آزاده اسفندیاری

این هفته "پوتین" رئیس جمهور روسیه با خبرگزاری تاس یک مصاحبه اختصاصی کرد که بخش مهمی از آن اختصاص به رابطه تاریخی اوکرائین و روسیه داشت. او دراین باره گفت که مردم اوکرائین در واقع روس هستند و این یک پیوند خونی میان اوکرائین و روسیه است. ما عمیقا متاسفیم که تمام زیر ساخت های صنعتی در اوکرائین در حال نابودی است. ما یقین داریم که پیوند اوکرائین بعنوان پر جمعیت ترین و صنعتی ترین جمهوری همسایه و روسیه یک قدرت کم نظیر را درعرصه جهانی ایجاد می کند و به همین دلیل غربی ها با این ارتباط و پیوند مخالف اند و علیه آن دست به تخریب می زنند. ما در هر زمان و در هر زمینه ای حاضر به مذاکره با دولت جدید اوکرائین هستیم و خوشحالیم که دراین زمینه پیشرفت هائی نیز کرده ایم.

جمهوری اوکرائین با نزدیک به 40 میلیون جمعیت در میان جمهوری های پانزده گانه اتحاد شوروی سوسیالیستی، از نظر پیشرفت صنعت و رشد علم و تکنولوژی در مقام دوم، بعد از جمهوری سوسیالیستی فدراسیون روسیه قرار داشت.

پس از فروپاشی اتحاد شوروی، این جمهوری در مقایسه با دیگر جمهوری های شوروی سابق نا کارآمد ترین و بی‌لیاقت ترین حکومت ها را داشته است.

 در این سال‌ها غالب تأسیسات صنعتی و کشاورزی این جمهوری به بهای بسیار نازل در اختیار الیگارشی های داخلی و خارجی قرار گرفت. "یولیا تموشنکو" در زمان نخست وزیری خود، یکی از مدرن ترین کارخانه های ذوب آهن این کشور را به قیمت پانصد میلیون دلار، یعنی رقمی کمتر از هشت در صد قیمت واقعی به بخش خصوصی واگذار کرد.

اوکرائین یکی از مهم‌ترین کشورهای دارای ذخائر معدنی دنیا است. در بخش‌هایی از این کشور خاکی وجود دارد به نام خاک سیاه که مناسب ‌ترین خاک برای کشاورزی است. این خاک برای تولید محصول بهتر نیاز به تقویت ندارد. برخی از کشورهای اروپایی ‌برای بار آوری بیشتر زمین‌های کشاورزی خود از این کشور خاک ‌سیاه را  به کشورهای خود منتقل می‌کنند.

اوکرائین در موقعیت دومین کشور بزرگ اروپا از نظر وسعت، صاحب یکی از زراد خانه های تسلیحاتی زمان شوروی بود. در دهه 90 میلادی حکومت این کشور زیر فشار آمریکا کلیه سلاح های اتمی خود را یا نابود کرد و یا به روسیه تحویل داد.

این کشور دارای هواپیما های بمب افکن استرتژیک ت.او- 160 بود که در زمان خود نمونه پیشرفته تری از هواپیماهای بمب افکن ب. 52 آمریکایی بود.

 دولتمردان این کشور در سال 1998 در راستای برنامه  ایالات متحده آمریکا شروع به نابود ساختن این هواپیماها کردند. هر کدام از این نوع بمب افکن های استراتژیک، صد ها میلیون دلار قیمت داشت.

در آن سال‌ها جمهوری خلق چین تلاش‌ فراوانی به کار برد تا تعدادی از این نوع هواپیماها را از اوکرائین خریداری کند اما رهبران این کشور تحت فشار ایالات متحده آمریکا از فروش آن به دولت چین خود داری کردند.

واسیلی کاشین تحلیلگر مرکز استراتژیک و نوآوری روسیه در ارتباط با وجود این هواپیماها در اوکرائین می‌گوید:

در آن سال‌ها روسیه خیلی علاقمند بود تا این نوع هواپیماها را خریداری کند اما به خاطرعدم توانایی مالی تنها توانست هشت عدد از آن‌ها را در ازای فروش گاز به اوکرائین به دست آورد. اوکرائین در سال 2001 یازده فروند از این نوع هواپیما را از بین برد و تبدیل به آهن قراضه  کرد و تنها یک فروند را در موزه برای تماشا گذاشت.

اوکرائین در مقابل نابود کردن چنین ثروتی حتی یک سنت هم به دست نیاورد. عمل رهبران اوکرائین در ارتباط با از بین بردن چنین ثروتی یکی از دوره های تلخ این کشور پس از شوروی است. اگر چه روسیه توانایی پرداخت بهای این هواپیماها را نداشت، چین آمادگی خود را برای پرداخت میلیاردها دلار جهت خرید این هواپیما ها اعلام کرده بود. امروز حتی تصور چنین مبلغ از دست رفته ای برای اوکرائین سخت است.

روشن است که چرا جمهوری خلق چین نیاز به خرید چنین هواپیما هایی داشت. چین در مقابل حریف نیرومندی مانند ایالات متحده آمریکا قرار دارد و راه‌های مقابله با تهدیدات این کشور را همواره جستجو می‌کند.

روسیه از مدت‌ها قبل تولید این هواپیما را متوقف کرده است و تنها بروز رسانی تعدادی از باقی‌مانده های این هواپیما را انجام میدهد. به تازگی، هواپیما های ت.او-160 برای حمل موشک های بالدار جهت پرتاب بر مواضع ارتش داعش در عملیات هوایی نظامی روسیه در سوریه مورد استفاده قرار گرفت. این نوع هواپیما ها به‌ قدری در نیروی های نظامی روسیه اهمیت دارند که برنامه تولید آن ‌در یک پروژه مشترک گسترده با چین از سر گرفته شده‌است.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده