ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه در 18 نوامبر 2021 در جلسه گسترده هیئت وزارت امور خارجه شرکت کرد. لازم است به چند نقل قول از سخنان وی در توصیف وضعیت نظامی- سیاسی کشورمان توجه کرد.

حادترین و حساس ترین وضعیت برای روسیه، بحران داخلی اوکراین بود که متأسفانه «هنوز هم حل نشده است». ولادیمیر پوتین خاطرنشان کرد که:«باید در نظر داشت که شرکای غربی با تهیه و تحویل سلاح‌های کشنده مدرن به «کی‌یف»، انجام مانورهای نظامی تحریک‌آمیز در دریای سیاه، و نه تنها در دریای سیاه - و در سایر مناطق نزدیک به مرز های ما، وضعیت را تشدید می‌کنند. تا آنجا که به دریای سیاه مربوط است این امر بطور کلی فراتر از محدودیت های خاص است: بمب افکن های استراتژیک در فاصله 20 کیلومتری از مرزهای ایالتی ما پرواز کرده و از قرار معلوم سلاح های بسیار جدی را نیز حمل می کنند».

رئیس جمهور روسیه چندین موج از گسترش ناتو به شرق را یادآورشد و گفت «و اکنون بیایید ببینیم زیرساخت های نظامی بلوک ناتو در کجا قرار دارد- درست نزدیک مرزهای ما و در رومانی و لهستان سامانه‌های ضد موشکی مستقر شده اند که به دلیل وجود پرتابگرهای «Mk-41» به راحتی قابل استفاده هستند و تغییر نرم افزار آنها فقط چند دقیقه طول می کشد». اجازه دهید یک توضیح کوچکی بدهم: در اینجا سخن در مورد موشک های کروز «تاماهاوک» است که مانند ضد موشک های « SM-3» از پرتابگرهای« Mk-41» قابل پرتاب هستند و برُد پرواز آنها با این گزینه پرتاب 2500 کیلومتر برآورد شده است.

ولادیمیر پوتین در سخنرانی خود در هیئت وزارت امور خارجه روسیه همچنین سازگاری  و توانایی گوش دادن به صدای عقل باصطلاح شرکای ما و مخالفان احتمالی را ضمن سخن گفتن به زبان نظامی، چنین ارزیابی کرد: «شرکای ما بسیار خودویژه و عجیب و غریب هستند – به زبان ساده- به همه هشدارهای ما بسیار سطحی برخورد می کنند و از «خطوط قرمز» سخن می رانند... اما با این حال هشدارهای اخیر ما احساس می شود و تاثیر خاصی را ایجاد می کند: یعنی تنش خاصی در آنجا باز بوجود آمده است». با توجه به ارزیابی وضعیت نظامی- سیاسی کنونی در اطراف روسیه رئیس دولت ما دو وظیفه اساسی و مهم را تدوین کرد. نخستین آن به مهار استراتژیک مربوط می شود: « لازم است که این وضعیت[تنش] بین آنها[ شرکای ما] تا زمانی که ممکن است حفظ شود تا به ذهنشان خطور نکند که برای ما در مرزهای غربی کشور درگیری که ما به آن نیازی نداریم راه بیندازند، ولی ما نیازی به درگیری نداریم». وظیفه دوم را شخصا «سرگی لاوروف» وزیر امور خارجه فدراسیون روسیه تدوین کرد: «طرح این سؤال ضروری است، سرگئی ویکتورویچ این سؤال را مطرح کرد که دست یافتن به ارائه  ضمانت های های بلند مدت جدی به روسیه برای تامین امنیت ما در این راستا است، زیرا روسیه نمی تواند به این شکل وجود داشته باشد و مدام به این فکر کند که فردا در آنجا چه رخ خواهد داد.»

بدیهی است که انجام وظیفه اول شرط تحقق وظیفه دوم است، زیرا آمریکا به عنوان رهبر غرب اگر تهدید حادی برای امنیت ملی خود احساس نکند، اگر در حالت تنش نباشد هرگز پای میز مذاکره نخواهد نشست و "خط قرمز" روسیه را نخواهد پذیرفت. علاوه بر این، این همسویی واقعی نیروها است که اجرای توافقات منعقد شده را تضمین می کند. نمونه بارز اخیر مربوط به سند و لایحه بنیادی ناتو و روسیه (سند بنیادی در مورد روابط متقابل، همکاری و امنیت بین فدراسیون روسیه و سازمان پیمان آتلانتیک شمالی) مورخ 27 ماه مه 1997 است. در بخش چهارم این سند آمده است: «کشورهای عضو ناتو تأیید می‌کنند که هیچ قصد، برنامه یا دلیلی برای استقرار سلاح‌های هسته‌ای در قلمرو اعضای جدید ندارند و نیازی به تغییر هیچ جنبه‌ای از ساخت و ساز نیروهای هسته‌ای ناتو یا سیاست هسته‌ای ناتو ندارند و همچنین نیاز به انجام این کار را در آینده پیش بینی نمی کنند. اینها شامل این فاکت هستند که ناتو تصمیم گرفته است که قصد هیچ برنامه یا دلیلی برای ایجاد سایت های نگه داری تسلیحات هسته ای در قلمرو این کشورها ندارد ، نه از طریق ساخت تاسیسات جدید نگهداری تسلیحات هسته‌ای و نه از طریق تطبیق تأسیسات قدیمی ذخیره سازی سلاح های هسته ای مکان‌های ذخیره‌سازی سلاح‌های هسته‌ای به تأسیساتی گفته می‌شود که مخصوص استقرار سلاح‌های هسته‌ای طراحی شده‌اند  که شامل انواع سازه های تسلیحات حفاظت شده زمینی و زیر زمینی هستند (مخازن و دستگاه ها) که برای نگه داری تسلیحات هسته ای در نظر گرفته شده اند». اما وجود این توافق نامه کتبی مانع از آن نشد که «ینس استولتنبرگ» دبیر کل ناتو در 19 نوامبر 2021 اعلام کند که اگر آلمان از نگهداری تسلیحات هسته ای آمریکا در خاک خود امتناع کند، می تواند در شرق اروپا مستقر شود. می توان تصور کرد که این سخن در وهله نخست در مورد لهستان، کشورهای بالتیک و رومانی است. به نظر می رسد گشت زنی بمب افکن حامل موشک دوربرد« Tu-22M3» در 10 نوامبر و بمب افکن حامل موشک استراتژیک مافوق صوت « Tu-160» در 11 نوامبر 2021 در حریم هوایی نزدیک مرزهای بلاروس بنا بر تماسهای آنگلا مرکل با ولادیمیر پوتین، اروپایی ها را کمی تحت فشار قرار داد، اما نه آنقدر که نتیجه درست گرفته شود. در محافل کارشناسی روسیه این عقیده قاطع وجود دارد که اقدامات صرفا متقارن، یعنی اقدامات در قاره اروپا حتی استقرار سامانه های موشکی تاکتیکی «اسکندر» روسی در خاک بلا روس در دوره های تهدید، موشکهایی که قادر به حمل کلاهک های هسته ای  با ظرفیت تا 50 کیلو تن هستند، اولین وظیفه ای که رئیس جمهور روسیه فرمولبندی و تشریح کرده بود، غیر ممکن است. این تهدید را باید مخصوصا آمریکایی ها احساس کنند و باید بر بخشی از قاره ایالات متحده آمریکا تأثیر بگذارد. اگر توافقات بین آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی در مورد حل و فصل بحران کارائیب در سال 1962 را به یاد بیاوریم، آنها فقط از استقرار متقابل موشک های هسته ای بر روی زمین در نزدیکی قلمرو یک دشمن بالقوه امتناع کردند. با این حال، روسیه حامل های هوایی و دریایی چنین تسلیحاتی را در اختیار دارد.

تا آنجا که به اجزاء هوایی سه گانه هسته ای روسیه مربوط است، در کوبا 4-5 فرودگاه با طول باند چهار هزار متر وجود دارد. بر این اساس، آنها قادر به پذیرش بمب افکن های مافوق صوت استراتژیک روسی Tu-160 و ناوهای موشکی Tu-95MS هستند. این خودروی جنگی می تواند پرواز طولانی مدت با سرعت 88/1 «ماخ» انجام دهد، حال آنکه جدیدترین جنگنده آمریکایی «اف 35» حداکثر سرعت پرواز6/1 «ماخ» دارد. شعاع عمل جنگی بمب افکن مافوق صوت دوربرد Tu-22M3، بسته به حالت پرواز با بار 12 تن 1500 – 2410 کیلو متر است. میله سوختگیری در هوا شعاع عمل جنگی هواپیما را حتی بیشتر می کند. این  بمب افکن می تواند بمب های هسته ای سقوط آزاد و همچنین تا سه موشک کروز (بالدار)«ایکس 32» از جمله در گزینه هسته ای تجهیزات را حمل کند. برد پرواز موشک «ایکس 32» تا 1000 کیلو متر است ، اما حداکثر سرعت پرواز حدود 5/1 کیلو متر در ثانیه(4/4 ماخ) است، یعنی نزدیک به سرعت مافوق صوت که از 5 «ماخ» شروع می شود.  فاصله سواحل کوبا تا ساحل ایالات متحده در باریک ترین نقطه تنگه فلوریدا 180 کیلومتر است. فاصله هاوانا تا واشنگتن 1827 کیلومتر است. البته همه این محاسبات تقریبی هستند. بدیهی است که ستاد کل روسیه برای گزینه کوبا برای استقرار ناوهای هوایی و دریایی تسلیحات هسته‌ای محاسبات خاص خود را از نیرو ها و ابزارهای خود دارد، زیرا تاریخچه موضوع به سال 1962 باز می‌گردد. در مورد ونزوئلا نیز گزینه ای وجود دارد. در سال 2009، هوگو چاوز، رئیس جمهور ونزوئلا، پیشنهاد اجاره جزیره اورچیلا (به اسپانیایی La Orchila ) را برای سازماندهی یک پایگاه هوایی استراتژیک روسیه در آن داد. این جزیره در دریای کارائیب قرار دارد. این پایگاه یک پایگاه دریایی ونزوئلا و یک فرودگاه با طول باند 3200 متر است بنابراین، برنامه‌هایی برای استقرار سلاح‌های هسته‌ای روسیه در نزدیکی قاره ایالات متحده ممکن است پاسخی به اقدامات مشابه واشنگتن در نزدیکی مرزهای ما باشد. گشت زنی های هوایی و دریایی روسیه در خلیج مکزیک و دریای کارائیب می تواند یک واقعیت تلخ برای هسته قدرتمدار آمریکا باشد. بطور بالقوه این گام روند مذاکرات سازنده ای را تامین و امکان دستیابی به «ارائه ضمانتهای جدی بلند مدت به روسیه برای تامین امنیت ما» در برابرآمریکا و ناتو را می دهد.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده