نشریه دیلی مارویک چاپ افریقای جنوبی در مقاله ای به قلم "مارک کورتیس" و "فیل میل" از  انتشار اسنادی خبر داد که از حمایت و همکاری انگلستان در یورش به حزب توده ایران حکایت دارد. آنچه متشر شده آنچنان که از مقاله بر می آید در واقع نوک کوه یخ اسناد مربوط به ماجرای نقش انگلستان در تدارک یورش به حزب توده ایران است که همچنان مخفی مانده ولی بالاخره دیر یا زود آنها نیز منتشر خواهد شد.

این اسناد یک بار دیگر نشان می دهد که همه ادعاهای جمهوری اسلامی درباره دلیلی یورش به حزب توده ایران پوچ بود. هم شرایط در ایران و هم در جهان به شکلی است که هیچ چیز دردراز مدت پنهان نمی ماند. همانطور که هیچ سندی پس از فروپاشی اتحاد شوروی درباره جاسوسی حزب توده ایران برای آن کشور یا قصد کودتا یا حمله شوروی به ایران که بعنوان دلایل یورش به حزب اعلام شد یافت نگردید، برعکس اسناد دخالت و پرونده سازی سازمان اطلاعاتی انگلستان و سیا در این پرونده فاش خواهد گردید.

این اسناد همچنین از آمادگی شکنجه گرهای حرفه ای جمهوری اسلامی و هماهنگی کامل آنها با انگلستان دراین یورش حکایت دارد که هم اسناد این هماهنگی و هم نحوه اموزش آنها نیز دیر یا زود معلوم خواهد شد.

بالاخره حمله به حزب توده ایران همانگونه که مقام رسمی انگلستان عنوان می کند یک حادثه تاریخی است، حادثه تاریخی که مانند قتل عام زندان سیاسی ابعاد آن بالاخره روشن خواهد شد. این یک یورش و خیانت نه تنها به یک حزب بلکه به انقلاب و به بزرگترین نیروی سیاسی متحد انقلاب و هزاران عضو و هوادار حزبی بود که همه شهامت مدنی و دانش اجتماعی خود را در خدمت انقلاب و مردم قرار داده بودند.

در خلاصه ای از این مقاله چنین می خوانیم:

"بریتانیا در سال 1983 از رژیم اسلامی در سرکوب آخرین اپوزیسیونی که در برابر قدرت آن وجود داشت پشتیبانی کرد. در حالیکه مقامات رسمی بکارگیری تکنیک های شکنجه ایران (درباره رهبران حزب توده ایران) را تمسخر می کردند، اسناد انتشار یافته آنها را تایید می کند."

سرویس اطلاعاتی انگلیس، ام.آی. سیکس، در همکاری با سازمان سیا فهرستی از عاملین ادعایی شوروی را به رژیم مذهبی آیت الله خمینی تحویل دادند که از آن برای اعدام اعضای رهبری حزب توده ایران بهره برداری شد. اسناد منتشر شده همچنین نشان می دهد که حداقل یک افسر خارجی بریتانیایی درباره اینکه چگونه بریتانیا می تواند از اعترافات اجباری اعضای توده که در زیر شکنجه اخذ شده بهره بگیرد. براساس این اسناد هدف بریتانیا از این همکاری بیشتر جلب لطف رهبران جدید ایران بود تا مسائل ژئوپولیتیک یا نفوذ شوروی در ایران که آنها می دانند بسیار اندک بوده است.

در ادامه این مقاله گفته می شود براساس اسنادی که م.ای. سیکس و سازمان سیا در اختیار ایران قرار دادند بیش از 1000 عضو حزب توده ایران دستگیر شدند که حدود 200 تن از آنها اعدام شدند. حزب ممنوع و ناگزیر از فعالیت زیرزمینی شد. در این مقاله به تلگرام 9 مه 1983 (یک شب قبل از پخش اعترافات تلویزیونی رهبران حزب) نیکولاس بارینگتون، افسر ارشد بریتانیایی در ایران و مسئول حفاظت منافع بریتانیا در تهران اشاره می شود که در آن گفته می شود: بدلیل آغاز روند سرکوب، بارینگتون در 5 مه 1983 با یک مقام ارشد رسمی ایران ملاقات کرد که می خواست نظر بریتانیا را درباره "فعالیتش علیه حزب توده" بداند که به گفته وی نشانه ای از "استقلال ایران از ابرقدرتها بود." بارینگتون در پاسخ می گوید "من گفتم هرگز تردیدی درباره استقلال حکومت ایران نداشتم. این آخرین حرکت ایران بنظر من گامی اساسی است."

در واقع بر منبای این اسناد حتی قبل از در جریان گذاشتن آیت الله خمینی، مقامات ایرانی زودتر انگلستان را در جریان سرکوب قریب الوقوع حزب توده ایران قرار داده بودند.

همچنین در سندی دیگر از قول یک مقام رسمی ایرانی به "اعترافاتی" که رژیم شب گذشته در تلویزیون ایران از یکی از رهبران حزب که 24 سال در زمان شاه در زندان بود اشاره می شود. به گفته مقام ایرانی، این رهبر حزب "با وجود همه شکنجه های ساواک" چیزی را افشا نکرده بود.

بارینگتون می گوید: "من به نیمه شوخی گفتم احتمالا شکنجه های جمهوری اسلامی کارامدتر از زمان شاه است."

بارینگتون در جای دیگری می گوید: "کاملا اشکار است که برخی از اعضای حزب به مرگ محکوم شده اند و دیگران نیز به زودی محکوم خواهند شد." بارینگتون بعدها با تاکید بر ضرورت حفظ روابط با ایران می نویسد : در ایران "می توان پول در آورد و بخش مهمی از کار ما حفظ روابط تجاری با ایران و توسعه صادارت به آن است."

در تابستان 62 یکی دیگر از مقامات بریتانیایی در تهران، کریس راندل به وزرات خارجه خبر می دهد که شماری از نفرات نظامی حزب اعدام شده اند و شایعاتی درباره اعدام های وسیع وجود دارد... براساس ارزیابی ها حدود 80 درصد اعضای حزب در ایران بازداشت شده اند و بقیه مخفی شده یا فرار کرده اند."

در ادامه مقاله با اشاره به "اعترافات اجباری" دو چهره کلیدی حزب، نورالدین کیانوری، دبیرکل و محمود اعتماد زاده گفته می شود:‌ کیانوری و اعتماد زاده بعد از حدود دوماه در زندان در تلویزیون ظاهر شدند تا بگویند که حزب توده علیه ایران برای شوروی جاسوسی می کرده است. بارینگتون یاداور می شود که "فشار یا تهدید در زندان را از روی چهره این دوتن می توان کاملا مورد قضاوت قرار داد."

اولیور میلز، رئیس بخش خاورمیانه و شمال افریقا در وزارت خارجه بریتانیا می گوید که این اعترافات تلویزیونی برای بریتانیا مفید خواهد بود. این برای دیگر احزاب دوست در دیگر کشورها نشانه ای خواهد بود از آنچه ما قادر به انجام هستیم مانند روابط حزب توده با حزب کمونیست سوریه، لیبی و الجزایر نیز روابط متحملانه ای با جمهوری اسلامی دارند و ممکن است حادثه جالبی در این روابط نیز بطور ناگهانی رخ دهد."

بارینگتون در سندی دیگر می نویسد با نابودی حزب توده در ایران "نقطه عطف مهمی در روابط شوروی – ایران و شاید در تاریخ احزاب کمونیست آنسوی دریاها رخ داده است."

بارینگتون بعدها (بابت نقش وی در سرکوب حزب توده ایران) نشان سلحشوری گرفت و به مقام کمیسر ارشد بریتانیا در پاکستان منصوب شد.

        پیج فیسبوک راه توده