این نخستین سال نیست که عراق صحنه درگیری آمریکا بوده است، اما هفته های اخیر این درگیری‌ها تیرگی و وخامت هایی را به همراه داشته که خاورمیانه را تهدید می کند. اعتراضات گسترده ای که در عراق در اول اکتبر 2019 آغاز شد فقط برای مدت کوتاهی فروکش کرد و سپس دوباره شدت یافت. در کشور هیچ دولت کارآمدی وجود ندارد. پارلمان و نیروهای امنیتی در حالت کوفتگی و ضعف جسمانی و روحی قرار دارند. هم واشنگتن و هم تهران بدنبال استفاده از نارضایتی عراقی ها از اوضاع این کشور به نفع خود هستند. برخی از کارشناسان معتقدند که عربستان سعودی کشوری که ایران را دشمن خود می داند و متحد دیرینه آمریکا است، در حمله به نمایندگان دیپلماتیک ایران در بصره، نجف و کربلا دست داشته است. تظاهرات ها همراه با خشنونت با استفاده از اسلحه گرم بودند. بر اساس داده ها در 20 دسامبر سال 2019 در جریان درگیری ها 551 نفر کشته، 24311 نفر زخمی شدند. از آغاز ماه اکتبر بطور چشمگیری فعالیت های تروریستی افزایش یافتند: در اکتبر و نوامبر 2019 براثر اقدامات تروریستی 645 نفر جان خود را ازدست دادند. 25 دسامبر سه انفجار در مناطق مختلف بغداد رخ داد که بر اثر آن حداقل 12 غیر نظامی زخمی شدند. 26 دسامبر 2019 تروریستها ایستگاه بازرسی خود را در بزرگراه بین استانهای کرکوک و صلاح الدین ایجاد کردند- شش نفر را در یک مینی بوس کشتند. موارد حملات به شبه نظامیان شیعه، کارکنان وزارت امور داخله و نظامیان نیز اشاره شده اند. کشور بلحاظ شمار کشته شدگان ناشی از خشونت مسلحانه  به سطح سال 2010 باز گشته است.

از اواخر ماه اکتبر 2019 واحدهایی که در آن نیروهای آمریکایی حضور دارند به یکی از اهداف مقدم حمله تبدیل شدند- این واحد ها  یازده بار در معرض گلوله باران موشکی و خمپاره قرار گرفتند. 27 دسامبر 2019 در نتیجه حمله راکتی به پایگاه k-1  در استان کرکوک یک شهروند آمریکا (کارمند یک شرکت خصوص نظامی) کشته شد و چندین سرباز آمریکایی زخمی شدند. رئیس جمهور دونالد ترامپ این امر را یک اقدام خصمانه شخصی علیه او در نظر گرفت. بدستور ترامپ هواپیماهای F-15نیروی هوایی آمریکا از یک پایگاه هوایی در اردن پرواز کرد و به پنج کمپ میدانی «شبه نظامیان شیعه» در منطقه «القائم» در مرز سوریه و عراق حمله کرد. حداقل 32 نفر جان باختند و بیش از 50 نفر نیز زخمی شدند. واشنگتن این حمله را هشداری خوانده بود. با این حال آمریکا علی رغم مزایای خود بطورعینی آمادگی لازم برای شروع جنگ تمام عیار با ایران را ندارد. ترامپ آن آدمی نیست که بتواند تفاوتهای ظریف سیاسی- نظامی را، بخصوص در یک منطقه دورافتاده و عجیب جهان محاسبه کند. شماری از گزارشهای « اتاق های فکر و اندیشکده‌ها» تایید می کنند که تاثیر آمریکا در جریانات عراق از سال 2003 به پایین ترین سطح خود رسیده است. ششم دسامبر 2019 وزارت امور خارجه به کمیته روابط خارجی سنا طرحی را برای کاهش شمار پرسنل خود در عراق به 28 درصد تا پایان ماه مه سال 2020ارسال کرد. همچنین پیشنهادهایی برای کاهش شمار واحدهای نظامی و کمیت پرسنل نمایندگی آمریکا برای توسعه بین المللی ارائه شدند. عقاب های آمریکا اما علیه این ابتکارات شمشیر کشیدند. چند ساعت پس از تشییع جنازه قربانیان حمله آمریکا به مواضع «شبه نظامیان شیعه» در بغداد اتفاقاتی رخ دادند که اجرای نامطلوب ترین سناریوهای وزارت امور خارجه آمریکا را تسریع کردند. جمعیتی از هواداران خشمگین «شبه نظامیان شیعه» به محیط بیرونی امنیت سفارت آمریکا رخنه کردند، دوربین های مدار بسته، اجزاء حفاظتی را شکستند و آتش سوزی براه انداختند. رهبران «شبه نظامیان مردمی» از جمله رهبران رادیکال ترین گروه ها مانند «بدر»،«عصائب اهل حق» و« کتائب حزب الله» مبتکر این مسائل بودند.

اوضاع برای آمریکایی ها بحرانی و پیچیده بود. سفیر و بخش عمده‌ای از دیپلماتها فوراً محل نمایندگی سیاسی را با هلیکوپتر ترک کردند. افراد باقیمانده در محیط داخلی آماده شلیک شدند و برای کمک فوری به آنها بیش از 100 تفنگدار دریایی با وظیفه پیشگیری از رخنه در ساختمانهای اداری و تامین حفاظت از اسناد مخفی به آنجا رسیدند. این تقویت نیرو توسط تفنگداران دریایی مستقر در کویت انجام گرفت، جایی که بنوبه خود انتظار می رود تا 4000 سرباز نیروی دریایی آمریکا به آنجا وارد شوند. تظاهرکنندگان به محیط داخلی سفارت حمله نکردند، بلکه چادرهایی را در اطراف سفارت برپا کردند و آنرا محاصره کردند. تهران نیز قصد ندارد تسلیم آمریکایی ها شود. شواهد این امر تغییر توازن قوا در مجلس قانونگذاری عراق است- اکثریت پارلمانی را که قبلا جبهه «سائرون» مقتدا صدر در اختیار داشت، به ائتلاف «البینه» منتقل شد. برتری فقط یک رای است، اما این کافی است تا بزرگترین فراکسیون پارلمان کاندیدایی را برای سمت رئیس دولت معرفی کند که در صورت تصویب باید در ظرف یک ماه کابینه جدید تشکیل شود. تغییر رهبر اکثریت پارلمانی را نیز می توان با وفداری ناکافی مقتدا صدر به تهران توضیح داد. آنطور که برخی منابع ادعا کردند، ژنرال سلیمانی پیش از عزیمت به عراق در آستانه سال نو با رهبر جبهه«سائرون» دیدار کرد و علناً  او را به حذف فیزیکی تهدید کرد: گویا ژنرال یاد آور شده  حمله اخیر پهپاد به خانه یک روحانی در نجف اشتباهی است که دومین آن پیش نخواهد آمد. ژنرال قاسم سلیمانی در شب سوم ژانویه در نتیجه یک حمله موشکی در فرودگاه بغداد توسط آمریکا کشته شد. 24 دسامبر 2019 مقامات دولت عراق امتیاز اجباری دیگری را به تظاهرکنندگان دادند: پارلمان قانون انتخابات جدید را که معرفی نامزدهای مستقل را مجاز می کند تصویب کرد (قبلا نامزد کردن خود تنها در لیست احزاب امکان پذیر بود). غیر حزبی بودن رئیس دولت یکی از خواسته‌های اصلی تظاهرات کنندگان در خیابانها بود. در اینجا باید گفت که رویداد‌ها در عراق نشانه هایی از «انقلابهای رنگی» را دارند- این مولودی از تئوری «هرج و مرج هدایت شونده» است. بین تظاهر کنندگان تعداد زیادی تحریک کننده وجود دارند که برنامه های هماهنگ با مکان و زمان را انجام می دهند. از یک سو نارضایتی های موجه و بمورد مردم از اوضاع کشور است و از سوی دیگر تلاش هایی برای استفاده از جنبش توده ای برای مطامع تنگ نظرانه و دستکاری افکار عمومی. از جدیدترین فناوری ها استفاده می شوند: انجام حمله سایبری به وب سایت رسمی دولت، مسدود کردن سایت های تعدادی از ادارات از جمله وزارت خانه های دفاع، نفت و بهداشت و در این شبکه ها تهدیدهای کودتای نظامی نیز منتشر می‌شوند.

خیابان ها با خواسته های غیر عملی و انجام ناپذیر یا کاملا مخالف و متضاد را پیش می کشند و براحتی شعار ضد ایرانی را به «مرگ بر آمریکا» تغییر می دهد. تظاهرکنندگان ضمن مطالبه نخست وزیری که «منافغ هیچ حزبی بلکه کل مردم عراق را نمایندگی کند»، همه نامزد های معرفی شده را رد کردند. پس از کسب اکثریت در پارلمان، بلوک «البینه» (رهبران آن- هادی العامری و نوری المالکی) نامزدی خود را (اسد العیدانی- استانداربصره و طرفدار ایران) برای پست نخست وزیری پشنهاد کردند، اما واکنش تظاهر کنندگان را بدین صورت بدنبال داشت: «ما نیازی به سیاستمدارانی نداریم که از منافع ایران حمایت کنند- در واقع آنها عراقی نیستند بلکه ایرانی هستند». در نتیجه رئیس جمهور «برهام صالح» گفت که او از این کاندیدا حمایت نمی کند و ترجیح می دهد که برود. استعفای ریئس دولت یکی دیگر از مطالبات تظاهرکنندگانی است که رئیس جمهور را به داشتن تابعیت خارجی متهم می کنند (برهام صالح عضو هیئت سیاسی یکی از بزرگترین احزاب کردستان خودمختار است). تظاهرکنندگان سعی می کنند هم قانون اساسی هم سیستم قضایی وهم بلوک اقتصادی خود را جایگزین کنند. آنها خواست اعدام ژنرال «جمیل الشمری» [متهم به دست داشتن در کشته شدن 23 نفر از معترضین در استان زی قار] و انعقاد توافقنامه ای با چین برای بازسازی عراق در ازای نفت را مطرح می کنند. در واقع تظاهر کنندگان مصراً خطی را برای از بین بردن پایه های نظام دولتی دنبال می کنند. بسیاری اقدامات در تظاهرات با هدف تولید حداکثر خسارت اقتصادی انجام می شوند- در جنوب کشور تلاشها برای مسدود کردن میادین نفتی، بنادر «ام قصر»،« خورالزبیر» ادامه دارد. 23 دسامبر جمعیت جوان خشمگین برای سومین بار طی دو ماه وارد محوطه نیروگاهی در استان کربلا شدند. در همان روز هزاران معترض پل ها و جاده ها را بستند و کار ساختمان های عمومی در شهرهای بزرگ پنچ استان را فلج کردند. ساخت خط لوله نفتی از بصره به اردن نیز متوقف شده است. همه این ها تلاش برای پیش بینی هر چیزی در مورد عراق را به کار و مشغله بی صرفه ای تبدیل می کند. یک چیز روشن است - به این زودی ها انتظار رسیدن خبرهای خوب از این کشور را نباید داشت.

https://www.fondsk.ru/news/2020/01/03/irak-2020-kto-kogo-49818.html

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده