نخستین جلسه سازمان اوپک به ریاست کشورهای صادر کننده نفت و روسیه در تاریخ 9 اوریل برگزار شد. نتیجه این اجلاس کاهش تولید نفت تا 10 میلیون بشکه در روز بود. روز بعد از اجلاس اوپک - دهم اوریل- دومین کنفرانس وزرای انرژی کشورهای عضو " ژ 20" برگزار شد و وزیران به  "تعهدات مربوط به همکاری" اشاره کردند.

در مواجهه با سقوط نفت، قدرت های اصلی "طلای سیاه" سرانجام عصر پنجشنبه به توافق رسیدند. باید گفت که وضعیت بین بی نظمی در سقوط تقاضاها در ارتباط با بیماری همه گیر کووید -19 ، افزایش تولید و کاهش قیمت نفت بی سابقه به نظر می رسد.

این شرایط اضطراری باعث شد تا سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) و متحدان آن از جمله روسیه (اوپک+) این کنفرانس را که بارها در هفته های اخیر به تعویق افتاده بود با دشواری برگزار کنند. این رویداد نادر حتی میزبان ده کشور تولید کننده دیگر از جمله ایالات متحده، کانادا، مکزیک و نروژ وغیره ...  بود.

در واقع فرمول کاهش بی سابقه تولید نفت که اکنون به تصویب رسیده است،  از جانب رئیس جمهور امریکا، که مایل به صرفه جویی در نفت شیل آمریکاست برانگیخته شد و منجر به کاهش تولید جهانی به 10 میلیون بشکه در روز در ماه مه و ژوئن شد.

اوپک در بیانیه ای اعلام کرد: "این توافقنامه، همچنین شامل کاهش 8 میلیون بشکه در روز از ماه ژوئیه تا دسامبر خواهد بود. این سازمان می گوید جلسه دیگری  برای 10 ژوئن تعیین شده است. این جلسه برای تصمیم گیری در مورد اقدامات بیشتر به همان اندازه که برای توازن بازار لازم است، برگزار خواهد شد. در این توافقنامه همچنین سطح کاهش تولید بین ژانویه 2021 و آوریل 2022 به 6 میلیون بشکه در روز در نظر گرفته شده است. اوپک در بیانیه ای گفت: البته به تأیید "مکزیکو سیتی" نیاز است.

کنفرانس دوم به ابتکار سعودی ها روز جمعه  بین وزرای انرژی "ژ" 20 برگزار شد تا در مورد این کاهش عظیم گفتگو کند. با وجود مذاکرات مهمی که تا اواخر عصر به طول انجامید و تلاش های دیپلماتیک، به ویژه توسط سه بازیگر اصلی (روسیه، ایالات متحده و عربستان سعودی)، انها به توافق نرسیدند و در اطلاعیه نهایی فقط "تعهدات برای همکاری های آینده" به منظور "اجازه بهبود جهانی (اقتصادی) ذکر شد .

قیمت هر بشکه نفت 65 دلاری در ژانویه به 22 دلار کاهش یافت و در 31 مارس به بالای 30 دلار رسید. این سقوط ناشی از جنگ قیمت ها  بود که در اوایل ماه مارس بین روسیه و عربستان سعودی آغاز شد و کاهش تقاضا در نتیجه مهار کرونا. مشکل اصلی دیگری که ایجاد می شود مشکل مازاد است. مازاد نفت خام به گونه‌ای است که همه نگران آن هستند که جهان ظرف دو ماه آینده از ظرفیت ذخیره خارج شود. این بحران "طلای سیاه " شامل جنگ سیاسی میان سه بازیگر اصلی این بخش (40٪ از تولید نفت) است: ایالات متحده، عربستان سعودی و روسیه.

این بحثها در تاریخ 6 مارس پس از شکست مذاکرات سالانه بین اوپک و روسیه در مورد محدودیت تولید آغاز شد.

رئیس جمهور ولادیمیر پوتین تصمیم گرفت که توافقی را که از سال 2016 در مورد سهمیه های تولید نفت معین شده را  کنار بگذارد و صادرات خود را افزایش دهد. حتی اگر این به معنی درگیری با سعودی ها باشد که با اعلام افزایش بی سابقه تولید پاسخ داد.

روسیه دیگر نمی پذیرد که تولید کنندگان "شیست" آمریکایی، که می توانند به خواست خود تولید کنند ، نفت خود را با  قیمت مصنوعی به بازار صادر کنند و از قیمت های اوپک و متحدانش بهره مند شوند.

روسیه در استراتژی خود دو هدف را دنبال میکند: اول تولید کنندگان را تضعیف کرده و ایالات متحده را وادار کند تا در مورد مذاکره درباره تحریم های آمریکایی، به ویژه مواردی که در پروژه خط لوله گاز "استریم 2" علیه شرکت نفتی "روسی روزف" برای روابط خود با ونزوئلا قرار دارند، به میز مذاکره بیایند. علاوه براین "ایگور ستچین"، رئیس شرکت نفتی "روسنفت" همیشه مخالف این سهمیه بندی اوپک بوده است. موافقتنامه" اوپک + "توافق نامه" كریل دمیتریف"، رئیس صندوق سرمایه گذاری مستقل روسیه  است.

این استراتژی روسیه با کاهش 39 درصدی درآمدهای هیدروکربن در اثر کاهش تولید نفت در بودجه فدرال، 500 میلیارد دلار ذخیره ارزی و یک صندوق مستقل 150 میلیارد دلار محاسبه شد. اما سقوط روبل و سقوط بازار سهام، اقتصاد روسیه را تحت تأثیر قرار داد. این هدف تا حدی با بی ثبات سازی تولیدکنندگان آمریکایی حاصل شد که باعث شد دونالد ترامپ مذاکره کند.

این رئیس جمهور ایالات متحده بود که برای نشست سریع اوپک و بحث و گفتگو میان روسیه و عربستان سعودی گام اول را  برداشت. در دومین گام در 31 مارس شخصاً با رئیس جمهور روسیه تماس گرفته و با ولیعهد محمد بن سلمان صحبت کرد.

ایالات متحده، تولید کننده بزرگ" طلای سیاه "، چه جایگاهی در اینده خواهد داشت؟

پاسخ به این سئوال پیچیده است زیرا شرکت ها اساساً خصوصی هستند، مقررات ضد انحصارى مانع از انجام تعهدات عمومى است و فقط ایالت تگزاس دارای یک نهاد نظارتی است و صنعت نفت آن با ورشکستگی تهدید می شود. در این شرایط دو مدل  وجود دارد:

1-    شرکتهای بزرگ بازار بدون محدودیت را  ترجیح دهند.

2-      شرکتهای نفتی  کوچکتر در انتظار اقدامات پشتیبانی دولتی بمانند.

ایالت تگزاس که تولیدکنندگان اصلی نفت در آن واقع شده اند، یک ایالت کلیدی برای رئیس جمهور در جریان انتخابات است. در برخی مناطق ممکن است قیمت بشکه شرکت "و.ت .ای تکزاس" به زیر صفر برسد.

ازاین وضعیت آژانس اطلاعات انرژی "او .ای آ" ایالات متحده می ترسد که ایالات متحده، که در ماه سپتامبر صادرکننده عمده نفت بود، دوباره در سه ماهه سوم سال 2020 وارد کننده عمده شود و ممکن است جریان تا پایان سال 2021  اینگونه ثابت  بماند. شاهزاده بن سلمان عربستان سعودی به نوبه خود می خواست همان استراتژی را در آخرین سقوط قیمت ها  در سال 2014، 2015 و 2016 اعمال کند. در آن زمان، بیش از حد نفت عرضه می شد و ریاض هیچ  تلاشی نکرد  تا سهم بازار را در نفت شیل بازیابی کند و سایر تولید کنندگان را مجبور به رعایت نظم بازار کند. سعودی ها سرانجام در سال 2016 با روسیه به توافق رسیدند. اما مسئله اصلی و اختلافات بر سر این است که تقاضای جهانی خرید نفت به هم ریخته و نامنظم است. برای "فرانسیس پرین"  مدیرموسسه  تحقیقات، "ایرس" این نیز جنگی بین خودوخوی فردی "ولادیمیر پوتین و محمد بن سلمان" است. درشرایط موجود ممکن است تقابل بین این سه بازیکن اصلی به اتحاد عینی منجر شود. در پایان، آنها می توانند با از بین بردن تولید کنندگان با هزینه های بسیار زیاد از جمله کانادا، ونزوئلا، کنترل بازار را بدست آورد. تنها نکته مهم باقی مانده کمیت تولیدی است که هرکشور تولید کننده مایل است برای خود  هزینه کند.

.https://www.humanite.fr/petrole-une-baisse-de-la-production-generale-pour-eviter-le-krach-687656

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده