در حساب ذخیره ارزی و دیگر حساب‌های بی شمار زیر نظر آقای خامنه‌‌ای و دهها بنگاه و موسسه و کارتل اقتصادی مانند آستان قدس و ستاد فرمان امام و بنیاد مستضعفان و کمیته امداد و غیره جمع شده که آنها هم زیر نظر رهبر است. در این شرایط دولت چگونه می تواند با کرونا مقابله کند در حالیکه نه امکان تامین مایحتاج مردم را در اختیار دارد، نه پول تهیه آنها را و نه امکان سازماندهی توزیع این مایحتاج را. در این شرایط درخواست از مردم که خود را در خانه‌ها قرنطینه کنند در واقع ابزاریست برای‌انداختن گناه بیماری و مرگ و میرها به گردن آنها. واگرنه هیچ پیش بینی برای قرنطینه کردن مردم در خانه‌ها در نظر گرفته نشده است.

آن بخش از منابع ملی هم که در اختیار رهبر و مجموعه‌های زیر نظر وی نیست، در دست دیگر بنگاه‌هایی است که مردم و دولت بر آنها نظارتی ندارند. سیاست‌های سه دهه اخیر در نابود کردن اصل 44 قانون اساسی و الویت دادن به اقتصاد تجاری و خصوصی سازی‌ها به ناتوان سازی بخش عمومی انجامیده بنحوی که عملا دولت ما را به یکی از ناتوان ترین دولت‌ها در سطح جهانی تبدیل کرده است.

در کنار اینها فساد حکومتی و نظام اقتصادی خصوصی و شبه خصوصی فاسد و تجاری که با صدها رشته به نهادهای قدرت گره خورده نیز کار خود را کرده است. انبوه اخبار هر روزه درباره کشف یک داروی قلابی تازه برای کرونا که آن را با رقم‌های میلیونی به فروش می رسانند، یا صادرات دستکش یا احتکار و پنهان کردن ماسک و لوازم بهداشتی و خوراکی یا تقلب در آنها هم نشان از بلبشوی حکومتی و فساد سیستمی دارد و هم ماهیت نظم اقتصادی را که بر کشور حاکم شده و پول سالاری و قربانی شدن همه ارزش‌ها و انسانیت‌ها در پای پول و سود را نشان می دهد.

اکنون که فاجعه بالا گرفته است تنها با یک بسیج ملی می توان از فاجعه جلوگیری کرد و تنها راه برای این بسیج ملی بهره گیری از همه شخصیت‌های ملی و میهندوست و اگر نه یک حکومت وحدت ملی لااقل یک ستاد از شخصیت‌های ملی و مورد اعتماد مردم است. در شرایطی که رهبر ترجیح می دهد یک میلیون ایرانی بمیرند ولی زندانیان سیاسی را آزاد نکند و حتی به حصر موسوی و کروبی خاتمه ندهد، آیا می توان امیدی داشت که ایران بتواند بر بحران کرونا غلبه کند؟

 تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده