ترجمه - کیوان خسروی

  نهم آوریل در بغداد حوادثی رخ داد که میتوان آنرا اجرای جدیدی در سریال های بی پایان عراق نامید. «عدنان الزورفی» که در تاریخ هفدهم مارس به سمت رئیس دولت منصوب شد، استعفاء داد و پیام داد که بخاطر آنکه نتوانسته کابینه تشکیل بدهد عذر خواهی می کند. وی تکیه کرد که به «دلایل داخلی و خارجی» و بدون اینکه توضیح بدهد، اما از همان آغاز برای کارشناسان مشخص بود که «الزروفی» چهره ای غیر قابل تحمل است. او نه تنها از جانب کردها بلکه از جناح های شیعه نیز با مخالفت جدی روبرو شد. «قیس خزعلی»رهبر گروه رادیکال «عصائب اهل حق»  برای نمونه رئیس دولت را متهم کرد به آنکه تلاش می کند« سرنوشت عراق را به دست آمریکا بسپارد». در همان روز نهم آوریل، رئیس جمهور «برهام صالح» «مصطفی الکاظمی» رئیس سرویس اطلاعاتی عراق را بعنوان نخست وزیر منصوب کرد. این کاندیداتوری را رهبران گروه های «فتح»، «حکیم» و«ائتلاف دولت قانون» پس از بازدید فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران ایران از عراق قبول کردند. با این انتصاب رهبر بلوک «سائرون» مقتدا صدر و همچنین رئیس جمهور و نخست وزیر کردستان عراق مخالفت نکردند. رهبر با نفوذ کرد و رئیس «حزب دمکراتیک کردستان» حزب حاکم، مسعود بارزانی به «م. الکاظمی» تلفن کرد و شخصا به او تبریک گفت و «برای او آرزوی موفقیت در روند تشکیل کابینه را کرد». نمایندگی سازمان ملل متحد در عراق کاملا در مورد آنچه که رخ داده گیج شده و ضمن عدم درک آنچه اتفاق می افتاد، در « توییتر» از «عدنان الزورفی» بخاطر این کار به نامزد جدید - ششمین یا هفتمین نامزد از نوامبر سال گذشته- تبریک گفته است.

در حمایت از «الکاظمی» گروه های عمده شیعه و رهبری کردستان «دست تهران» دیده می شود. با این حال آیا محاسبه ایرانی ها درست است؟ و چه انتظاری میتوان داشت از نخست وزیر، چنانچه پارلمان دولت وی را تائید کند؟

«مصطفی الکاظمی» در سال 1967 در بغداد بدنیا آمد. برای اینکه از خدمت نظام وظیفه بگریزد در سال 1985 ابتدا به آلمان و سپس به انگلیس گریخت و بعداً این مسئله را برای«مبارزه با رژیم صدام حسین» توجیه کرد. وی مدت طولانی در مهاجرت زندگی کرد و با نوشتن مقالاتی در نشریه آمریکایی «مونیتور» با نام مستعار«الکاظمی» مشغول به کارشد. سپس نام مستعار خود را بعنوان نام رسمی بکار گرفت. وی بعنوان سردبیر هفته نامه ای که متعلق به «برهام صالح» رئیس جمهور کنونی عراق بود، فعالیت داشت. پس از اشغال عراق وی به کشور باز گشت و بمدت سه سال با دولت آمریکا همکاری کرد و با افراد بسیاری که بعداً مقام های بالایی را در دولت بدست آوردند آشنا شد. با این حال دست و پا زدن بین دولت اشغالی و «مهاجرت قدیمی» به او کمکی نکرد. وی دوباره به روزنامه نگاری پرداخت. در سال 2012 وی با تحصیل شبانه در دانشکده حقوق با نمره «رضایت بخش» فارغ التحصیل شد. با ازدواج با دختر «مهدی العلاق» یکی از فعالین«حزب الدعوه» و دبیر هیات دولت نخست وزیر «نوری المالکی»(رهبر حزب در آن زمان) همه چیز تغییر کرد. مصطفی عضو این حزب شد و به رهبری آن معرفی گردید و زمانیکه او پست سرپرست امور اداری در دوران نخست وزیر جدید «حیدر العبادی» را حفظ کرد، ستاره اقبالش درخشید.

در ژوئن سال 2016  «حیدر العبادی» «م. الکاظمی» را که شخصی بدون تجربه و آموزش و دانش لازم را به سرویس اطلاعاتی قدرتمند عراق، بجای سرلشگر معتبر «ظهیر القربایی» منصوب کرد. از این انتصاب «قیس الخزعلی» به این شرط که در صورت موفقت دولت جدید در خروج نیروهای آمریکایی از عراق، از وی حمایت خواهد. در اینجا دوباره این مسئله مطرح می گردد که آیا آمریکا موفق خواهد شد حضور نظامی خود درعراق را حفظ کند؟ تمام قرائن نشان می دهد که واشنگتن قصد ندارد نیروهای خود را خارج کند و حتی بحث و گفتگوی رسمی درباره این مسئله را کش می‌دهد. هفتم آوریل وزیر امورخارجه امریکا «مایک پومپئو» گفت که هیئت آمریکایی در اواسط ماه ژوئن «برای مذاکرات در مورد موضوعات مختلف، از جمله درباره حضور آینده نیروهای مسلح آمریکا در این کشور» از بغداد دیدار می کند. از طرف آمریکا انجام «دیالوگ استراتژیک با دولت عراق» به معاون وزیر امور خارجه در امور مسائل سیاسی «دیوید هیل» محول شد؛ به زبان دیپلماسی چنین سطح نمایندگی بدان معنا است که حضور نیروی آمریکا در عراق غیرقابل مذاکره است. مشاور رئیس جمهور اقلیم کردستان «ب. زیباری» می گوید که نیروهای آمریکایی عراق را ترک نمی کنند، و مواضع خود را در چارچوب طرح های پیشین نظامی واشنگتن (آمریکایی‌ها در پایگاه عین الاسد  و در پایگاه نزدیک اربیل و جاهای دیگر) حفظ و آنها را تجدید سازمان می دهد. «زیباری» مدتی در راس ستاد کل نیروهای مسلح عراق قرار داشت و می داند در مورد چه چیزی صحبت می کند. گویا در تایید این موضوع است که آژانس خبری عراق بنام « صابرین نیوز» که با «شبه نظامیان بسیج مردمی عراق» مرتبط است مجموعه ای از عکس هایی که نشان دهنده افزایش چشمگیر توانایی های رزمی نیروهای مسلح ایالات متحده آمریکا در عراق است را منتشر کرد. این تصاویر توسط پهپادهای سپاه پاسداران ایران (نیروی هوافضای سپاه پاسداران جمهوری اسلامی) گرفته شده بودند و نشان می دهند که تمام اقدامات آمریکایی‌ها از نزدیک مورد نظارت قرار می گیرد. در تصاویر منتشر شده میتوان دید که توجه اصلی پنتاگون محافظت دربرابر حملات موشکی و تقویت امکانات هواپیماهای جنگی خود در نزدیکی مرزهای ایران است. بیاد بیاوریم که در آمریکا ابتدا تلفات ناشی از حمله موشکی سپاه پاسداران ایران به پایگاه «عین الاسد» در استان «انبار» در هشتم ماه ژانویه انکار سد، اما سپس مشخص شد که بیش از صد نیروی نظامی زخمی شده و یا آسیب دیده اند. پس از حمله ایران به پایکاه «عین الاسد» (یکی از مکان های اصلی استقرار نیروهای مسلح آمریکا در عراق) بلادرنگ دو آتشبار سیستم دفاع هوایی موشکی «پاتریوت» دراین پایگاه مستقر شد. سیستم پدافند هوایی بزرگترین پایگاه نیروی زمینی«تاجی» در شمال بغداد بطور فوق العاده ای توسط مجموعه ای ازسامانه های دفاعی کوتاه برُد تقویت شد- این پایگاه مرتباً با استفاده ازراکت های بدون کنترل در معرض گلوله باران قرار می گیرد. حمل و نقل هوایی جنگده های آمریکایی «F-35A Lightining II» به فرودگاه بین المللی اربیل مورد توجه خاصی است. دراینجا دهها هلیکوپتر CH-47 Chinook, UH-60 Black Hawk и AH-64 Apache»  مستقر شده‌اند. در پایگاه هوایی کردستان (حریر) حضور بالگردهای آمریکایی « MH-47G, MH-60» و دو هواپیمای «King Air» دیده شده اند که معمولا توسط نیروهای عملیات ویژه آمریکا مورد استفاده قرار می گیرند. با توجه به گفته های اخیر «ترامپ» مبنی بر اینکه نیروهای امنیتی عراق کاملا در موقعیتی هستند که قادرند بطور مستقل با بقایای نیروهای داعش مبارزه کنند، چنین تمرکز پدافند هوایی و  هواپیماهای جنگی از جمله جدیدترین جنگنده های نسل پنجم، نه برای مقابله با داعش بلکه کاملا برای امور دیگری در نظر گرفته شده اند. این تمرکز در نزدیکی مرزهای ایران برای مقابله با تروریست ها نیست، بلکه کاملا برای ماموریت های دیگری است.

https://www.fondsk.ru/news/2020/04/11/irakskij-serial-prodolzhaetsja-50601.html

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده