آن راعیان کرد

کشورهای جهان سرمایه داری یکی پس از دیگری شکست خود را دربرابر ویروس کرونا بعنوان پیروزی اعلام می کنند و افکار عمومی را برای پذیرش سیاست جدید "ایمنی گله ای که همان مرگ تدریجی است" آماده می کنند. به گفته آنگلا مرکل صدراعظم آلمان طبق این سیاست مرگ بیماران کرونا باید به شکلی تدریجی پیش برود، بنحوی که تخت‌های بیمارستانی پر نشود. در این میان کشورهایی مانند آمریکا، انگلستان، برزیل و ایران که بیش از همه خوش خیالی نشان دادند و حتی قرنطینه را مسخره و قرون وسطایی اعلام می کردند و دیرتر از همه به اقدام‌های قاطع برای مبارزه با ویروس روی آوردند، بیش از همه مردم خود را قربانی ویروس کرده‌اند. مثلا دولت ترامپ در آمریکا از نزدیک به دو ماه پیش تا به امروز دهها سخن ضد و نقیض به زبان آورده است. از اینکه این ویروس یک سرماخوردگی ساده است، تا کشف دارو برای درمان آن، تا ادعای اینکه دموکرات‌ها آن را بزرگ کرده‌اند که اقتصاد آمریکا را زمین بزنند، یا تبانی نانسی پلوسی رئیس کنگره آمریکا با رئیس جمهور چین برای به زیر کشیدن ترامپ بنام کرونا، تا اینکه چین آمار کشتگان کرونا را کمتر نشان داده و آمار آن از آمریکا بیشتر است. آخرین نمونه آن سخن چند روز پیش ترامپ مبنی براینکه چین ورود به ووهان را ممنوع و خروج از آن را آزاد اعلام کرده بود که با تمسخر رسانه‌های دیگر کشورهای غربی روبرو شد زیرا ممنوعیت خروج از ووهان حتی تا دو هفته پس از ممنوعیت ورود به آن ادامه داشت.

نتیجه این رفتار غیرمسئولانه آن شد که مردم آمریکا به بزرگترین قربانیان ویروس در سراسر جهان تبدیل شدند. کشورهای برزیل و انگلستان و ایران هم دست کمی از آمریکا در بی تدبیری و لجاجت نداشتند. در ایران هم وظیفه حکومت بجای کنترل خود بیماری به کنترل آمار بیماری تبدیل شده است. همه مقامات، همه روسای دانشکده‌های پزشکی، نمایندگان مجلس، اعضای شوراهای شهر، پزشکان و پرستاران و بهیاران بیمارستان‌ها، حتی بهشت زهرا و سازمان ثبت احوال نیز از دادن آمار بیماران و جان باختگان منع شده‌اند. روش کنترل آمار بدترین روش برای مقابله با بیماری است زیرا با پوشاندن واقعیت از مردم مانع حساسیت آنها می شود و بیماری را گسترش می بخشد.

شیوه مدیریت جهان سرمایه داری سرانجام به دوراهی یا مرگ مردم، یا اقتصاد انجامید. در شرایطی که شمار جان باختگان این بیماری در کشورهایی نظیر چین، ویتنام، کره جنوبی به صفر رسیده، کشورهای سرمایه داری غرب رسما اعلام می کنند که اقتصاد کشور برای آنها از جان مردم مهمتر است. در حالیکه هدف اقتصاد اساسا جان و سلامتی مردم است. مردم برای اقتصاد و سود کمپانی‌ها زندگی نمی کنند، اقتصاد برای سلامت و آسایش مردم می چرخد. با کرونا معیار تازه‌‌ای از قدرت و برتری در جهان بوجود آمده است. قدرت فقط اقتصادی و مالی نیست، قدرت یک کشور در درجه نخست توانایی آن بر حفظ سلامت مردم و برتری دادن آن به سود و سرمایه است.

بحران کرونا نه آغاز افول و انحطاط کشورهای سرمایه داری غرب بلکه نشانه آن بود. این کشورها ناتوان از نجات جان مردم نیروی خود را صرف نجات منافع کمپانی‌های بزرگ کردند. باوجود همه جنجال و هیاهویی که رهبران آمریکا و برخی دیگر کشورهای سرمایه داری انجام می دهند از این مسیر افول و انحطاط به هیچ شکل مگر با پذیرش منطق مهار سودآوری نمی توان جلوگیری کرد. سیاست نجات اقتصاد به جای نجات جان مردم هم در نهایت نه اقتصاد را نجات خواهد داد و نه جان مردم را.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده