|
اردوغان درمسکو تسلیم پوتین شد راشا تودی ترجمه - رضا نافعی |
|
پنجشنبه گذشته روسای جمهور دو کشور روسیه و ترکیه در مسکو با یکدیگر ملاقات کردند تا در باره اوضاع ادلب با یکدیگر مشاوره کنند. پس از 6 ساعت گفتگو اعلام شد که بین طرفین قراردادی برای آتش بس به امضاء رسیده است، که با هیچ یک از انتظارات غرب هماهنگ نیست. صدراعظم آلمان مرکل در آخرین اجلاس گروه پارلمانی دو حزب دموکرات مسیحی و سوسیال مسیحی در بوندستاگ – مجلس آلمان - بانومیدی خاطر نشان ساخت که در سوریه " تغییر رژیم" از خارج امکان پذیر نیست. او با تصریح این واقعیت تایید کرد که دلیل اصلی برای برافروختن آتش یکی از وحشیانه ترین جنگ ها پس از جنگ جهانی دوم که 9 سال بطول انجامیده چه بوده است. مرکل زیرکانه مسکوت گذاشت که آلمان نیز از آغاز در این پروژه سهیم بوده است. این که صدراعظم آلمان و امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه برای مذاکره با اردوغان به مسکو دعوت نشدند حاکی از فقدان اهمیت آنها در جنگی است که شرکت در آن پیوسته به اروپا تحمیل شده بود. نه پخش برنامه های سیاسی رسانه ای آلمان و نه طرح دوباره این خواست که در ادلب باید یک منطقه امن ایجاد شود هیچ چیزی را تغییر نمی داد. رئیس جمهور روسیه ولادیمیر پوتین در سخنرانی آغازین خود این موضوع را روشن کرد و گفت: اوضاع منطقه ادلب در سوریه به حدی رو به وخامت گذاشته است که باید یک بحث مستقیم و شخصی داشته باشیم. در واقع، بعد از آنكه آنكارا هزاران سرباز خود را به ادلب اعزام كرد تا در كنار جهادی ها و تروریست ها جنگ كنند، بیم آن می رفت که درگیری مستقیم بین ترکیه و روسیه به وجود آید، در نتیجه، اردوغان بیشتر و بیشتر گرفتار آشفتگی های جنگ شد و در دو عرصه ملی و بین المللی چنان تحت فشار قرار گرفت که دیگر قادر به آزاد کردن خود نبود. اینک توافق نامه برای آتش بسی که تازه امضا شده به رئیس جمهور ترکیه فرصتی برای خروج از این دام می دهد. در قرارداد بار دیگر تأکید شد که "باهمه اشکال تروریسم مبارزه می شود و همه گروه های تروریستی در سوریه از بین می روند" گروه هائی که شورای امنیت سازمان ملل متحد بعنوان تروریست طبقه بندی کرده است. از جمله همه گروه های تروریستی که ترکیه تاکنون از آنها حمایت کرده مشمول این تعریف می شوند. اگر آنکارا بخواهد خود را از این صفت مبرا سازد که شریک تروریست هاست اینک (باردیگر) کلید رهائی را بدست آورده است. اما این چیز تازه ای نیست. قبلا در قطعنامه 2254 شورای امنیت سازمان ملل نیز بتصویب رسیده بود، در قرارداد آستانه و سوچی هم بتصویب رسیده بود. ولی ترکیه تا کنون ترجیح می داد بجای آن که این افراد را خلع سلاح کند و از ادلب براند، در جنگ سوریه از آنها بعنوان نیروهای نیابتی خود استفاده کند. نکته دیگر تأکید مجدد بر "حاکمیت، استقلال، وحدت و تمامیت ارضی جمهوری عرب سوریه" است که به صورت کتبی ثبت شد. این تصریح بمعنی طرد هرگونه جاه طلبی است، که هدف آن ایجاد تحت الحمایه ای برای ترکیه در خاک سوریه باشد. اینکه آیا ترکیه به این تعهدات پایبند خواهد ماند یا نه؟ مسأله دیگری است. تروریست ها پس از امضای توافقنامه اعلام کردند که به آتش بس نخواهند پیوست. اما آنچه حائز اهمیت است این است که این نکات در قراردادی کتبی ثبت شده و دولت ترکیه آن را امضاء کرده است و این ها می توانند مبنای مذاکرات بعدی قرار گیرند. بزرگترین شکست تاکتیکی برای اردوغان ایجاد منطقه بافر است که دست آوردهای ارتش سوریه و همپیمان هایش را در هفته های اخیر مبنای مذاکرات قرار داد. این کاملاً بر خلاف "خط قرمز" رئیس جمهور ترکیه بود، که می خواست نیروهای سوریه تا پایان ماه فوریه به آن مناطقی عقب بنشینند که هنگام امضای قرارداد سوچی در آن مستقر بودند. هدف استراتژیک دمشق در عملیات ادلب پیوسته این بود که بزرگراه های M4) از لاذقیه تا ساراقیب) و , M5 )از حلب به دمشق) را آزاد سازد که هم اکنون با منطقه بافری که اینک مورد توافق قرار گرفته و در قرارداد نیز کتبا تثبیت شده، تامین گشته است. درست است که حالا افسران نظامی روسیه و ترکیه باید در امتداد بزرگراه M4 به اتفاق گشت زنی کنند اما این امر به هیچ وجه موفقیت استراتژیک سوریه را کاهش نمی دهد. همانطور که قبلا اشاره شد باید دید که آیا آتش بس اصلا اجرا خواهد شد یا نه و اگر بشود تا چه مدت دوام خواهد داشت. باحتمال بسیار زیاد اگر هم تحقق یابد چند روزی بیش دوام نخواهد آورد. حتما هر دو رئیس جمهور در نشست مسکو بر این امر واقف بوده اند و نباید فرض کرد که رسیدن به این نتیجه هدف نهائی آنها بوده است. آنچه در این گفت و گو در درجه اول اهمیت قرار داشت روابط روسیه و ترکیه بود که پس از رویداد های هفته های گذشته بیم آن می رفت که به بیراهه فرو غلطد. پوتین مطلب را چنین بیان کرد: ما باید همه چیز را مورد بحث قرار دهیم و تحولات فعلی را تجزیه و تحلیل کنیم تا اولا، دیگرچیزی تکرار نشود (اشاره ایست به حمله هوایی ترکیه در 27 فوریه) و ثانیاً به روابط روسیه و ترکیه که شما و من آن را ارج می نهیم، آسیبی وارد نیاید. کمتر از دوازده ساعت بعد، اردوغان نشان داد که مسکو او را قادر ساخته است تا خود را از دام ادلب نجات بخشد. رئیس جمهور ترکیه روز جمعه گفت سیستم ضد هوایی،S-400 خریداری شده از روسیه، در ماه آوریل به بهره برداری می رسد. اردوغان با اعلام این خبر امید خانم "کی بیلی هاچیسون Kay Bailey Hutchison سفیر ایالات متحده در ناتو را نقش بر آب کرد. هاچیسون قبلا ابراز امیدواری کرده بود آنکارا به دلیل آنچه که در ادلیب رخ داده از راه اندازی S-400 خودداری خواهد کرد. تلگرام راه توده:
|
راه توده شماره 731 - 22 اسفند 1398
اشتراک
گذاری:
