اشکال دخالت خارجی در امور داخلی دولتها دستخوش دگرگونی‌ها می شوند. به محض اینکه مراکز سازماندهی مداخله ها آسیب پذیری های جدید سیستم های دولتی را پیدا کنند، ضمن اصلاح روش ها وشیوه های مبارزه با دولت، تلاش های بعدی برای کودتا انجام می‌گیرند. استراتژی های ضد دولتی در یک جا توقف نمی کنند، آنها تحول یافته و گسترش می یابند. کنشگر اجتماعی و سیاسی شناخته شده و سازمان دهنده انقلاب های رنگین، مدیر اجرایی مرکز «کنواس» «سرجا پوپوویچ» در نشریه خود بنام «اعتراضات و اصول» چهار عامل(چهار اصل) اعتراضات موفقیت آمیز توده‌ای را که تغییرات و تحولات سیاسی را فراهم می آورد، مشخص می کند. اصل نخست – طرح و چشم انداز روشن از آینده است. دوم- وحدت مخالفان است. اصل سوم- بدست آوردن ساختارهای قدرت است که قادر هستند از مخالفان حمایت کنند. اصل چهارم- گیرایی و جذابیت اعتراض و شرکت کنندگان آن است که همواره خود را بعنوان مبارزان علیه بی عدالتی معرفی می کنند. «پوپوویچ» ابراز تاسف می کند که کودتا ها در «هنگ کنگ» و «ونزوئلا» موفق نشده اند. وی در مورد اول می گوید، با خشونتی که مخالفان علیه پلیس بکار بردند کودتا خنثی شد؛ در مورد دوم «خوان گوئیدو» تمام کوشش خود را متمرکز کرد تا ارتش را بسمت خود جلب کند و در این مورد اشتباه کرد. «سرجا پوپوویچ» از ضرورت تدوین و طرح ریزی رهبران اعتراضات هنگام آماده سازی«مهارتهای استراتژیک» آنها، آموختن یک برنامه عملی لازم صحبت می کند، در غیر اینصورت هرگونه اعتراض، مسالمت آمیز یا قهرآمیز به سرعت از بین می رود. مرکز «کنواس» (مرکزاقدامات و استراتژی های مسالمت آمیز کاربردی) در سال 2004 در بلگراد تاسیس شد و به«کنشگران اجتماعی و سیاسی دمکرات» بیش از پنجاه کشور از جمله  ایران، اوکرایین، گرجستان، آذربایجان را آموزش می‌دهد. در اینجا برنامه های عملی سرنگونی دولتهای این یا آن کشور‌ها تدوین و طرح ریزی می شوند. از آموزشگاه آنلاین تابستانی اخیر معلوم می شود که «کنواس» در سرنگونی رئیس جمهور بولیوی«ایو مورالس» شرکت کرده و از ناآرامی ها سودان، زیمبابوه و برزیل حمایت کرده است و ارتباط تنگاتنگی با گروه های اپوزیسیون در مالزی و فیلیپین دارد. «پیتر آکرمن» رئیس پیشین شورای سرپرستی خانه آزادی، عضو شورای روابط خارجی و شورای آتلانتیک دیدگاه های «پوپوویچ» در مورد برنامه ریزی‌های استراتژیک کودتاها را به اشتراک می گذارد. وی از هواداران «تاکتیک های قاطع مسالمت آمیز است که می تواند روانشناسی جمعیت و رفتار رژیم ها را تغییر دهد». به عقیده «آکرمن» فعالیت های تقویت شده صدها سازمانهای کوچک می تواند باعث ایجاد وحدت نظر در مخالفان شود. بنحویکه از دیدگاه سازمان دهندگان کودتا، توصیه می شود که بطور هم زمان در کنار حمله به دولت برای نمونه از ناسیونالیست های رادیکال و لیبرالها، علی رغم اینکه آنها اساسا دارای ایدئولوژی های کاملا متفاوتی هستند، پشتیبانی شود. چیزی که اکنون میتوان در بلاروس مشاهده کرد؛ نیروی پیشقدم اعتراض در آنجا را انبوه رنگارنگ ناراضیان از «آلکساندر لوکاشنکو» تشکیل می‌دهد، و به آن به دلایل دیگری «پدیده عجیب و نادری» مانند جامعه دگرباشان جنسی نیز اضافه می شود.

مرکز بین المللی درگیری‌ها و برخوردهای غیر قهرآمیز که توسط «آکرمن» ایجاد شده، همان کار«کنواس» را  انجام می دهد (دفتر مرکزی آن در واشنگتن است). مرکز «آکرمن» از سال 2012 در همکاری با دانشگاه «راتگرز» (ایالت نیوجرسی) دوره های آموزشی آنلاین را برای آماده سازی کنشگران اجتماعی و سیاسی یا براندازان آینده رژیم ها برگزار می کند. همچنین موسسه صلح آمریکا وجود دارد که فعالیت آن پنجاه و دو کشور را در برمی گیرد. در گزارش اخیر این موسسه از منافع روسیه در مناطق درگیری ها سخن گفته می شود که «اقدامات روسیه معمولا مستقیم و غیر مستقیم علیه منافع غرب سمتگیری شده اند»، هر چند عکس این قضیه صادق است: این اقدامات غرب در بسیاری نقاط، بویژه در جمهوری شوروی پیشین است که علیه روسیه سمتگیری شده اند. کار جدی در زمینه مهندسی اجتماعی و دستکاری در نتایج انتخابات را «موسسه تاویستوک» (یک مرکز جهانی برای شستشوی مغز و دستکارهای اجتماعی است. مترجم) در لندن انجام می دهد. این موسسه در سال 1946 با بودجه بنیاد «راکفلر» ایجاد شد و به کار تحقیقات روانکاوی رفتار گروهی مشغول است. از سالهای دهه  1950«موسسه تاویستوک» در حال تدوین و طرح ریزی تئوری سیستم های اجتماعی است؛ از سالهای دهه 1980 این تئوری در عمل بکار برده می شود. در این مراکز شعارهایی که ما بعداً آنها را بر روی پلاکاردهای معترضین در کشورهای مختلف می بینیم آماده می شوند. از جمله شعار«گلها بهتر از گلوله هستند» بر روی پلاکاردهای اپوزیسیون های بلاروس- این فقط تغییر شعار مبارزات و فعالیت های ضد جنگ«غذا نه بمب» است که در سالهای دهه 1980 در آمریکا و سپس در اروپا بکاربرده شد. در بلاروس اولین هسته این حرکت در سال 2005 نمایان شد، که به این شعارها آنارشیست های محلی جلب شدند. توزیع غذای رایگان برای افراد بی سرپرست و فقیر موفق ترین تبلیغ این حرکت بشمار می رود. بصورت گسترده در سازماندهی جنبش اعتراضی «خلاقیت» جوانان نیز بکار گرفته می شود. بنحویکه فمینیستهای لهستانی در چهاردم آوریل سال 2020، ترافیک و رفت و آمد را در یکی از خیابان های مرکزی ورشو مسدود کردند. پلیس به بیش از صد فعال جنبش جریمه بالایی را (تا 6600 یوور) نوشت، اما کسی این جریمه ها را پرداخت نکرد، و در توجیه مسدود کردن رفت و آمدها فعالان جنبش دستور دولت برای رعایت «فاصله اجتماعی» را بهانه کردند، تازه با کمک وکلای استخدام شده لوایحی را تهیه کردند و برای بررسی آنها اکنون کمیسیون ویژه ای تعیین شده است. بدین ترتیب فمینیست ها با یک تیر دو هدف زدند-  هم علیه اقدامات دولتی مربوط به قرنطینه کار تخریبی انجام دادند و هم ضمن جلب توجه مردم به فعالیت های خود اقدامات اعتراضی را برگزار کردند. گذشته از ساختارهای بین المللی ای که برای سازماندهی اعتراضات ضد دولتی فعالیت می کنند، چهره های انفرادی «برجسته» ای که همچنان سرگرم کار هستند، وجود دارند. برای نمونه «برنار- هنری لویی» فرانسوی هفتاد و دو ساله که از کودتاها در یوگسلاوی، در اوکرایین و از تروریستها در لیبی و سوریه حمایت می کرد، اکنون به «سوتلانا تیخانوسکی» کمک می کند. «آلکساندر سوروس» پسر «جورج سوروس» ضمن داشتن پست معاون رئیس بنیاد «سوروس»؛ با جدیت به کار پدر خود ادامه می‌دهد، او اغلب از بالکان جایی که او مدام در جمع بسیاری از سیاستمداران عالی رتبه دیده می شود، بازدید می کند، اما این مسئله به اروپا محدود نمی شود وی به «میانمار» و کشورهای آفریقایی نیز می رود!

https://www.fondsk.ru/news/2020/09/07/kak-otrabatyvajutsja-shemy-gosudarstvennyh-perevorotov-51781.html

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده