در برابر حکومت باید ایستاد

در شرایطی که بحران سراسر کشور را فرا گرفته و کوس رسوایی حکومتی که از نظر مردم به حکومت غارت و فساد و اختلاس و دروغ تبدیل شده بر سر هر چهار راهی جار زده شده، رهبران حکومت از "انقلاب" و انقلابی بودن سخن می گویند و دولت ابراهیم رئیسی را "دولت انقلابی"‌معرفی میکنند که بیشتر موجب تمسخر است. ولی در پشت این ادعای انقلابی بودن هم خراب کردن و بی اعتبار کردن اندیشه انقلاب نهفته است و هم بازتاب نگرانی حکومت از جنبش تغییرات در ایران است. در این جنبش همانطور که تظاهرات کشاورزان و مردم اصفهان نشان داد همچنان شعارها، آرمان‌ها، شیوه‌ها و ظرفیت‌های انقلاب 57 نهفته است و می تواند بسیجگر باشد. بنابراین، هدف از تاکید بر انقلابی بودن دولت رییسی آن است که با غصب نام انقلاب و انجام همه نامردمی‌ها بنام "انقلاب" مردم را از تکرار، پافشاری بر آرمان‌های انقلاب 57 و توسل به شیوه ها و روش ها و تجربیات انقلاب جدا کرده و دفاع از انقلاب را دفاع از حکومت وانمود کند. در این شرایط هرکس که از انقلاب سخن بگوید یعنی طرفدار حکومت کنونی است. بدین شکل تصور و گمان می کنند هم حکومت نوعی مشروعیت به حساب انقلاب 57 پیدا می کند و هم مردم از خیر هر انقلاب و تغییری می گذرند. اشتباه است اگر فکر کنیم این تبلیغات کلا بی نتیجه بوده است، چنانکه می بینیم گروه هایی از مردم و بویژه جوانان که تنها ویترین هایی از گذشته برایشان به نمایش در می آید به دوران شاه همچون یک دوران طلایی می نگرند که نمود آن را در برخی شعارهای تظاهرات دیماه سال 96 دیدیم. برخی دیگر نیز بنام آنکه نتیجه آن انقلاب پیشین همین حکومت کنونی است مردم را از هر گونه مبارزه برای تغییر و تحول می ترسانند.

ولی از سوی دیگر این روش حکومتی و ادعای انقلابیگری، تضادها و دشواری‌های خود را برای حکومت نیز در بر دارد. بزرگترین تضاد آنجاست که در جامعه ایران می توان همچنان از انقلاب سخن گفت و این به هیچوجه کم اهمیت نیست. همین امروز هم بسیاری از کسانی که در اعتراضات و اعتصابات شرکت می کنند یکی از استدلالهایشان در برابر حکومت به درستی و با قدرت همین است که "این ما بودیم که انقلاب کردیم". و این سخن روزبروز با افزایش مشارکت زحمتکش ترین قشرهای اجتماعی در جنبش ها و اعتراض ها فراگیرتر می شود.

این که بتوان در یک کشور آزادانه از انقلاب دفاع کرد، اینکه بتوان به نام انقلاب سخن گفت، همیشه برای حکومت‌ها پرخطر است ولو اینکه بنام انقلابی باشد که بیش از چهل سال پیش انجام شده است. این همان روزنه‌ای بود که میرحسین موسوی در جریان کارزارهای انتخاباتی از آن وارد شد و بنام آرمان های واقعی انقلاب در برابر حکومتی ایستاد که علیه انقلاب 57 بر سر قدرت است. او آرمان‌ها، شعارها و حتی بسیاری از شیوه‌های مسالمت آمیز دوران انقلاب را در جریان جنبش سبز احیا کرد و همگان دیدند که چگونه مردم بر همین محور بسیج شدند و به خیابان‌ها آمدند، بر بام‌ها بانگ اعتراض برداشتند و...

امروز در جامعه ما یک جنگ بزرگ فکری و تبلیغاتی و ایدئولوژیک بر سر انقلاب در جریان است. نیروهای راست، بیت رهبری و فرماندهان سپاه می خواهند تفسیر خود از انقلاب را به جامعه تحمیل کنند. همان تفسیری که احمدی نژاد را احیاء کننده شعارهای انقلاب معرفی کرد. زیر همین شعارها، دهها میلیارد دلار پول نفت به جیب چند مافیائی که تحت حمایت برخی فرماندهان سپاه عمل کردند رفت، بعد با همان قدرت مالی در برابر دولت روحانی و رای مردم در انتخابات 92 و 96 ایستادند. اکنون نیز دولت رییسی را برای حفظ قدرت همانها بر سر کار آورده اند و به بهانه دفاع از دولت "انقلابی" رییسی می خواهند ضد انقلاب را حاکم مطلق کنند.

حکومت می تواند بنام انقلاب همچنان سخن بگوید و امیدوار باشد ولی نباید فراموش کرد، که تا زمانی که بنام "انقلاب" مردم را سرکوب می کنند، این امکان را نیز برای مردم باقی می گذارند که بنام انقلاب در برابر آن بایستند. می توان امیدوار بود که سد حکومتی در برابر تحولات روزی زیر فشار همین تضاد در هم بشکند!

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده