آتش بس جزئی میان واشنگتن و طالبان برقرار شده اما عقب نشینی محدود سربازان آمریکایی فقط یک بازآفرینی استراتژیک است.

ایا افغانها باور كرده اند كه آتش بس جزئی میان ایالات متحده و طالبان مقدمه صلح واقعی دراین کشور است؟ در حالی كه كشورشان چهار دهه است كه تنها جنگ را می شناسد.

اگر این آتش بس پایدار باشد، آنگاه از 10 ماه مارس آینده مذاکره میان دولت افغانستان و طالبان باید آغاز شود.

سهیل شاهین، یکی از سخنگویان طالبان توییت کرد که مطابق توافقنامه ای که میان امریکا و طالبان امضا شده قرار است نیروهای "خارجی" از افغانستان خارج شوند که مطلقا منظور آمریکایی ها یا ناتو نیست. نمی توان قبول کرد که واشنگتن به دلیل مناطق مرزی افغانستان با چین و نزدیکی این کشور با روسیه و آسیای میانه سابق اتحاد جماهیر شوروی، بخواهد این موقعیت استراتژیک را از دست  بدهد.

مارك اسپر، وزیر دفاع آمریكا که در كنفرانس امنیتی مونیخ حضور داشت، نمی توانست واضح تر از این توضیح دهد که هیچگونه جدایی کامل بین نیروهای ایالات متحده و ناتو وجود نخواهد داشت. بین 12 تا 13 هزار سرباز آمریکایی در افغانستان مستقر هستند که به گفته فرمانده کل آنها ژنرال "آستین اسکات میلر" 8 هزار و 600 نفر آنها در افغانستان باقی می مانند. ژنرال "جک کین" معاون سابق ستاد وزارت دفاع، اکنون بازنشسته، اخیراً در مجلس سنا ایالات متحده اعلام کرد: "ژنرال میلر مدتی است كه در زمینه كاهش نیرو كار می كند" اما کاخ سفید تصمیم قطعی برای شروع عقب نشینی یکجانبه نگرفته و از این گزینه در مذاکرات استفاده  خواهد کرد. بین ایالات متحده و ناتو  تقسیم کار وجود دارد. نیروهای امریکایی آموزش ارتش منظم افغانستان را بر عهده دارند. توماس كمبل، سخنگوی پنتاگون می گوید: "ایالات متحده ازناتو خواسته است كه بیشترین سهم را در آموزش بر عهده بگیرد. ناتو و ایالات متحده متعهد به هدف مشترک هستند تا اطمینان حاصل کنند که افغانستان دیگر هرگز به پناهگاه تروریست هایی که ما و متحدان ما را تهدید می کنند، تبدیل نخواهد شد." معنای این جمله جز این نیست که "چکمه" سربازان امریکائی خاک افغانستان را ترک  نخواهد کرد و طالبان نیز این موضوع را بخوبی میداند که واشنگتن در حال سازماندهی مجدد نیروهای خود در منطقه است زیرا معتقد است در دراز مدت روسیه و چین خطری بزرگتر از تروریسم برای امریکاست. از این رو، آنچه که پشت مذاکرات با طالبان و ادعای کاهش حضور نظامی امریکا در افغانستان پنهان است آنست که امریکا می کوشد ناتو را زیر فشار بیشتری قرار دهد تا نقش بیشتری در عراق و افغانستان برعهده بگیرد.

رهبران متفق در اتحاد اقیانوس اطلس همگی می گویند که تعهدات خود در قبال عراق و افغانستان را قبول دارند اما افزایش نیروهای نظامی آنها در این دو کشور محدودیت قانونی در داخل خود این کشور دارد. از سوی دیگر پشت طرح کاهش حضور نظامی امریکا در افغانستان و فشار به ناتو برای حضور نظامی بیشتر در منطقه تدارک محاصره نظامی ایران و حتی دخالت نظامی در این کشور است.

در نشست اخیر بروکسل با حضور وزرای دفاع کشورهای عضو ناتو، انها پذیرفتند که حضور خود در افغانستان و عراق را تقویت کنند اما ترامپ انتظاری بیش از این دارد. ترامپ می خواهد دو پرنده را با یک سنگ بکشد. او می کوشد درعین حال که ناتو را بیشتر در گرداب حضور نظامی در منطقه غرق می کند، در داخل امریکا تا انتخابات ریاست جمهوری خود را "پسر خوب"ی معرفی کند که فرزندان امریکا را به خانه هایشان باز می گرداند، در حالیکه همچنان سخت ترین کنترل خود را بر خاورمیانه بزرگ از طریق فرمان ارتش یکپارچه پیمان آتلانتیک شمالی در خاورمیانه اعمال  میکند.

اینها پایه های پروژه ناتو- پنتاگون (ناتو- خاورمیانه) است تا واشنگتن بتواند خود را علیه مسکو و پکن مجدداً در اقیانوس ارام مستقر کند. ناتو از اروپایی ها خواسته است تا نیروهای خود را در خاورمیانه تقویت کنند. مسئله ای که در پشت اعلامیه "کاهش حضور نظامی امریکا در عراق و افغانستان" پنهان است.

.https://www.humanite.fr/afghanistan-le-theatre-dombres-du-desengagement-americain-685118

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده