|
روسیه بتدریج از سقوط اردوغان استقبال می کند؟ "فروزنده فرزاد" |
|
اردوغان برای دیدار با رهبران اتحادیه اروپا و ناتو شتابان به بروکسل مقر این اتحادیه اروپا رفت. او در گفتگو با رهبران اروپا و ناتو ضمن پیش کشیدن مساله ی جنگ زدگان سوریه خواستار حمایت بیشتر اعضای ناتو از ترکیه در پیوند با جنگ سوریه شد. در واقع اردوغان با برگ جنگ زدگان گریخته از جنگ که در مرز ترکیه و یونان در بده بستان میان اردوغان و اروپا اسیر و سرگردان مانده اند، به دنبال حمایت نظامی ناتو در ادلب بود، بویژه پشتیبانی هوایی و دریایی در شرق مدیترانه. به نظر میرسد که اردوغان به دنبال تنگ کردن عرصه به روسیه است که قدرت نظامی اش مانع از توسعه طلبی اردوغان در سوریه بوده است. در پی قشون کشی ترکیه به خاک سوریه برای دفاع از گروههای تروریستی و القاعده و درگیری در ادلب و به دنبال آن حمله ی هوایی روسیه که طی آن دهها سرباز ترک کشته شدند، اردوغان و پوتین با هم دیدار کردند. نتیجه ی ۶ ساعت گفتگو و مذاکره ی آنها توافق بر سر آتش بس در ادلب بود. اردوغان با قمار عملیات نظامی در ادلب و به دنبال آن مقابله ی روسیه، چاره یی جز پذیرش آتش بس و خروج از بن بست خود ساخته نداشت، چه در غیر اینصورت شکست ضربه یی بود به موقعیت سیاسی او در داخل ترکیه. اردوغان در ملاقات با پوتین به دنبال گرفتن امتیازاتی هم بود که ناکام ماند و شاید از همین رو بی درنگ به اروپا سفر کرد چرا که به این نتیجه رسید که ادامه ی سیاست جنگی او تنها با حمایت ناتو امکان پذیر است. و نه تنها این، بلکه زمان هم برای اردوغان و جاه طلبی های سیاسی او به تندی میگذرد. آزادسازی ادلب بوسیله ی ارتش سوریه و پشتیبانی متحدانش چندان دور نمی نماید که در صورت محقق شدن فرصتی برای رویاهای نو عثمانی اردوغان باقی نمی ماند. از سوی دیگر، موقعیت اردوغان در پهنه ی سیاست داخلی ترکیه، همچنان او را در مسیر ادامه ی سیاست های نوعثمانی گری اش پیش خواهد راند. شاید بخشی از مماشات روسیه با ترکیه که در چندین توافقنامه (در سوچی و آستانه) طی سالهای پیشین تبلور یافت نشاندهنده ی آن باشد که روسیه در این مدت جایگزین احتمالی اردوغان را فردی غربگراتر ارزیابی کرده و بنابراین ترجیح داده است تا کج دار و مریز با اردوغان بسازد و مانع مداخله ی او در عملیات نظامی ارتش اسد برای بدست گرفتن کنترل تمام کشور شود. حمایت پوتین از اردوغان در جریان کودتای نافرجام ۱۵ ژوئیه ترکیه هم احتمالا با توجه به همین محاسبه بود. در واقع روسیه برای به سرانجام رساندن جنگ سوریه و جلوگیری از دخالت غرب ناچار از کنار آمدن با اردوغان است. اما هر چند هنوز ناتو و اتحادیه ی اروپا رغبتی برای مداخله به سود ترکیه از خود نشان نداده اند و بویژه اینکه ایالات متحده هم – دست کم در ظاهر - تمایلی به آن ندارد، اما معلوم نیست این وضعیت تغییر نکند. برای نمونه سفر جیمز جفری، نماینده ی ویژه ی آمریکا در امور سوریه به بروکسل برای دیدار با رهبران ناتو و گفتگو پیرامون ادلب و ترکیه می تواند نشانه یی باشد از احتمال تغییر این روند. در این صورت با ادامه ی بندبازی سیاسی اردوغان و تلاش او برای کشاندن پای ناتو به میدان جنگ در سوریه، باید دید آیا موقعیت او در داخل ترکیه سست میشود؟ در آن صورت بعید نیست تغییر قدرت در ترکیه با استقبال روسیه نیز همراه شود. تلگرام راه توده:
|
راه توده شماره 731 - 22 اسفند 1398
اشتراک
گذاری:
