راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

 

 

تجزیه امریکائی

افغانستان برای

قطع پیوند

ایران و چین

 

سرگیی کاژمیاکین روزنامه پراودا

ترجمه - آزاده اسفندیاری

 

    

مذاکرات صلح دولت افغانستان با طالبان، عملاً به بن‌ بست رسیده است و به دنبال آن خصومت در این کشور روبه افزایش است. در عین حال ایالات متحده آمریکا آماده است تا افغانستان را تجزیه کند و اجازه ندهد این کشور تبدیل به پلی بین جمهوری خلق چین و ایران شود.

دورنمای فرایند صلح در افغانستان تیره و تار است و هر دو طرف مذاکره کننده صلح، رغبتی به پیشرفت مذاکرات نشان نمی دهند. در گیری های طولانی مدت، نه تنها رو به کاهش نیست بلکه رکودی غم انگیز را به وجود آورده اند. در هفته‌های اخیر خونین ترین برخوردهای نظامی در این کشور صورت گرفت. فقط در یک هفته از پانزدهم تا بیست و دوم ژوئن، 422 حمله در 32 استان از 34 استان این کشور رخ داده است. در این برخوردهای خونین 300 نفر کشته و 550 نفر زخمی شده اند.

از ابتدای سال جاری تا به حال 8 هزار درگیری مسلحانه به ثبت رسیده است. در نتیجه، قلمرو طالبان از 30 در صد خاک افغانستان به 40 در صد افزایش یافته است. در شرایط کنونی، آن ها استان های ارزگان، زابل، باد غیس، فاریاب، کندوز و بخش‌های دیگری از کشور را در کنترل خود دارند. استراتژی طالبان روز به روز روشن‌تر می شود: محاصره کابل، قطع ارتباط با دیگر مناطق و همچنین تنگ تر کردن عرصه نیروهای نظامی دولتی.

تعداد تلفات غیر نظامیان دائما در حال افزایش است. از ماه ژانویه تا ژوئن، بیش از هزار و دویست نفر کشته و یک هزار و هفتصد نفر به شدت زخمی شده اند. یک سوم از این افراد کودکان بودند.

همه این در گیری ها، زمان مذاکرات صلح بین طالبان و دولت افغانستان که در زمستان گذشته تحت نظارت آمریکا در قطر صورت گرفت و به امضا رسید روی داد. در این مذاکرات واشنگتن متعهد شد تا نیروهای نظامی خود را به یک سوم کاهش دهد و تا تابستان سال آینده نیز کل نیروهای نظامی را از افغانستان خارج کند. در عین حال طالبان متعهد شد روابط خود را با گروههای تروریستی رادیکال القاعده و داعش قطع کند و با آن‌ها مجدانه وارد جنگ شود. طالبان همچنین قول داده است تا برای دستیابی به آتش بس و توسعه یک نظام سیاسی قابل قبول با دولت این کشور مذاکره را آغاز کند.

با‌ وجود گذشت پنج ماه از مذاکرات، بیشتر نکات مورد توافق در قطر، اجرا نشده اند. پنتاگون در ماه ژوئن اعلام کرد 8.6 هزار از نفرات ارتش را کاهش داده است و پایگاه های نظامی را به نیروهای افغان تحویل داده اند اما عملاً تغییر کیفی در عملیات نظامی صورت نگرفته است. نیروی هوایی آمریکا با وجود قول‌ هایی مبنی بر استفاده نکردن از عملیات نظامی، همچنان به بمباران شبه نظامیان ادامه می دهد.

روند مذاکرات عملاً متوقف شده است. تبادل زندانیان دیگر انجام نمی گیرد و اشرف غنی، رئیس جمهور افغانستان نیز شرکت طالبان در دولت را رد کرد.

ایالات متحده در مذاکرات با طالبان راه ماندن در افغانستان را باز گذاشت. کنت مکنزی، رئیس فرماندهی ارتش آمریکا با اعلام خبر خروج بخش اول نیروهای این کشور، حضور باقی‌مانده های نظامیان را مشروط به اجرای تعهدات طالبان جهت پایبندی به رعایت پیمان منعقد شده دانست.  ژنرال مکنزی، تأکید کرد طالبان باید واشنگتن را از عدم ارتباط با گروه‌های تروریستی متقاعد کند.

واقعیت این است که ایالات متحده داوطلبانه منطقه را ترک نخواهد کرد. سیاست دولتمردان این کشور در ارتباط با جمهوری خلق چین و ایران سند گویایی است بر این مدعا. واشنگتن مبارزه با هر دو کشور را در الویت کار خود می داند. افغانستان با چین و ایران مرز مشترک دارد و می‌تواند به سر پلی بین دو کشور تبدیل گردد.

دشمنان همگرایی منطقه:

سومین دور مذاکرات سه کشور چین، پاکستان و افغانستان روز هفتم ژوئیه برگزارشد. معاونان وزرای امور خارجه سه کشور، در مورد همکاری‌های اقتصادی و سیاسی، با توجه ویژه به امنیت پس از حضور سازمان نظامی ناتو در افغانستان گفتگو کردند. کابل و اسلام آباد تعهد خود را نسبت به برنامه اقدام برای صلح که قبلاً توسط پکن پیشنهاد شده بود تأکید کردند. این طرح بویژه حاکی از مشارکت افغانستان، در برنامه «کریدور اقتصادی چین- پاکستان» است و بخشی از برنامه یک مدار یک گزینه ( احیای جاده ابریشم) جمهوری خلق چین می‌باشد.

با وجود بیماری همه گیر کووید 19 پکن و اسلام آباد مرحله دوم کریدور اقتصادی چین – پاکستان را آغاز کرده اند. از مهم‌ ترین این پروژه ها نوسازی خط راه آهن 1870 کیلو متر پیشاور- کراچی، با زیر ساخت های مناسب همراه با مجتمع صنعتی نزدیک شهر توبا- تک سینگ است. بویژه چین مبلغ 100 میلیون دلار جهت ساختن مسکن در پاکستان اختصاص داده است. خواه ناخواه، برنامه‌هایی با چنین دست مایه‌هایی برای کابل وسوسه انگیز هستند.

از منظری دیگر روابط ایران و افغانستان روز به روز تقویت می شود. از سال‌های دور، جمهوری اسلامی بزرگترین شریک تجاری افغانستان است. اخیراً یک توافق همکاری‌ دو جانبه استراتژیک برای امضا آماده شده است. این توافقنامه توسط عباس اراکی، معاون وزیر خارجه ایران روز 16 ژوئن در ملاقات با حنیف اتمر، سر پرست وزارت خارجه افغانستان و عبداله عبداله در کابل مورد بررسی قرار گرفت. در همین زمینه، سومین محموله کالاهای افغانستان از طریق بندر چابهار به هندوستان ارسال گردید.

بدون شک با به وجود آمدن محور همکاری چین، پاکستان و افغانستان و دیگر کشورهای آسیایی، هراس ایالات متحده آمریکا را در بر خواهد داشت. برنامه همکاری 25 ساله استراتژیک تهران با پکن را گامی در همین مسیر باید دانست. دولت ایران اخیراً نقشه راه را برای این طرح تصویب کرد. هزینه‌ کل این پروژه ها 400 میلیارد دلار است. همکاری در زمینه‌های نفت، گاز، صنایع پترو شیمی و گسترش زیر ساخت های حمل و نقل را شامل می شود. یکی از چشمگیر ترین این طرح ها ساخت شاهراه تهران - بندرگوادر پاکستان، برقی کردن راه آهن تهران- مشهد و ساخت خط آهن پر سرعت تبریز- اصفهان است.

در عین حال جمهوری خلق چین می‌تواند در ساخت شبکه راه آهن چابهار تا زاهدان نزدیکی های مرز افغانستان همکاری کند. ضمن اینکه اوائل ژوئیه مراسم تشریفات انتقال پروژه برگزار شد. چهار سال پیش هند توافقنامه جهت ساخت این پروژه را آغاز کرد اما با فشار ایالات متحده، دهلی به  تحریم های ضد ایران گردن نهاد و از همکاری با این کشور سر باز زد.

واشنگتن بدون دلیل و مدرک در برنامه های همگرایی منطقه سنگ اندازی می کند. آمریکا بدون دلیل ایران را به حمایت از طالبان متهم می کند. مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا می‌گوید تهران در امر صلح افغانستان اخلال ایجاد می کند. در ماه ژوئن تظاهرات ضد ایرانی به دلیل دو حادثه که تعدادی از مهاجران افغانستان در ایران کشته شده بودند براه افتاد. تهران با تحقیقات مشترک در مورد چگونگی کشته شدن مهاجران موافقت کرد. موضوع تظاهرات علیه ایران همزمان در مطبوعات و رادیو تلویزیون‌های غربی بازتاب گسترده ای یافت. وزارت خارجه ایران هرگونه دخالت در کشته شدن شهروندان افغانستان را رد کرد و اعلام نمود: کشور ما بیش از دو میلیون از مردم افغانستان را که از هراس کشته شدن توسط بمباران هواپیماهای جنگی آمریکایی فرار می‌کنند پذیرفته است و هیچ نیرویی نخواهد توانست روابط ما را با کابل تضعیف کند.

در هر صورت تلاش برای مختل کردن اتحاد مردم منطقه به همین جا ختم نخواهد شد. بنا براین نمی‌توان انتظار داشت ایالات متحده افغانستان را ترک کند و از افزودن هیزم به کوره‌های جنگ نوزده ساله در این کشور دست بر دارد.

https://gazeta-pravda.ru/issue/62-30994-2427-iyulya-2020-goda/

aziatskiy-poedinok/

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

 

 

 

 

 

 

 



 

 

        پیج فیسبوک راه توده

 

 

 

                        راه توده شماره 748 - 9 مرداد ماه  1399

 

                                اشتراک گذاری:

بازگشت