حکومت شوند!

در هفته اخیر بحث به اصطلاح حمله به "سلبریتی"‌ها و تهمت زنی و تهدید بازیگران و کارگردانان و هنرمندان بابت تحریم جشنواره فجر در رسانه‌های حکومتی ادامه یافت. روزنامه‌هایی مانند کیهان که تا دیروز به هنرمندان کشور ما بابت مضمون سخنان یا شکل لباس آنها در جشنواره ایراد می گرفتند و توهین می کردند و شعار می دادند و رجز می خواندند حالا برای حضور آنها به غلط کردن افتاده‌اند و حتی کار به تهدید آن دسته از هنرمندانی کشید که جشنواره را تحریم کرده‌اند. فراتر از این کمیسیون فرهنگی مجلس به ریاست سالک عضو جبهه پایداری مصباح یزدی طرحی را تدارک دید که هنرمندانی که جشنواره فجر را تحریم کرده‌اند ممنوع از فعالیت کنند یا تلویزیون آنها را ممنوع التصویر کند. حتی در برخی شهرستان‌ها شماری از هنرمندانی که جشنواره را تحریم کرده بودند بازداشت کرده‌اند.

با جنجال و وحشتی که حکومت به راه‌انداخته می توان پرسید مگر شرکت در جشنواره زوری و اجباریست؟ این فشار به هنرمندان برای حضور در جشنواره فجر در واقع با افزایش گرایش حکومت به سمت روش‌های فاشیستی در ارتباط است. یکی از مشخصات دولت‌های فاشیستی کوشش برای نمایش مشارکت منفعلانه و اجباری است. فاشیسم به نمایش مشارکت نیاز دارد تا از این طریق وانمود کند دارای پایگاه مردمی است و مخالفان خود یعنی اکثریت مردم را سرکوب یا منفعل کند. اما این مشارکت هیچگاه نباید مشارکت واقعی باشد بلکه باید مشارکت دستوری و منفعلانه و مطابق میل و منافع حکومت باشد. در ایران نیز همزمان با سقوط پایگاه حکومت گرایش به بهره گیری از این روش‌های فاشیستی (که البته با دولت فاشیستی متفاوت است) بیشتر و بیشتر دیده می شود.

تهدید هنرمندان گرایش جریان‌های فاشیستی در حکومت است. در واقع هنرمندان بنوعی زبان خواسته‌های جامعه هستند. آنها سرنوشت آن دسته از همکاران خود را که با کودتای 88 همراه شدند یا از احمدی نژاد حمایت کردند دیدند و نمی خواهند به این سرنوشت دچار شوند. در ماههای آینده این تقابل آشکارتر از گذشته نیز خواهد شد.

علاوه بر تشابه این فشارها به ورزشکاران، ما مشابه همین وضع در انتخابات مجلس نیز هستیم. از یکسو صلاحیت همه نامزدهای مستقل را رد می کنند و از سوی دیگر همه احزابی که می گویند بدون داشتن نامزد در انتخابات شرکت نخواهند کرد را تهدید می کنند. مردم باید به زور در انتخاباتی که در آن نامزدی ندارند شرکت کنند تا حکومت نمایش مشارکت بدهد. در واقع حکومت از مردم می خواهد در انتخابات شرکت کنند و به نامزدهای جبهه پایداری یا به اصطلاح اصولگرایان رای دهند.

اما آنچه می گذرد چه مثلا در عرصه جشنواره فجر و چه انتخابات نشانه های استیصال نیز نهفته است. نشانه حکومتی است که به نمایش مشارکت نیاز دارد با مردمی که حاضر نیستند مهره و بازیچه باشند. استیصال و گدایی و تهدید هنرمندان برای شرکت در جشنواره فجر مشابه همان استیصال و گدایی و تهدیدی است که حکومت به احزاب مستقل و مردم برای شرکت در انتخابات دست می زند و همینجاست که این روش‌های فاشیستی به محدودیت خود برخورد می کند زیرا مردم اجازه به کارآیی آنها نمی دهند.

حکومت روز به روز بیشتر نگران عدم شرکت مردم در انتخابات و ورشکستگی دکان دهه فجر و جشنواره است، اما همچنان نمی  خواهد عقب نشینی کند و می کوشید با تهدید و ارعاب و تبلیغ سیاست فاشیستی خود را پیش ببرد. هم حواشی جشنواره فجر و هم حواشی انتخابات یک بار دیگر این واقعیت باز هم مهمتر را نشان می دهد که مردم ما دیگر نمی خواهند مانند گذشته حکومت شوند. همانگونه که حکومت نیز گام به گام به این واقعیت نزدیک تر می شود که دیگر نمی تواند مانند گذشته به شیوه‌های حکومتی خود ادامه دهد. انتخابات آینده این واقعیت را بیش از هر زمانی به گردانندگان حکومت نشان خواهد داد.

        پیج فیسبوک راه توده