در ایران

تعمیق و گسترش باز هم بیشتر جنبش تغییرات، در حد یک وظیفه ملی و مترقی است. کسانی که نگران نتایج انتخابات میاندوره ای مجلس خبرگان و شورا در اسفند ماه هستند، اگر با همین هدف پیش بروند، آنوقت به این تجربه تاریخی بیشتر باور می کنند که هیچ تحولی یکشبه به نتیجه نرسیده است و جنبش تغییرات از مسیر پرپیچ و خم و دشواری باید عبور کند. عبوری که زمان می برد، حوصله می خواهد.

هر بهمن ماه، درباره انقلاب بهمن 1357 می توان سخن گفت و بموقع خود نیز باید گفت. نه تنها در هر بهمن ماه، بلکه در سر هر پیچ حادثه در ایران و در جمهوری اسلامی، باید گذشته را مرور کرد، اسناد را در برابر دیدگان قرار داد و بویژه به نسل جوان کشور گفت که انقلاب چه اهداف و آرمان‌هائی داشت و چرا یک ملت برای آنها به میدان آمد. گذشته را باید در خدمت امروز به کار گرفت، چرا که امروز ما، فردای ما و نسل‌های بعدی را می سازد.

شعارها و خواست‌های جنبش، در هر مقطع زمانی و در هر فرصتی که پیش می آید – از جمله انتخابات- هر‌اندازه به اعماق جامعه راه یابد، به همان‌اندازه بر گسترش جنبش افزوده می شود. جنبشی که در میهن ما جاری است، تنها در شعار "آزادی" و علیه "دیکتاتوری" نمی تواند و نباید خلاصه شود. این جنبش دارای خواست‌های عمیق اقتصادی است، چرا که کشور در یک بحران عمیق اقتصادی غرق است و قدرت‌هائی سکان این قایق شکسته را در دست دارند که غرق در فساد اقتصادی و وطن فروشی‌اند و با میلیاردها دلار پولی که در دوران احمدی نژاد به غارت برده‌اند در برابر هر تحولی مقاومت می کنند. آنها، درمجموع خود قدرتی را تشکیل داده‌اند که بحران سیاسی و اقتصادی حاکم بر جامعه حاصل حاکمیت آنهاست. اگر تا دو دهه تفنگ بدست دربرابر مردم و تحولات نایستاده بودند، حالا تفنگ هم بدست دارند و از حاکمیت خود دفاع می کنند. این حاکمیت، حاکمیت سرمایه داری تجاری و نظامی است، که پس از 3 دهه، کشاورزی و تولید و صنعت، اخلاق و فرهنگ و مروت ایرانی را به باد فنا داده  است.

این قدرت، که اکنون باردیگر در تله انتخابات گرفتار آمده و به هر وسیله‌‌ای می خواهد متوسل شود تا آینده از درون دو مجلس شورا و خبرگان بیرون نزند، هیچ دغدغه‌‌ای برای فقر و فلاکت، بیکاری و انواع بحران‌های اجتماعی جاری در کشور ندارد و یگانه دغدغه اش حفظ اهرم‌های قدرت است. این قدرت یکشبه شکل نگرفته که یکشبه نیز بتوان آن را بسود مردم و میهن بازپس گرفت و به همین دلیل به راه دراز باید ‌اندیشید و با صبر و حوصله از هر امکانی هر‌اندازه کوچک و ازهر روزنه‌‌ای هر‌اندازه باریک باید بهره گرفت و پیش رفت. آنها که از صندوق‌های رای هراس دارند و وحشت زده رد صلاحیت می کنند آرمان‌های یک انقلاب رابه یغما برده اند.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده