پس از موشک باران ایران در خاک عراق علیه پایگاه های امریکا، اکنون چشمها بطرف لیبی خیره شده است. کشوری که مرکز معاملات بین المللی و تنش های در حال تشدید است.

اتحادیه اروپا  روز چهارشنبه به "فائز السراج" رئیس دولت اتحادیه ملی لیبی  قول داد که تلاش های خود را برای راه حلی صلح امیز در لیبی تشدید کند. به نظر میرسد تا زمانی که غربی ها در روابط خود با ناتو و ایالات متحده به دام آنها افتاده اند این تخیلی بیش نباشد. آیا اتحادیه اروپا قادر است راه حلی واقعی برای ایجاد صلح در لیبی پیدا کند؟

تلاش مسکو برای ایجاد تفاهم میان دو جناح مسلط بر دو بخش لیبی به نتیجه نهائی نرسید و اکنون ادامه مذاکرات با رهبران دو جناح قرار است در برلین دنبال شود. صدراعظم آلمان آمادگی خود را برای ادامه مذاکرات مسکو اعلام کرده است. این کنفرانس قرار است تا پایان ماه ژانویه در برلین و تحت حمایت سازمان ملل انجام شود. تفکیک دستورالعمل های اصلی آن از  دشواری های مذاکرات است.

وزیر خارجه آلمان، "هایکو مایس" با ابراز نگرانی از اینکه ممکن است لیبی تبدیل به "سوریه دوم" شود می خواهد نقطه نظرات آلمان را در این مورد در کنفرانس برلین مطرح کند. در 8 ژانویه، روسای جمهور روسیه و ترکیه در استانبول  بطور رسمی به منظور افتتاح خط لوله "ترک استرام" دیدار کردند. پوتین و اردوغان پس از گفتگو خواستار آتش بس در منطقه از تاریخ 12 ژانویه شدند تا بتوان راه حلی برای پایان جنگ در لیبی پیدا کرد. از زمان قتل معمرقذافی رهبر لیبی در سال 2011  این کشور درگیر یک جنگ داخلی است. یکطرف جنگ در طرابلس تحت رهبری "فائز السراج" و طرف دیگر در بنغازی تحت رهبری مارشال "حفتر" که در راس ارتش ازادی بخش ملی قرار دارد جریان دارد. مارشال "حفتر" بیش از هشت ماه است که پایتخت لیبی را محاصره کرده و به تازگی کنترل شهر"سیرت" را هم بدست گرفته است. توافق و همکاری پوتین و اردوغان در مورد درگیری های لیبی یک مورد سوررئالیستی است، اما نماد ماهیت فعلی روابط بین المللی مبتنی بر منافع اقتصادی برای طرفین میباشد. این دو کشور در دو اردوگاه مخالف درمورد مسائل سوریه قرار دارند. مسکو از حکومت بشار اسد پشتیبانی می کند، در حالی که آنکارا از جهادی ها و شورشیان حمایت مالی می کند. پوتین و اردوغان اعلام كردند كه آنها درمورد آتش بس در ادلب سوریه توافق خواهند کرد. در شمال غربی سوریه، آخرین سنگر اسلامگرایان، كه هنوز هم دربرابر قدرت مركزی در سوریه مقاومت می کنند، این دو کشور سالهاست که درگیر روند کنفرانس صلح "آستانه" هستند، اما این کنفرانس هنوز نتوانسته به جنگ در سوریه خاتمه ببخشد. نیروی های هوایی روسیه و سوریه منطقه را بطور بی امان بمباران می کنند و باعث ضعیف شدن جهادی های و گروه " تحریر الشام" که همان "القاعده" است می شوند. تحریر الشام با داعش و دولت اسلامی آن همآهنگ است، گروههای اسلامگرا برای عقب نشیتی همچنان بدنبال پایگاهی در خاک ترکیه میباشند. مسکو که از حضور ترکیه درخاک سوریه ناراضی است با سیاست این کشور در لیبی نیز موافق نیست. ترکیه علاوه بر اعزام نیروهای نظامی به لیبی که در پارلمان آنکارا به تصویب رسید، این امکان را برای اسلامگرایان سوریه نیز فراهم ساخته تا به شمال شرقی سوریه (کردستان) حمله کنند. همین اسلامگرایان اکنون در لیبی نیز حضور دارند. آنکارا از دولت وحدت ملی در طرابلس حمایت می کند و مسکو علیرغم ارتباط هائی که با ژنرال حفتر دارد میگوید از هیچیک از دو طرف حمایت نمی کند و  معتقد است "دخالت های خارجی به حل و فصل جنگ کمک نمی کند". گروه "واگنر"، که یک شرکت نظامی خصوصی روسیه است از مارشال "حفتر " پشتیبانی می کند.

مناسبات به ظاهر دوستانه دو دولت روسیه و ترکیه علیرغم تفاوت سیاست هایشان درسوریه و لیبی ادامه خواهد یافت؟

.https://www.humanite.fr/comment/reply/682931.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده