درباره قرار داد 25 ساله در ایران

هفته گذشته مرتضی مصباحی مقدم نماینده مجلس، در گفتگویی اعلام کرد "سند همکاری 25 ساله با چین" بعد از این بود که رهبر انقلاب پیام خاصی و فرد خاصی (علی لاریجانی) را به چین فرستادند و با رئیس جمهوری چین گفت‌و‌گو کردند. همزمان با وی "علی آقا محمدی" مشاور اقتصادی بیت رهبری نیز در یک گفتگوی تلویزیونی از همکاری با چین دفاع کرد و آن را بسود منافع درازمدت کشور و پاسخی به تحریم‌های امریکا دانست. چند روز بعد "احمدی بیغش"، عضو کمیسیون امنیت ملی، یعنی مهمترین کمیسیون مجلس، که با 24 هزار رای از گروه احمدی نژادی‌ها وارد مجلس شده است در مصاحبه‌‌ای ادعا کرد که قرار بود جزایری را به چین واگذار کنند که با مقاومت مجلس محقق نخواهد شد! وی چند ساعت بعد، پس از تهدید دولت به شکایت از وی، سخنان خود را پس گرفت.

بحث درباره اظهارات مصباحی مقدم یا آقا محمدی و یا بیغش نیست، بحث بر سر مجلسی است که آقای خامنه‌‌ای روی دست ملت گذاشته و آن را انقلابی ترین مجلس پس از انقلاب معرفی کرده است. مجلسی که آقای خامنه‌‌ای آن را دست آموز می خواست و شاید هم تصور کرده بود با این مجلس دیگر قرارداد راهبردی با چین را به سادگی تصویب خواهد کرد. مجلسی که قرار بود نماد بیعت با رهبر و وحدت "اصولگرایان" باشد و هنوز چند هفته از آغاز کار آن نگذشته معلوم شده که جای سیاست بازی و نزاع و درگیری جناح بندی‌های دست راستی شده است. مجلسی که رئیس ده درصدی آن متهم یک پرونده اختلاس ده هزار میلیارد تومانی است که قوه قضائیه اجازه رسیدگی به آن را نمی دهد و همین روزها مصطفی میرسلیم عضو دیگر مجلس که در هیئت رئیسه سهمی به او نرسیده بار دیگر پرونده آن را باز کرد.

بحث بر سر مجلس هم نیست، بر سر ناتوانی و فرار رهبری کشور در ایجاد یک اجماع و وفاق و همبستگی ملی، آشتی ملی، حتی ناتوانی از برقراری گفتگوی ملی است. همین بحث درباره قرارداد با چین نشان داد که ظرفیت گفتگوی ملی در کشور ما وجود دارد. آقای خامنه‌‌ای خود بطور ضمنی و اشکار نشان داد که از این قرارداد حمایت می کند. و این موجب نشد که موافقان و مخالفان این قرارداد نتوانند در داخل کشور درباره این قرارداد در روزنامه‌ها، در رسانه‌ها، در فضای مجازی با یکدیگر بحث کنند. فضایی که اتفاقا در خارج کشور وجود ندارد و در آنجا یکسره به این قرارداد حمله می شود با این تصور که اجرای آن گشایشی در وضع اقتصادی ایران ایجاد خواهد کرد و باعث بقای جمهوری اسلامی خواهد شد! چه اشکالی وجود دارد این قرارداد که به سرنوشت ملی ما مربوط می شود خود به موضوع یک گفتگوی ملی نیز تبدیل شود؟ چه اشکالی داشت که مجلسی تشکیل می شد از همه جناح‌ها و همه نگاه‌ها که می توانست در این گفتگوی ملی مشارکت کند؟ اگر چنین گفتگویی شکل می گرفت، سطح مخالفت‌ها از حرف‌های پوچ و تکراری و بحث‌های سخیفی که عمدتا در رسانه‌های خارج کشور به آن دامن زده می شود خارج می شد و می توانست دارای محتوای سازنده و مفیدتری شود.

در کشور ما فضا و امکان گفتگوی ملی وجود دارد. احترام به عقاید و دیدگاه‌های مختلف در کشور ما و میان مردم ما همیشه ریشه داشته و امروز هم ریشه دار است. این روش رهبری جمهوری اسلامی است که این امکان سالم را از ملت ما سلب کرده است. اکنون که ملت ما به نقطه‌‌ای رسیده  که باید تصمیم گیری‌های اساسی درباره آینده خود داشته باشد، بهترین زمان برای آغاز گفتگوهای ملی است. می توان این گفتگو را از یک بحث جمعی ملی درباره قرارداد با چین آغاز کرد و با یک رفراندم به آن در این مرحله خاتمه داد.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده