راشا تودی-  ترجمه آزاده اسفندیاری

پس از صحبت‌های طولانی تلفنی بین روسای جمهور بلاروس و روسیه در روزهای اخیر، سرانجام روز 14 سپتامبر الکساندر لوکاشنکو، بنا به دعوت ولادیمیر پوتین، برای مذاکرات دو‌جانبه به سوچی رفت. مذاکرات را می‌توان مثبت ارزیابی کرد اما در این جهان نا آرام بلاروس نیز دستخوش حوادثی است قابل تامل.

رئیس جمهور بلاروس با موجی از اعتراضات درونی که توسط غرب حمایت می‌شود روبرو است.

در اسرائیل اعتراضات خیابانی تحت شعار «نتان یاهو باید برود ادامه دارد»! پاریس در حال جوشیدن است و مکرون، در کاخ الیزه در محاصره جلیقه زرد ها است. سگ‌های پلیس آلمان تظاهر کنندگان مخالف مرکل را متفرق می کنند. اما همه خبرگزاری ها روی تظاهرات بلاروس متمرکز شده اند.

رئیس جمهور روسیه نیز با مسائل پیچیده‌ ای از جمله حوادث بلاروس مواجه است. پوتین راه حل بلاروس را در تأیید ریاست جمهوری لوکاشنکو دانست و حل مشگل داخلی را وظیفه دولت و مردم این کشور می‌دانست و نه راه حل‌های معترضین مورد حمایت غرب.

روسیه قصد دخالت در امور داخلی بلاروس را ندارد اما به معنی بی تفاوت ماندن آنچه در این کشور میگذرد نیست. بلاروس وام سخاوتمندانه 1.5 میلیارد دلاری از روسیه دریافت کرد که عمدتا مربوط می‌شود به سود بدهی های گذشته (1 میلیارد) این کشور اما بهر صورت کمکی بود به همسایه.

روسیه همچنین در مقابل تهدید های خارجی بلاروس، به دفاع از این کشور برخاست. در حالی که صدای غرش تانک های آمریکایی در 15 کیلومتری بلاروس در شهر مرزی گرودنو به گوش میرسید با مانور های مشترک ارتش بلاروس و روسیه آنها نیز آمادگی رزمی خود را نشان دادند.

 شهر گردودنا و بخش غربی بلاروس از سال 1920 تا 1939 در آشغال ارتش لهستان بود و هنگام  جنگ دوم جهانی، این بخش توسط ارتش سرخ اتحاد شوری به سرزمین جمهوری سوسیالیستی بلاروس باز گردانده شد. ارتش لهستان با آمادگی ویژه در کشاکش حوادث داخلی بلاروس در صدد بود تا این مناطق را به کشور خود ضمیمه کند اما آمادگی دفاعی ارتش های روسیه و بلاروس در مقابل آن‌ها سدی غیر قابل عبور ایجاد کرد.

در زمینه داخلی رئیس جمهور لوکاشنکو، مجبور است با مخالفان خود کنار بیاید. الکساندر گریگورویچ، قول داد قانون اساسی جدیدی تدوین شود و به رفراندوم گذاشته شود. اختیارات پارلمان افزایش پیدا کند و رئیس جمهور از حقوق کمتری برخوردار گردد. حکومت لوکاشنکو فوق ریاست جمهوری بوده است. هر چند شاید در گذشته برای این کشورضرورت داشته اما اکنون نیاز به باز نگری دارد.

در عین حال بلاروس، بالکن روسیه در اروپا نامیده می‌شود و ستونی است بین غرب، اکراین و کشورهای پری بالتیک. این بالکن از نظر مخالفین غربی و روسیه  جنبه استراتژیک دارد. چنانچه حکومت بلاروس سقوط کند حلقه های فلزی قطوری بین دریای بالتیک و دریای سیاه در مرزهای غربی روسیه برقرار می گردد.

نیروهای زیادی در روسیه، قبل از همه الیگارش ها دوست دارند تا پایه‌های حکومت بلاروس  متزلزل شود تا بتوانند صنایع مدرن و پیشرفته این کشور را ببلعند. همه نیروهای لیبرال مخالف پوتین و لوکاشنکو در روسیه در بوجود آمدن زلزله در بلاروس منتظر پیش آمدن چنین شرایطی بودند اما پس از دفاع پوتین از رئیس جمهور قانونی بلاروس بویژه حیاتی بودن حمایت ها، باید موقعیت رئیس جمهور روسیه را درک کنند.

در دیدار دو رئیس جمهور، ولادیمیر پوتین قول داد، برای مبارزه با کرونا ویروس، بلاروس اولین کشوری خواهد بود که واکسن ضد ویروس را دریافت خواهد کرد. لوکاشنکو با اظهار سپاس از پوتین گفت، موج دوم کرونا ویروس بمراتب خطرناکتر از موج قبلی است و این واکسن ها میتواند کمک بزرگی جهت کنترل این بیماری خطرناک باشد تا ما بتوانیم اقتصاد آسیب دیده خود را سرو سامان بخشیم.

اتحاد بلاروس و روسیه همیشه در دستور کار بوده است و خواهد بود لذا هر دو طرف به شرایط موجود راضی می باشند. روسیه می‌تواند تحریم های غرب را از طریق بلاروس دور بزند اما نه در رابطه با مواد لبنی بلکه برای ماشین آلات پیشرفته و محصولات شیمیایی این کشور. در بلاروس برابری بیشتر است و در روسیه ثروت. می‌ماند دفاع از خطرات احتمالی غرب که اخیراً تصمیمات مناسبی طرفین اتخاذ کرده اند و« بالکن» روسیه در اروپا حفظ خواهد شد!

https://russian.rt.com/opinion/783486-shamir-sochi-putin-lukashenko-itogi

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده