در لهستان اعتراضات گسترده ای علیه مشکلات اجتماعی ادامه دارد. هر حکومتی چه در داخل و یا خارج از کشور خود، باد بکارد توفان درو خواهد کرد.

 دو ماه پس از انتخابات بلاروس، رهبران لهستان با همه امکانات، با شور و حرارت در مورد لزوم حمایت كامل از اعتراضات در كشور همسایه و «محافظت از زنانی که در بلاروس به طور قهرمانانه برای آزادی می جنگند» سخنرانی كرده و از نظر اخلاقی و مالی به آنها كمك های همه جانبه كرد.

هنگامی که «سناریوی بلاروس» در خود لهستان شروع شد، همان رهبران با عصبانیت، معترضان صلح خود را محکوم کردند. خشونت پلیس علیه آنها را تأیید و تظاهر کنندگان، تهدید به حبس و زندان شدند. در عین حال باید توجه داشت که برگزاری تظاهرات و تجمعات زنان در لهستان، بزرگترین جنبش مردمی پس از حکومت سوسیالیستی این کشور بود.

هر چند نمی توان انگیزه‌ های به میدان آمدن زنان بلاروس و زنان لهستان را مشابه یکدیگر دانست اما از نظر شکل تشابه دارند. نوع ارتباط گیری و ردیابی فن آوری های استفاده شده توسط زنان بلاروس، یعنی شکل های مشابه را با زنان لهستانی می‌توان مشاهده نمود.

به عنوان مثال، رهبران تظاهر کننده، با تشکیل شورای مشورتی شبیه به شورای هماهنگی خانم سوتلانا تیخانوفسکایا در بلاروس، تشکیلات خود را رسمیت دادند. مارتا لمپارت، رهبر اعتراضات زنان لهستان، صریحاً اظهار داشت، الگوی حوادث مینسك را مبنا قرار داده است: «ما به بلاروس نگاه می كنیم و می بینیم كه هماهنگی اقدامات چقدر اهمیت دارند».

بنابراین، تجلیل از وقایع بلاروس در مطبوعات لهستان و تأیید مقامات ورشو، به این واقعیت منجر شد که لهستانی ها به سمت الگو برداری از روش‌ بلاروس ها سوق داده شوند. تصادفی نیست که پوسترها و شیوه‌های تبلیغی استفاده شده در اقدامات اخیر تظاهر کنندگان، کپی برداری شد: «آنها زمینه مساعدی را برای ما به شکل رمانتیک فراهم کردند و زمانی كه ما اعتراض می كنیم متعجب می‌شوند».

مقامات لهستان وقتی از روندهای مشابه در مینسک و ورشو سخن به میان می آورند، تفاوت چشم گیر است! چند هفته پیش، ماتیوش موراوتسکی، نخست وزیر لهستان مستقیماً درباره «ضرورت صدور انقلاب به بلاروس» گفت و حتی یک مسابقه نقاشی، «به تصویر کشیدن شجاعت و قهرمانی زنان بلاروس» را اعلام کرد. ممکن است برخی از تصاویر خلاقانه توسط زنان لهستانی در جریان اقدام جمعی خود در خیابان های ورشو مورد استفاده قرار گرفته و بسیاری از آنها به شوخ طبعی بصری در جریان این رویداد اشاره کرده باشند. تنها چند روز پس از ابتکار نخست وزیر، او با عصبانیت درباره «غیرقابل قبول بودن» روشهای اعتراضات لهستان گفت: «بربریت و بی قانونی» در کشور قابل پذیرش نیست و از سازمان های اجرایی خواست تا قانون را برای تظاهر کنندگان به اجرا در آورند.

برای چندمین بار، مقامات لهستان خواستار محکوم کردن «رژیم لوکاشنکو» به دلیل سرکوب  مخالفان در بلاروس شدند. همزمان میخائیل ووس، معاون وزیر دادگستری این کشور، از دادستانی خواست تا سرکوب های سختی را علیه معترضان آغاز کند. وی در مصاحبه ای با رادیو ماریاجا، با تهدید گفت: «همه دادگاه ها در لهستان باید با برگزاركنندگان اجتماعات غیرقانونی به عنوان مجرم رفتار كنند. آنها به دلیل تهدید زندگی و سلامتی مردم، تا 8 سال زندان را باید انتظار داشته باشند». مطمئناً مأموران اجرای قانون در بلاروس از خود سؤال خواهند کرد: «چنین دو گانگی امکان‌ پذیر است؟»

مقامات لهستان، دلیل سرکوب معترضان را با شرایط دشوار اپیدمی کرونا پیوند می زنند. شبکه های تلویزیونی محلی، دائماً اخباری را در مورد چگونگی آسیب رساندن تجمع های افراد به یک دیگر عنوان می‌کنند اماهمین رسانه ها، با حمایت از اعتراضات گسترده در بلاروس، به هیچ وجه به موضوع حفاظت از سلامت معترضان این کشور اهمیتی نمی دهند. با این حال، نباید مانند نویسندگان لهستانی در پی «سناریوی بلاروسی» باشیم و صادقانه باید اعتراف کرد که شرکت کنندگان در اقدامات ضد دولتی در لهستان به هیچ وجه مقدس نیستند و عده‌ ای گاهی اوقات به اقدامات آشکار و تحریک آمیز متوسل می شوند. آنها با درگیری با مأموران اجرای قانون، توهین به مقامات و کلیسای کاتولیک از حد و مرز مسالمت گذشتند.

جالب توجه است که نماد اعتراضات بلاروس خانم تیخانوسکایا، در حق زنان لهستانی ناسپاسی می کند. زنان لهستان چند بار حمایت خود را از وی اعلام کردند اما او نه با کلام و یا اشاره با مبارزان لهستان ابراز همبستگی نکرد. دلایل به خوبی روشن است. مخالفان بلاروس از ترس از دست دادن حمایت مالی، نا توان از انتقاد به مقامات ورشو می باشند.

نکته اساسی این است که لهستان، دخالت مستقیم خود را در امور داخلی بلاروس پنهان نمی‌کند. لذا  بلافاصله شروع به جستجوی «نفوذ خارجی» در اعتراضات کشور خود کردند و زنگ خطر را به صدا در آوردند. بنا به گفته ماتیوس پیسکورسکی، دانشمند علوم سیاسی این کشور، «دست مسکو» را در اعتراضات خیابانی کشاورزان لهستان می‌توان مشاهده کرد. اعتراضاتی که هفته گذشته با اقدامات زنان این کشور مصادف شد. از آنجا که کشاورزان خواستار لغو تحریم ها علیه روسیه شده اند، این بدان معناست که کشاورزان و زنان معترض «عوامل کرملین» می باشند.

هر چند روسیه مدت هاست به خوبی آگاه است که تکان دادن یک قایق شکننده به نام «صلح»  بویژه برای کسانی که آن را می لرزاندند خطرناک است. ویروس میدان ها، شورش ها، خشونت ها با سرعتی کمتر از ویروس کرونا منتقل نمی شود و در درجه اول کسانی که آن را در یک لوله آزمایش برای آلوده کردن همسایه مهیا کرده اند، گرفتار خواهد کرد. نمونه اخیر لهستان گواه این مدعا است. مقامات لهستان در این اندیشه بودند که در بلاروس باد خواهند کاشت، در حالی که در کشور خود توفان درو می‌ کنند!

https://ria.ru/20201103/stsenariy-1582703294.html

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده