در شب 29 فوریه، ترکیه چندین حمله موشکی و توپخانه ای علیه نیروهای سوریه انجام داد که به گفته آنکارا، تلفات قابل توجهی از میان نیروهای سوریه و نابودی تجهیزات نظامی به همراه داشت. در اول مارس، عملیات نظامی ارتش ترکیه علیه ارتش دولت سوریه ادامه یافت و.  F16 های ترکیه دو فروند هواپیمای حمله کننده سوریه را سرنگون و یک میدان هوایی نظامی در حلب را بمباران کردند. با این حملات موقعیت جدیدی پیدا شد. اردوغان تلاش کرد تا متحدان ناتو را به این درگیری بکشاند. به درخواست او جلسه اضطراری شورای امنیت سازمان ملل تشکیل شد که در آن سفیر آمریکا «کلی کرافت» در سازمان ملل متحد حمایت کامل واشنگتن از ترکیه را به این بهانه «پس از حملات غیر قانونی نیروهای هوایی سوریه و روسیه به پستهای دیدبانی ترکیه در شمال سوریه»  اعلام کرد. «ینس‌ استولتنبرگ» دبیر کل ناتو «حملات هواپیماهای سوریه و روسیه به استان ادلب» را محکوم کرد. وی از سوریه و روسیه خواست که «حمله را متوقف کنند و به قوانین بین المللی احترام بگذارند و از تلاشهای سازمان ملل برای حل و فصل صلح آمیز مناقشه حمایت کنند». با این حال قطعنامه درباره حمایت از آنکارا توسط نیروهای ناتو را یونان بلوکه کرد و آلیانس (اتحادیه اروپا) ناچار شد به توصیه «پایان دادن به حملات» اکتفاء کند. این امر نشان می دهد که ناتو دیگر در جنگ اطلاعاتی در کنار ترکیه شرکت نخواهد کرد و پیوستن ساختارهای ناتو با اقدامات ترکیه در سوریه در میان نیست. حضور نظامی آمریکا در سوریه کاهش می یابد و این بطور قابل توجهی بر موضع متحدین آمریکا تاثیر می گذارد. «عبد‌الباری عطوان» سردبیر روزنامه عربی «رای الیوم» منتشره در لندن می نویسد: "چندین سال پیش ترکیه نوک پیکان ائتلاف 65 کشور بود. اکنون اردوغان عملا تنها مانده است، اگر قطر را که همچنان از او حمایت می کند حساب نکنیم». در حقیقت هواداران پیشین ترکیه او را ترک کرده اند. حتی عربستان سعودی موضع خود نسبت به دمشق را نرم و اعلام کرد که اپوزیسیون سیاسی سوریه علیه منافع کشورش فعالیت می کند. روابط دیپلماتیک سوریه با اردن احیا می شود و امارات و بحرین از قبل سفارتخانه های خود را در دمشق باز کرده اند. امارات حمایت خود از اسد در جنگ سوریه را اعلام کرد. قابل ملاحظه است که ترکیه علاقمند به «اخوان المسلمین» که بسیاری از رژیم های عربی آنرا تهدیدی برای خود می دانند، است.

واکنش شدید ایران به آغاز اقدامات نظامی آشکار ترکیه علیه سوریه عامل مهمی بود. تهران رسما خواستار توقف سریع حملات به ارتش سوریه شد و واحدهای ترکیه و همدستان آنها را«بدون هشدار» تهدید به حمله موشکی کرد  و از احتمال حمله موشکی به پست های دیدبانی ترکیه خبر داد. 29 فوریه اردوغان به اطلاع رساند که او «از پوتین خواسته بود که خود را کنار بکشد و به او اجازه دیدار چهره به چهره با دمشق را بدهد» و ادعا کرد که «سربازان ترکیه به دعوت مردم سوریه وارد سوریه شدند و زمانی خواهند رفت که این امر برای مردم سوریه لازم باشد». مسکو با توضیح دبیر مطبوعاتی ریاست جمهوری دیمیتری پسکوف پاسخ داد و گفت که نیروهای روسیه در سوریه به دعوت دولت قانونی و مشروع آمده اند و بقیه  در تضاد با معیارهای بین المللی هستند. ترکیه به تعهدات خود در توافقنامه سوچی سال 2018 عمل نکرد، در نتیجه آن تروریستها به نیروهای سوری حمله کردند. در پی این مسئله از منطقه « تارتوس» سوریه چهارده موشک به طرف اهداف تروریستی در ادلب پرتاپ شد. نماینده وزارت دفاع روسیه هشدار داد که «فدراسیون روسیه نمی تواند امنیت پروازهای ترکیه را در حریم هوایی سوریه تضمین کند». پس از آن اردوغان ضمن تلاش برای ایجاد هرج و مرج، پست بازرسی مرز با یونان را برای پناهندگان باز کرد. طبق گزارش مقامات یونانی بیش از چهار هزار پناهنده جنگ زده سعی کردند وارد خاک یونان شوند و مرزبانان یونان مجبور بودند از گاز اشک آور استفاده کنند. آنکارا تاکید کرد که دیگر مرز را برای پناهندگان نخواهد بست. در چنین شرایطی اردوغان خواهان ملاقات با پوتین شده و مسکو با تعیین وقت قبلی او را پذیرفت. در مذاکرات طولانی میان دو رئیس جمهور، اردوغان چیزی بدست نیآورد جز قبول آتش بس، قبول مناطقی که ارتش سوریه در ادلب آزاد کرده و بر آن مسلط شده است و همچنین یک دالان 6 کیلومتری که ارتش روسیه و ارتش ترکیه مشترکا در فاصله ادلب و حلب بر آن نظارت کنند و جنگ زدگان از همین دالان به کشورشان یعنی سوریه باز گردند. تلاش های اردوغان برای تغییر اوضاع در ادلب به نفع خود از هر لحاظ علیه او شد. ماده پنجم پیمان ناتو در صورت تهاجم کشور عضو بلوک به سرزمین بیگانه کمکی را در نظر نمی گیرد و اردوغان مجبور شده بود بدون متحدان خود عملیات نظامی علیه ارتش سوریه را انجام دهد. در طول چنگ چند روزه روسیه و ایران دورنمایی را برای حملات موشکی با برُد طولانی تعیین کردند که موقعیت استراتژیکی نیروهای ترکیه در سوریه را بطور جدی تغییر داد. روسیه نشان داد که واحد های نظامی مورد حمایت ترکیه را می تواند هدف بگیرد و ایران مستقیما اهداف نظامی ترکیه را.

همزمان با این رویدادهای نظامی، نا رضایتی از سیاستهای اردوغان در ترکیه نیز رو به افزایش است. بیش از 60 روشنفکر ترکیه ضمن پیشنهاد به دولت برای بیرون بردن نیروهای خود از سوریه، دادخواستی را خطاب به دولت امضاء کردند. تهدید اجازه ورود موجی از پناهندگان از ترکیه به اتحادیه اروپا نیز کشورهای اروپائی را در برابر دولت ترکیه قرار داد. اتحادیه اروپا  از دو سال پیش مرزهای خود را تقویت کرده، به گونه ای که کاملا در موقعیتی است که از نفوذ کنترل نشده مهاجرین جلوگیری کند. نقشه اردوغان برای الحاق بخشی از شمال سوریه و در آنجا ایجاد منطقه حایل، که مانع فعالیت های مرزی کردها شود نیز از هم می پاشد. روزنامه نگار مستقل ترکیه «یاووزبایدار» می نویسد:« وقتی پوتین مطمئن شد که اردوغان بازی تازه ای را آغاز کرده علیه هرگونه اقدام جنگی علیه ارتش سوریه به ترکیه هشدار داد. در اهداف روسیه در مناقشه سوریه تردیدی نیست. سوریه به قبرستان تروریست های مسلح اسلامی تبدیل خواهد شد.»

https://www.fondsk.ru/news/2020/03/02/voennaja-avantjura-erdogana-v-sirii-obrechena-50261.html

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده