چندی پیش مارک اسپر، وزیر دفاع ایالات متحده آمریکا، در ارتباط با وضعیت مالی سازمان نظامی ناتو چنین اظهار داشت: همه متحدان آمریكا از جمله كشورهای غیر عضو ناتو، باید هزینه های دفاعی این سازمان را حداقل تا 2٪ از تولید ناخالص ملی خود افزایش دهند.

این اولین اظهار نظر مقامات آمریکایی در مورد پرداخت سهم بیشتر اعضای سازمان ناتو نیست. قبلاً نیز دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا تهدید کرده بود، چنانچه دیگر اعضای این سازمان به تعهدات مالی خود عمل نکنند ایالات متحده از پیمان ناتو خارج خواهد شد.

بر اساس گزارش مؤسسه تحقیقاتی صلح در استکهلم سوئد، هزینه‌های نظامی و دفاعی آلمان از سال 1993 تا به حال رو به افزایش بوده است. اخیراً پنس استولتنبرگ، دبیر کل سازمان ناتو هم بر بالا رفتن هزینه‌های دفاعی کشورهای عضو این سازمان، در سال 2020 با وجود همه گیری اپیدمی کرونا ویروس، صحه گذاشت.

از زمان هلموت کهل، صدراعظم وقت آلمان، این کشور بطور مداوم، مسیر سازمان ناتو را دنبال می کند، به هزینه های نظامی کشور می افزاید و ارتش خود را مدرن می کند. هر چند از 30 سال پیش تا به حال این کشور تازه متحد شده خجالت می کشید با صدای بلند در باره همکاری خود با ناتو صحبت کند و « بودجه دفاعی» را بندرت بر زبان جاری سازد. البته باید توجه داشت، هر از گاهی آلمان به رفتار پشتیبان اصلی خود آمریکا سر سختی نشان می‌ داد.

سال 1989 ایالات متحده آمریكا وضعیت تحقیرآمیزی را متحمل شد. در آن زمان آلمان از انجام مانور سلاح های هسته ای در قلمرو خود مخالفت کرد. بعد از آن واشنگتن به اتحاد آتلانتیک شمالی ناتو، پیشنهاد داد برای شبیه سازی حمله اتحاد شوروی با کلاهک هسته ای به آلمان، مانور بمب باران را در شهر لایپزیگ، انجام دهد. ویلی ویمر، وزیر وقت وزارت دفاع  این کشور، قاطعانه با انجام چنین مانوری از طرف ایالات متحده مخالفت کرد. مانور انجام نشد و ایالات متحده آمریکا بیش از حد از این موضوع عصبانی شد. آنها پیش هلموت کهل، شکوه بردند اما صدراعظم تصمیم وزارت دفاع را  تغییر نداد. هنگامی که از وایمر سوال شد در باره اوضاع امروز و گردن نهادن آلمان به فشار های ایالات متحده پاسخ دهد گفت، زمان تغییر کرده است، صدر اعظم فرد دیگری است و وزیر دفاع نمی‌تواند نه بگوید.

در هر صورت جمهوری فدرال آلمان، همراه فشارهای آمریکا، با جدیت به سمت افزایش بودجه نظامی خود حرکت می کند. هر چند مدتی پیش، سیاستمداران آلمانی به سخنان ریچارد گرنل، سفیر آمریکا در برلین که با لحنی آمرانه خواستار افزایش بودجه نظامی شد، خشمگینانه واکنش نشان دادند. اولاف شولتس، یکی از دستیاران صدر اعظم آلمان، صریحاً به سفیر آمریکا توصیه کرد که به دولت آلمان مشاوره ندهد. با این حال واکنش‌ها تأثیر زیادی بر رفتار آمریکایی ها ایجاد نکرد و فشارها همچنان ادامه دارد اما برای ترامپ جای نگرانی نیست. انگریت کرامپ بایر، وزیر دفاع آلمان، گفت: آلمان آماده پرداخت سهم بیشتری می باشد.

در میان اعضای اروپایی ناتو، فرانسه با پرداخت حدود 50 میلیارد دلار در ردیف اول، آلمان با 49 میلیارد دوم و انگلستان در مقام بعدی است. با این حال در میان متحدان ناتو افزایش هزینه‌های ارتش آلمان بسیار قابل توجه می باشد. بین سال‌های 2010 تا 2019 بودجه نظامی این کشور 15 در صد افزایش یافته است. اخیراً نیز خبرگزاری ها از مانورهای مخفیانه نظامی - اتمی سازمان ناتو با نام « بعد از ظهر ماندگار» در خاک آلمان گزارش می‌دهند.

به طور کلی، تمام حساب های مربوط به هزینه های نظامی، از محاسبات ریاضیات بالاتر است. بطور معمول هزینه هایی که در گزارش های رسمی ذکر شده‌ اند را نمی‌ توان باور کرد. برخی از موارد هزینه شده توسط بودجه های دفاعی پوشش داده نمی شوند و در تجزیه و تحلیل هم قابل مشاهده نیستند. هزینه بودجه نظامی آلمان را موسسه استکهلم به شکل دیگری نشان می دهد. تحلیلگران این مؤسسه می نویسند، ارقام کلی بودجه نظامی آلمان، به حجم تولید ناخالص ملی مرتبط می‌شود که با وضعیت واقعی اعلام شده تفاوت چشمگیری دارند. هزینه های دفاعی آلمان نه تنها از طریق وزارت دفاع، بلکه از طریق بودجه سایر وزارتخانه ها نیز تامین می شود و در کل در سهمیه هزینه های اتحادیه ناتو لحاظ نمی شود. به عنوان مثال، از بودجه وزارت امور خارجه آلمان، فعالیت هایی برای حفظ صلح و آرامش و درگیری ها در مناطق مختلف جهان پرداخت می شود. این کار توسط Bundeswehr ، یعنی وزارت دفاع آلمان انجام می گیرد اما وزارت امور خارجه مسئولیت پرداخت آن را به عهده دارد. هزینه هایی که وجود دارند اما قابل مشاهده نیستند. در ترفند های کوچکی که در حوزه ریاضیات رقم می خورند، کل هزینه های نظامی آلمان دست کم گرفته شده است. لذا این همه ماجرا نیست. برنامه هزینه های مالی دیگری وجود دارد که از بیانیه های وزارت دارایی آلمان قابل رویت هستند. یعنی هزینه نگهداری نیروهای نظامی خارجی در آلمان. در این مورد باید رمز گشایی شود: نیروهای نظامی آمریکایی که در آلمان مستقر می باشند. تمام تحلیلگران تصور می كنند كه هزینه های این نیروها به عهده ایالات متحده آمریكا است. در صورتیکه همانطور که موسسه استکهلم نشان می دهد، این چنین نیست، بلکه تمام هزینه‌های نظامیان آمریکایی مستقر در خاک آلمان از جیب مالیات دهندگان آلمانی پرداخت می‌شود.

در صورتی که هزینه های اضافی را کنار هم قرار دهیم، رقم هزینه های ثبت نشده به مبلغ عظیم دیگری یعنی 5.3 میلیارد یورو اضافه می شود. به عبارت دیگر، هنگام بحث در مورد بودجه ارتش آلمان، نه تنها باید حساب های سالانه وزارت دفاع، بلکه برنامه کلی مالی کشور نیز در نظر گرفته شود. در نهایت باید سهمیه 2٪  تولید ناخالص ملی این کشور را در نظر گرفت تا رقم واقعی بودجه نظامی آلمان معین شود. به احتمال زیاد هم ایالات متحده و هم سرمایه داران آلمانی به این امر وقوف کامل دارند.

برلین برای کار خود و در نتیجه افزایش هزینه های نظامی توضیحی نخواهد داد. برلین علاقمند به افزایش هزینه های نظامی است. در عین حال وضعیت مادی، فنی و نیرو Bundeswehr آلمان اسفناک است ضمن اینکه این کشور از آینده ناتو مطمئن نیست. بنابراین، برلین به افزایش سهم خود در ناتو در بسته های كوچك ادامه خواهد داد، در حالی كه همزمان سایر هزینه ها را نیز در نظر می گیرد كه برای تحلیلگران نا مفهوم و نامرئی است اما آنچه که استمرار دارد تقویت بنیه دفاعی است.

https://russian.rt.com/opinion/795135-sosnovskii-germaniya-nato-ssha-rashody

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده