نام انسداد سياسی کنونی ایران، از نظر ما "مقاومت طبقاتی" در برابر تحولات ناگزیز است. این باصطلاح انساد كوششی است براي حفظ منافع طبقاتی، سودهای نجومی اقتصادی و غارت ناشی از "رانت‌خواری حكومتی".

سرمايه‌داري بزرگ تجاری و مافيائـی كه در جامعه امروز ايران شكل گرفته، با تشديد مبارزه با جنبش مردم، در حقيقت با تغيير ساختار اقتصادی جامعه مقابله مي‌كند. منافع اين سرمايه‌داری كه بر كليدی ترين ارگان‌های حكومتی چنگ انداخته، نه تنها با بخش دولتی و تعاونی توليد، بلكه با بخش غير دولتی سرمايه‌داری توليدی- صنعتی نيز در تضاد است.

وقتی از چند پارچگی در درون حکومت صحبت می کنیم باید این را بدانیم که اين چند پارچگی از ابتدای پیروزی انقلاب 57 تاکنون، ابتدا زير فشار انقلاب و سپس زیر فشار جنبش تحول خواهی مردم شکل گرفت. در سال‌های جنگ و بويژه از سال 68 به بعد گام‌های بلندی درجهت يكپارچگی حكومت و قبضه كامل آن برداشتند و كوشيدند در هر انتخابات رياست جمهوری با در اختيار گرفتن كامل قوه مجريه، حكومت يكپارچه را تشكيل دهند و ديكتاتوری طبقاتی خود را  بر جامعه تحميل كنند و حتی آخرين نشانه‌های انقلاب 57، يعنی "جمهوريت" را نيز از جامعه گرفته و با حذف تمام نشانه‌های انقلاب 57، نقطه پايان بر آن بگذارند.

شورش‌های نوبتی مردم، به مقاومت در برابر انتخابات اخیر ریاست جمهوری انجامید. پس  از انتخابات 1400 اعتراض ها و اعتصاب هائی در ایران بروز کرد که زیر فشار آنها ناچار خواهند شد از خیزی که برداشتند عقب نشيني كنند، اما تلاش خواهند کرد از ابزارهای اقتصادي كه دراختيار دارند محاصره سياسی- اقتصادی جنبش مردم را تشديد كنند.

 در اين عقب نشينی احتمالی حكومت سعی خواهد کرد ابزارهای اقتصادی  را در اختيار خود حفظ کند و ابزارهای نظامی را نیز پشتوانه آن نگهدارد.

آیا این تاکتیک می تواند ابدی باشد؟ تجربه نشان داده که چنین نیست و شکاف در ابزار نظامی و ساختار اقتصادی گریز ناپذیر است. این تضاد حکومت را ناگزیر به عقب نشینی های تاکتیکی خواهد کرد. یعنی عملا حاكميت سرمایه داری تجاری متزلزل خواهد شد و بورژوازی بزرگ تجاری، كه در پيوند است با سياست عمومی امپرياليسم جهانی و نئوليبراليسم به سوی بزرگترین و آشکارترین پیوندها با متحد جهانی خود خواهد رفت و  از همین جا به بعد است که جنبش یکپارچه اکثریت مردم خلع قدرت از این بورژوازی را در دستور کار خود قرار خواهد داد و تحولات عمیق آغاز خواهد شد.

رویدادی که تحولات ایران را وارد یک مرحله شبه انقلابی خواهد کرد و از نظر ما، به رگ های خشک شده انقلاب 57 خون تازه ای را تزریق خواهد کرد. ما هیچ بعید نمیدانیم که این مرحله و این گذار با موج ترورها و حتی اعدام ها همراه شود و این همان رویدادی است که در جریان انقلاب مشروطه رخ داد. نبرد ضد انقلاب با انقلاب که با به توپ بسته شدن مجلس مشروطه به فرمان محمدعلی شاه و اعدام طرفداران انقلاب مشروطه آغاز شد و در ادامه به برتری انقلاب بر ضف انقلاب انجامید و شاه کودتاچی از ایران گریخت و موج اعدام انقلابیون به موج اعدام ضد انقلابیون تبدیل شد.

آیا تحولات ریشه ای و انقلابی به آسانی روی خواهد داد؟ به هیچ وجه و به همین دلیل اعتقاد داریم که باید منتظر رویدادهای خونین بزرگی در ایران بود. رویداهائی که سرانجام شکاف در بدنه نظامی حکومت را نیز آشکار خواهد کرد: در کنار بورژوازی بزرگ تجاری- مافیائی و یا در کنار مردم؟

در این مرحله، شعار دفاع از انقلاب که نقاب مخالفت با آرمان های واقعی انقلاب 57 است، به ضد خود تبدیل خواهد شد و گریبان ضد انقلاب واقعی در درون حکومت و طبقه حاکم را خواهد گرفت.

با این شناخت است که می توان و باید گفت آنچه اکنون در ایران جاری است جدا از انقلاب 57 و آرمان های آن نیست، بلکه بازگشت به صدر آن انقلاب و آرمان های طبقاتی آنست.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده