مجلس استصوابی در حال بررسی صلاحیت و رای اعتماد به وزرای ناآزموده و باند زده ایست که ابراهیم رئیسی به آن معرفی کرده است. البته نمایندگان این مجلس هم از جنس همان رئیس جمهور و وزرا هستند و در واقع همه آنها بدلیل بی عرضه بودن و نداشتن جسارت و بله قربان گویی به مقام های خود رسیده اند. بیهوده نیست که چشم همه آنها به بیت رهبریست که چه کسی را تا چه اندازه تایید می کند یا نمی کند. می گویند در زمان رضاشاه فهرست شماری از افراد سرشناس یا سیاسیون را نزد او می بردند و او نام عده ای را خط می زد و چند نام دیگر اضافه می کرد و می گفت همین ها خوبند بروند به مجلس! الان هم در جمهوری اسلامی تقریبا همین شده، فقط اعضای کابینه را هم باید خود رهبر از بین بی بخارترین و بی لیاقت ترین ها تعیین کند تا از بیت بشود آنها را مدیریت کرد. بی اعتمادی و بی اعتقادی آقای خامنه ای به مردم اکنون به بی اعتمادی به همان کسانی هم که خودش به مجلس و دولت می فرستد کشیده شده و خود آنها هم باید از بیت اداره شوند.

آن لجنزاری که ابراهیم رئیسی در مراسم تنفیذ و چشم در چشم رهبر و هنگام معرفی کابینه خود به مجلس از وضع کشور ارائه داد نتیجه همین شیوه اداره کشور و مدیریت آقای خامنه ایست. کافیست به ماجرای برجام نگاه کنیم. اصل ماجرا از زمانی شروع شد که ایشان تصمیم گرفت در دوره اول با تقلب و در دوره دوم با کودتا احمدی نژاد را به عنوان رئیس جمهور به کشور تحمیل کند. این فکر که خود او به تنهایی بهتر می فهمد و مردم نمی فهمند که با توهم های شخصی وی از یکسو و منافع باندهای فاسد و مافیایی و نفوذی در بیت رهبری و تمام ارکان جمهوری اسلامی، از دیگر سو، هماهنگ بود و از طرف آنها تقویت می شد زمینه ساز آن تقلب و کودتا شد و هر کس که از درون حکومت معترض شد "بی بصیرت" لقب گرفت. این سرآغاز یک سقوط و ویرانی همه جانبه بود که مملکت هنوز نتوانسته از زیر آوار آن خود را بیرون بکشد و  بدترین حادثه ای بود که می توانست برای کشور ما روی دهد که با مدیریت و توهم های ایشان روی داد.

سرانجام برنامه ها و شعارهای رهبر و احمدی نژاد که با عدم آگاهی عمیق به شرایط داخلی و جهانی توام بود به صدور قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل انجامید و ایران در زیر فصل هفتم منشور آن سازمان قرار گرفت که تحریم جهانی و امکان حمله نظامی بین المللی به ایران را پیش بینی می کرد. مقاومت مردم در برابر کودتای 88 و بن بستی که کشور براثر این سیاست ها بدان دچار شده بود آقای خامنه ای را ناگزیر کرد که در سال 92 در برابر مردم عقب نشینی کند و به نتایج انتخابات تن در دهد. با مدیریت دولت روحانی شرایط برای خروج کشور از خطر حمله نظامی فراهم و موافقتنامه برجام تنظیم شد. ولی این تازه آغاز کار بود. آقای خامنه ای در حالیکه در پشت صحنه به بن بست سیاست های خود واقف شده و می دانست که باید به عقب نشینی های بزرگ تن بدهد، در مقابل مردم علیه برجام موضع می گرفت و باندهای مخالف آن را تقویت می کرد. نتیجه این بازی دوگانه آن شد که ایران نتوانست از دستاوردهای برجام بهره گیرد که خود به امواج تازه نارضایتی در داخل انجامید که نتیجه آن شورش دیماه 96 و بدنبال آن خروج آمریکا از برجام شد. به این ترتیب حلقه های داخلی و جهانی سقوط و ویرانی کشور به هم متصل گردید. همزمان موج خروج ارز و سرمایه و روشنفکران و کارشناسان بنیه اقتصادی و اندیشگی کشور را بیش از پیش به تحلیل برد. بدینسان قدرت های جهانی و بویژه آمریکای ترامپ به موثر بودن فشارهای خود به ایران امیدوار شدند و امکان دست یابی به تفاهم روبروز کمتر شد. سرکوب خونین اعتراضات آبان 98 به کارنامه آقای خامنه ای افزوده شد و او با تحمیل انتخاب حداقلی و فرمایشی مجلس و سپس ریاست جمهوری، مجلسی ایشان فرموده و رئیس جمهوری رهبر فرموده به کشور تحمیل شد. اکنون این دور کامل گردیده و مردم ما دوباره با شرایطی روبرو خواهند شد که تنها با دادن امتیازات بسیار بزرگ می توان از آن راه برونرفتی یافت، مگر شرایط جهانی اندکی به کمک ایران بیاید و رقابت آمریکا و غرب با روسیه و چین آنها را وادار کند که مقداری بیشتر دربرابر ایران با مدارا رفتار کنند. این هم بعید بنظر می رسد که نفوذی های اسرائیل در عمق نهادها و رسانه های جمهوری اسلامی اجازه آن را بدهند. رئیس جمهور استصوابی و مجلس استصوابی و دولت استصوابی پایانی بهتر را رقم نخواهند زد.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده