آزاده اسفندیاری

مهم‌ ترین سلاح دفاعی انقلابیون بولیواری ونزوئلا در مقابله با تجاوزات خارجی، یعنی دفع همه جانبه حمله به منافع اقتصادی کشور، قوام بخشیدن به نهاد های سیاسی واعتلای زندگی مردم چیست؟

 نیکولاس مادرو، رئیس جمهر ونزوئلا روز اول ژانویه در مصاحبه با روزنامه ایگناسیو رامونت در کاراکاس در پاسخ به سؤال خبرنگار که پرسید، راز سلاح مخفی ونزوئلا در فایق آمدن بر مشکلات چیست گفت: « ما یک برنامه واقعی و عملی داریم و آن هم یگانگی  بخشیدن حکومت و مردم این کشور است».

سال 2019 یکی از سخت ترین سال‌های حیات ونزوئلا بود. خوان گوایدو، رئیس مجلس ونزوئلا با همکاری دیگر مخالفان کشور و حمایت همه جانبه ایالات متحده آمریکا، با دست زدن به کودتا علیه دولت قانونی، در نظر داشت کشور را به محور کشورهای تابع سیاست آمریکا برگرداند.

روز 23 فوریه همدستان مسلح گوایدو، با پشتبانی ارتش کلمبیا و کارشناسان نظامی آمریکا به مرزهای ونزوئلا جهت ساقط کردن دولت حمله کردند. این حمله نظامی توسط ارتش و مردم مسلح دفع گردید. در ماه مارس مخالفین با خراب کاری در ایستگاه برق ال گوری که منجر به خاموشی طولانی مدت در سراسر کشور گردید، توسط متخصصان باز سازی شد. با تقاضای کودتا گران، کلیه ثروت و حساب‌های بانکی و بنگاه های مالی کشور توسط دولت آمریکا بلوکه شد. موضوعی که برای مردم ونزوئلا بسیار حیاتی و تأثیر گذار بود.

در چنین شرایطی کمترکسی بر این تصور بود که ونزوئلا بتواند با آرامش نسبی سال گذاشته را با شیب های تند پشت سر بگذارد. موج‌ های اعتراضی که کشور های نئو لیبرالی شیلی، کلمبیا و اکوادر را به لرزه درآورد نیز از رویدادهای مهم منطقه بود.

بنا بر مشاهدات خبرنگاران در ونزوئلا در جشن های کریسمس مردم در دسته های پر جمعیت به استقبال سال نو ظاهر شدند اما نه برای اعتراضات اجتماعی. ضمن این که دولت مادرو برای حدود 8 میلیون نفر از بازنشستگان، کارکنان دولت و دیگر اقشار جامعه، نفری حدود 30 دلار را به عنوان بسته حمایتی به مناسبت سال نو اختصاص داد.

مارکو تروجی، خبرنگار آرژانتینی می نویسد، کاراکاس نسبت به سال‌های گذشته از آرامش بیشتری برخوردار است. مردم با آرامش نسبی جشن کریسمس را برگزار کردند. خبرنگار آرژانتینی می نویسد: خیابان‌های پایتخت دائماً در حال جوش و خروش می باشند و تأکید دارد، ما در مورد کشوری صحبت می‌کنیم که شهروندان آن اولین سالی نیست که تحت محاصره شدید اقتصادی و شرایط جنگی توسط ایالات متحده آمریکا قرار دارند.

مقامات ونزوئلا سه چهارم بودجه کشور را به نیاز های اجتماعی اختصاص داده اند. مراقبت های بهداشتی، آموزشی، ساختن مسکن و تهیه مواد خوراکی برای مردم. در این راستا به گفته رئیس جمهور، اثر بخشی توجه به مشکلات مردم، خصوصا افراد کم درآمد در سال‌های گذشته کارآیی خود را نشان داده است. تعداد آپارتمان های ساخته شده در چارچوب ماموریت بزرگ ساخت مسکن در ونزوئلا که در زمان چاوز شروع شد به 3 میلیون واحد رسیده است. تنها در سال گذشته 500 هزار آپارتمان ساخته شده است. دولت قرار است با سرعت فعلی 5 میلیون آپارتمان تا سال 2025 بسازد و به شهروندان تحویل دهد.

دستاورد مهم دیگر انقلاب بولیواری ونزوئلا در سال گذشته ایجاد شکاف درونی نیروهای مخالف دولت به علت عدم موفقیت آن‌ها در به دست گیری قدرت حکومتی کشور بود.

در ماه سپتامبر دولت و مخالفان در پارلمان در مورد گفتگوی صلح به توافق رسیدند. یکی از نتایج مذاکرات صلح، بازگشت چاویست ها ( طرفداران دولت، از سال 2017 شرکت در جلسات پارلمان را که در دست هواداران گوایدو قرار داشت تحریم کردند) به پارلمان بود. باید توجه داشت که از سال 2015 پارلمان تحت کنترل مخالفان دولت بود.

طبق روال انتخابات در ونزوئلا روز پنجم ماه ژانویه انتخابات پارلمانی در این کشور برگزار شد. گوایدو نتوانست ریاست پارلمان را به دست بیاورد و لوئیز پررا، از حزب عدالت به ریاست مجلس انتخاب شد. گوایدو با توسل به ترفند های مختلف سعی بر آن داشت تا وانمود کند در زمان رأی گیری او را به مجلس راه نداند. او در این راستا ویدئویی را ارائه کرد که مثلاً با گذر از حصار ساختمان وارد پارلمان شده است. در صورتی که فیلم‌ های واقعی ورود رسمی او را از در اصلی، ورود به سالن و شرکت در رأی گیری را نشان می دهد.

در ابتدای جلسه پارلمان، نمایندگان مجلس از فساد گوایدو، رئیس جمهور خود خوانده و دیگر همدستان او سؤال کردند، از جمله این که مبلغ 400 میلیون دلار تحت عنوان کمک‌های انسان دوستانه به مردم ونزوئلا از ایالات متحده دریافت کرده است و از او پرسیدند که چرا به مردم کشور اعلام نمی‌کند این مبلغ کجا مورد استفاده قرار گرفته است؟

مسلماً بولیوارهای ونزوئلا برای آینده توهم آرامش در کشور را نخواهند داشت و آگاه هستند که حملات همه جانبه ادامه پیدا خواهد کرد.

در ارتباط با وضعیت پر پیج و تاب سال‌های گذشته در ونزوئلا ایرل سانچز، روزنامه‌ نگار مشهور کوبایی می نویسد: « تراز کارنامه نیکولاس مادرو را باید پر بار و ارزشمند ارزیابی کرد و او را مرد سال دانست. کاری که مجله تایم انجام نخواهد داد. مادرو با دستیابی به وحدت نیروهای انقلابی در داخل کشور و اتحاد موافقانش در عرصه جهانی توانست در مقابل یکی از بزرگترین حملات امپریالیسم جهانی از کشور خویش عملاً دفاع کند و با همبستگی و در جهت حفظ منافع ملی و تحکیم و انسجام حکومت و مردم تلاش کند».

http://www.sovross.ru/articles/1939/47292

        پیج فیسبوک راه توده