راشا تو دی - ترجمه رضا نافعی

جورج فریدمان بنیانگذار موسسه مشاوره ای Stratfor ، متخصص در عرصه ژئوپلیتیک، بار دیگر در مصاحبه ای روشن کرد که همکاری نزدیک استراتژیک بین آلمان و روسیه تهدیدی برای منافع ایالات متحده در اروپا است.

30 سال پیش، پس از فروپاشی شوروی، پیمان ورشو (همتای ناتو در بلوک شرق) نیز از میان رفت. اما ناتو به حیات خود ادامه داد. چرا؟ دلیلی که برای ادامه حیات اتحادیه فرا اتلانتیکی ذکر می شود این است که تامین امنیت جمعی کشور های عضو تضمین کننده امنیت تک تک کشورها نیز هست.

حداکثر از سال 2014 ، این اتحاد فرا اتلانتیکی   دشمن از دست رفته ای را نیز باز یافته است که در طول جنگ سرد با او اشنا شده و بتدریج  به ارزش او پی برده است. پس از سالها گمراهی در به اصطلاح "جنگ علیه تروریسم" ، پس از کودتا در اوکراین و ادغام مجدد کریمه به فدراسیون روسیه ، آنتن ها دوباره به سمت شرق چرخیدند.

لرد هاستینگز لیونل ایسمای، اولین دبیرکل ناتو ، در آن زمان  بمراتب صادق تر بود. او گفت این اتحاد برای "بیرون نگه داشتن اتحاد جماهیر شوروی  از بیرون، برای  حفظ آمریکایی ها در درون  و پائین نگه داشتن المانها" ایجاد شد. در یک سند دولت ایالات متحده از سال 1992 همچنین مشخص شد که ناتو باید "به عنوان" ابزار اصلی "تأثیرگذاری بر اروپا" حفظ شود ". و در سندی از ناتو در سال 2018 ادعا شده است که آلمان به "آگاهی کاذب" درباره روسیه گرفتار شده است.

گرچه آلمان آنطور که لرد ایسمای توصیف کرد دیگر نباید پائین نگه داشته شود ، اما روسیه برعکس باید کماکان "بیرون " بماند.  نه به این دلیل که  ممکن است تهدیدی واقعی برای کشوری  باشد، بلکه فقط  و فقط به این دلیل که می تواند مانعی برای دستیابی امریکا به منافع خود در اروپا باشد. به همین دلیل، واشنگتن تمام تلاش خود را بکار می بندد تا مانع نزدیکی برلین و مسکو به یکدیگر گردد.

جورج فریدمن، که متخصصی برجسته  در عرصه ژئوپلیتیک و بنیانگذار موسسه Stratfor ،- یک شرکت مشاوره ای تأثیرگذار در تجزیه و تحلیل و مشاوره ، معروف به  "سایه سیا" - ، در سال 2015 وقتی گفت که اتحاد آلمان و روسیه تهدیدی برای سرکردگی ایالات متحده در اروپاست ، سر و صدا ایجاد کرد.

انتانت (توافق)  روسیه و آلمان (برابر است با تسلط بر اروپا )، این ها آن دلائلی هستند که به موجودیت ناتو خاتمه می دهند و دقیقا همان نتیجه ای حاصل می شود  که ایالات متحده می خواست هم در جنگ جهانی دوم و هم در جنگ سرد ازتحقق آن جلوگیری کند. زمانی بود که آلمان همین دیدگاه را در مورد روسیه داشت.

از زمان کودتای مورد حمایت غرب در اوکراین در فوریه 2014 و وخامت روابط ، بعید به نظر می رسید که کار به اینجا برسد. در 6 سال گذشته بدکاری های فراوانی رخ داده است. مسمومیت ادعایی الکسی ناوالنی ، فعال مخالف روسی و سخنانی که در ارتباط با آن  گفته شد اکنون حتی خط لوله Nord Stream 2 دریای شمال را به خطر می اندازد ، که خود دولت فدرال آن را از نظر استراتژیک مهم ارزیابی کرده است.

با این وجود ، فریدمن این رخدادها را نه کار ایالات متحده میداند و نه ناشی از حمایت آن دولت از این رخدادها، بلکه همه این ها را کار دولت صدراعظم آنگلا مرکل (CDU) میداند. از زمان تصویب Nord Stream 2 ، کل محیط انرژی تغییر "اساسی" کرده است ، و همین باعث می شود که پروژه مذکور زائد به نظر برسد . مشکل فقط  این بود که برلین جرات نداشت بنا به میل  خود از آن بیرون   بیاید. بنابراین ظن فرید مان بر آنست که   "آلمان از فشار ایالات متحده راضی است ، زیرا می تواند بهانه ای برای پس گرفتن توافقی باشد که دیگر بکار نمی آید."

https://deutsch.rt.com/europa/106829-deutsch-russisches-buendnis-waere-ende

        پیج فیسبوک راه توده